ارتباط متقابل کووید 19 و آنفلوآنزا

اپیدمی سالانه آنفلوآنزا به طور قابل توجهی بر سیستم های بهداشتی در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد واز سال 2010 منجر به مرگ سالانه 12000 تا 61000 نفر ، فقط در کشور آمریکا گردیده‌است. روند ابتلا به بیماری و مرگ‌ومیر در هر سال نشانگر میزان تغییر ژنتیکی در سویه غالب ویروس آنفلوآنزا و اثربخشی و پوشش واکسیناسیون است. در بیماری ویروسی COVID-19 ، پزشکان با ویروس تنفسی دیگری روبرو می‌شوند که تا حدودی به دلیل شیوع بالای آن در یک جمعیت ، میزان مرگ‌ومیر بیشتری نسبت به آنفلوآنزا دارد. بیماری آنفلوآنزا و COVID-19 به طور همزمان نگرانی زیادی را متوجه مسئولان بهداشت عمومی و پزشکان کرده‌اند.

◄ چشم اندازی از جمعیت درگیر با این دو بیماری:

سندرم‌حادتنفسی‌کروناویروس‌2،ویروسی که سبب کووید-19  و آنفلوآنزا می‌شود ، عوامل بیماری‌زای بسیار متفاوتی هستند ، اما در مناطقی مهم با یکدیگر همپوشانی دارند. هر دو ویروس در درجه اول توسط قطرات تنفسی منتقل می‌شوند. بنابراین انتظار می‌رود که اقدامات غیردارویی (NPI) مانند پوشش صورت اجباری در ملاء‌عام ، تعطیلی مدارس و فضاهای خرده فروشی و محدودیت در رفت و آمد ، بر بروز هر دو عفونت به درجات مختلف تأثیر بگذارد.

مطالعات به طور مداوم الگوی کاهش آنفلوآنزا را در سال 2020 (ژانویه تا مه) پس از پذیرش NPI در مقایسه با فصول قبل نشان داده‌اند. روند مشابهی در ایالات متحده رخ داده‌است ، میزان بیماری‌های شبه‌آنفلوآنزا برای فصل 2019-2020 زودتر از حد انتظار کاهش می‌یابد. هنگام تفسیر این داده‌ها باید احتیاط گردد، زیرا میزان آزمایش ویروس‌های تنفسی غیر SARS-CoV-2 در طول موج همه‌گیر اولیه بسیار محدود شد.

انتظار می‌رود که الگوی کاهش انتقال آنفلوآنزا در فصل بعدی با توجه به رعایت مداوم NPI آنفلوآنزا پایدار باشد. استفاده مداوم از پوشش‌های صورت (ماسک) و قرنطینه محلی در دوره‌های افزایش شیوع ویروس می‌تواند میزان عفونت را برای هر دو بیماری کاهش دهد ، اما با کاهش نظارت بر محدودیت‌های رفت و آمد ، انتظار می‌رود انتقال آنفلوآنزا و SARS-CoV-2 افزایش یابد.

علاوه بر NPI‌ها ، واکسیناسیون فصلی آنفلوآنزا نیز از اهمیت بیشتری برخوردار است تا شیوع ویروس در جمعیت به کمترین میزان برسد. با وجود دردسترس بودن گستردۀ واکسن‌های آنفلوآنزا ، پوشش واکسیناسیون ملی به طور مداوم در بزرگسالان کمتر از 50٪ است.

◄ تأثیر همزمانی آنفلوآنزا و کووید-19 بر عملکرد بالینی:

اگرچه هیچ تظاهرات بالینی خاصی به طور قابل اعتماد میان بیماری آنفلوآنزا اولیه و COVID-19 قابل تمایز نباشد ، شناسایی علت ویروسی در عمل بالینی مهم خواهد بود. نخست ، رویکرد مدیریت این دو ویروس متفاوت است. آنفلوآنزا را می‌توان با یک مهارکنندۀ نورآمینیداز یا یک مهارکننده اندونوکلئاز وابسته به کپ(cap-dependent) درمان نمود ، که هیچ یک از آن‌ها فعالیت ضدویروسی علیه SARS-CoV-2 ندارند. Remdesivir برای درمان COVID-19 تحت مجوز استفاده اضطراری در دسترس است ، اما از آنجا که به صورت تزریقی تجویز می‌شود ، این دارو فقط برای بیماران بستری شده در بیمارستان است. بسیاری از درمان‌های دیگر برای COVID-19 تحت بررسی هستند ، از جمله داروهای ضدویروس خوراکی که می‌توانند پیامدهای مهمی در مدیریت سریع بیماری داشته‌باشند. 

دوم ، سندرم ناشی از هر ویروس سیر متفاوتی را دنبال می‌کند. بیماران مبتلا به آنفلوآنزا اغلب در هفته نخست بیماری شدیدترین نشانه‌ها را تجربه می‌کنند ، در حالی که بیماران مبتلا به COVID-19 ممکن است مدت طولانی تری از نشانه‌ها را با اوج گرفتن در هفتۀ دوم یا سوم بیماری تجربه کنند. تمایز میان ویروس‌ها می‌تواند به پزشکان این امکان را بدهد تا در مورد چگونگی پیشرفت نشانه‌ها به بیماران ، راهنمایی‌های پیش‌بینی‌کننده را ارائه داده و به شناسایی عوارض بعدی در دوره بیماری کمک نماید.

سوم ، شناسایی صحیحِ ویروس، پیامدهای مهمی بر کنترل عفونت دارد ، از جمله راهنمایی مناسب در مورد قرنطینه ، بازگشت به مدرسه و توصیه های کار و شناسایی و ردیابی تماس با افراد مبتلا به COVID-19.

با شروع فصل ویروس تنفسی در سال 2020 ، هر بیماری که دارای ویژگی‌های غیراختصاصی عفونت‌ویروسی تنفسی باشد ، باید حداقل آزمایش SARS-CoV-2 بدهد. یک لایه اضافی از پیچیدگی این است که عفونت همزمان با آنفلوآنزا و SARS-CoV-2 مشاهده شده‌است ، بنابراین نتیجه مثبت برای یک ویروس ، عفونت‌زا بودنِ ویروسِ دیگر را از بین نمی‌برد. هنوز مشخص نیست که آیا آزمایش‌های اولیه باید شامل ویروس باشد یا اینکه بعد از بازگشت نتایج SARS-CoV-2 می‌توان آزمایش آنفلوآنزا را اضافه کرد.

مدیریت جمعیت کودکان ممکن است متفاوت باشد، زیرا چندین ویژگی منحصربه‌فرد ویروس در کودکان وجود دارد. آنفلوآنزا طیف وسیعی از ابتلا و مرگ‌ومیر قابل توجه در کودکان داشته‌است و افراد میان 5 تا 17 سال که نقشی اساسی در انتشار شیوع فصلی آنفلوآنزا دارند.

در مقابل ، مسیر بیماری COVID-19 در کودکان به طور معمول خفیف است و ممکن است کودکان کمتر توسط دیگران آلوده شوند یا دیگران را آلوده کنند. بنابراین ، در حالی که نظارت بر شیوع COVID-19 در کودکان برای هدایت برنامه‌های بازگشایی مدارس و مهدکودک همچنان مهم است ، انتظار می‌رود که تأثیرات COVID-19 در سلامتیِ کودکان بسیار کمتر از افراد مسن باشد.(2020- Jama Network)

◄ تأثیر همزمانی آنفلوآنزا و کووید-19 بر عملکرد بالینی:

آنفلوآنزا و COVID-19 هر دو بیماری تنفسی مسری هستند که توسط ویروس‌های گوناگون ایجاد می‌شوند.COVID-19 در اثر عفونت با کروناویروس جدید به نام ( SARS-CoV-2 ) و آنفلوآنزا در اثر عفونت با ویروس‌های آنفلوآنزا ایجاد می‌شود. از آنجا که برخی از نشانه‌های آنفلوآنزا و COVID-19 مشابه هستند، تشخیص تفاوت میان آنها فقط بر اساس نشانه‌ها ممکن است دشوار باشد و برای تأیید تشخیص بالینی ممکن است آزمایش انجام شود. آنفلوآنزا و COVID-19 ویژگی‌های بسیاری دارند ، اما تفاوت‌های اساسی میان این دو وجود دارد.

در حالیکه هر روز موضوعات بیشتری می‌آموزیم ، هنوز موارد بسیاری در مورد COVID-19 و ویروس عامل آن ناشناخته است. در این بخش با توجه به بهترین اطلاعات موجود تاکنون ، COVID-19 و آنفلوآنزا مقایسه شده است.

◄ شباهت‌ نشانه‌های آنفلوآنزا و کووید-19 :

COVID-19 و آنفلوآنزا می‌توانند دارای درجات مختلفی از نشانه‌ها باشند ، از هیچ‌گونه علامتی (بدون علامت) تا نشانه‌های شدید. نشانه‌های رایج COVID-19 و آنفلوآنزا شامل موارد زیر است:

• تب یا احساس تب و لرز
• سرفه
• تنگی نفس یا سخت شدن تنفس
• احساس خستگی
• گلودرد
• آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
• درد عضلانی یا بدن درد
• سردرد
• برخی از افراد ممکن است استفراغ و اسهال داشته باشند ، اگرچه این مورد در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.

◄ تفاوت‌های نشانه‌های آنفلوآنزا و کووید-19 :

▪ آنفلوآنزا :
آنفلوآنزا می‌تواند بیماری خفیف تا شدید ایجاد کند و در بعضی مواقع منجر به مرگ شود. آنفلوآنزا با سرماخوردگی متفاوت است. آنفلوآنزا اغلب به طور ناگهانی ایجاد می‌شود. افرادی که مبتلا به آنفلوآنزا هستند اغلب برخی یا تمام این نشانه‌ها را احساس می‌کنند:

• تب یا احساس تب و لرز
• سرفه
• گلودرد
• آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
• عضلات یا بدن درد
• سردرد
• احساس خستگی
• برخی از افراد ممکن است استفراغ و اسهال داشته باشند ، اگرچه این مورد در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.
▪ توجه به این نکته مهم است که تمامی مبتلایان به آنفلوآنزا تب نخواهند داشت.(cdc.gov)

▪ کووید-19 :
سایر علائم و نشانه‌های بیماری COVID-19 ، متفاوت از آنفلوآنزا ، ممکن است تغییر در از دست دادن حس چشایی یا بویایی باشد.
افراد مبتلا به COVID-19، طیف وسیعی از نشانه‌ها گزارش شده را دارند( از نشانه‌های خفیف گرفته تا بیماری شدید) نشانه‌ها ممکن است 2 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر شود. افرادی که این نشانه‌ها را دارند ممکن است COVID-19 داشته باشند:

• تب یا لرز
• سرفه
• تنگی نفس یا دشواری در تنفس
• خستگی
• درد عضله یا بدن
• سردرد
• کاهش مجدد حس چشایی یا بویایی
• گلو درد
• احتقان یا آبریزش بینی
• حالت تهوع یا استفراغ
• اسهال
این موارد تمام نشانه‌های احتمالی را شامل نمی‌شود. جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد COVID-19 ، سایت CDC همچنان این فهرست را به‌روز می‌کند.(cdc.gov)

◄ نشانه‌های کووید-19 و آنفلوآنزا چه مدت پس از مواجهه و عفونت ظاهر می شوند؟

• شباهت‌ :
در COVID-19 و آنفلوآنزا ، 1 روز یا بیشتر می‌تواند میان ابتلای فرد و آغاز نشانه‌های بیماری فاصله وجود داشته باشد.

• تفاوت :
اگر فردی مبتلا به COVID-19 باشد ، ممکن است نشانه‌های آن در مقایسه با ابتلا به آنفلوآنزا بیشتر باشد.
◄ آنفلوآنزا :
به طور معمول ، نشانه‌ها در فرد 1 تا 4 روز پس از سرایت بیماری ظاهر می‌شود.
◄ کووید-19 :
به طور معمول ، 5 روز پس از سرایت به فرد نشانه‌ها ایجاد می‌شود ، اما علائم می‌تواند از 2 روز پس از سرایت یا 14 روز پس از سرایت ظاهر شود ، و دامنه زمانی می‌تواند متفاوت باشد.(cdc.gov)

◄ تا چه مدت افراد می توانند ویروس را منتقل نمایند؟

• شباهت‌ :
در COVID-19 و آنفلوآنزا ، انتشار ویروس حداقل برای 1 روز پیش از بروز نشانه‌ها ممکن است.

• تفاوت :
اگر فردی مبتلا به COVID-19 باشد ، ممکن است برای مدت زمان طولانی‌تری در مقایسه با آنفلوآنزا قابلیت انتقال داشته باشد.

▪ آنفلوآنزا :
بیشتر افراد دچار به آنفلوآنزا، پیش از آنکه نشانه‌های خود را بروز دهند ، بیماری آن‌ها حدود 1 روز به صورت مسری بوده و به‌راحتی قابل سرایت به دیگران است.
به نظر می‌رسد کودکان با سن بالاتر و بزرگسالان مبتلا به آنفلوآنزا در طی 3-4 روز ابتدایی بیماری خود بیشتر قابلیت انتقال بیماری را دارند، اما بسیاری حدود 7 روز بیماری‌شان مسری باقی می‌ماند.
نوزادان و افراد دارای سیستم‌ایمنی ضعیف می‌توانند حتی برای مدت طولانی‌تری قابلیت انتقال داشته‌باشند.

◄ چگونه آنفلوآنزا سرایت می‌کند؟

• از شخصی به شخص دیگر :  افراد مبتلا به آنفلوآنزا می‌توانند آن را به دیگران تا حدود 1.8 متر (6فوت) دورتر منتقل نمایند. بیشتر متخصصان بر این نظراجماع دارند که ویروس‌های آنفلوآنزا عمدتا توسط قطره‌هایی(Droplets) هنگام سرفه ، عطسه یا صحبت کردن، پخش می‌شوند. این قطرات می‌توانند در دهان یا بینی افرادی که در مجاورت آن‌ها هستند یا احتمالا توسط ریه‌ها استنشاق می‌شوند ، قرار گیرند. کمتر ممکن است فرد با لمس یک سطح یا شی که آلوده به ویروس آنفلوآنزا است و سپس دست زدن به دهان ، بینی یا چشم خود ،مبتلا به آنفلوآنزا گردند.

• چه زمانی آنفلوآنزا گسترش می‌یابد ؟

افراد مبتلا به آنفلوآنزا در سه تا چهار روز اول پس از آغاز بیماری خود به میزان بیشتری قابلیت سرایت را دارند. بیشتر بزرگسالان سالم ممکن است یک روز پیش از بروز نشانه‌ها و 5 تا 7 روز پس از بیماری، دیگران را آلوده نمایند. کودکان و برخی افراد با سیستم‌ایمنی ضعیف ممکن است ویروس را برای مدت بیش از 7 روز منتقل کنند.
نشانه‌ها حدود 2 روز پس از ورود ویروس به بدن می‌توانند (اما ممکن است از 1 تا 4 روز باشد) پدیدار شوند. این بدان معناست که شما ممکن است پیش از آنکه از بیماری خود آگاه شوید، آنفلوآنزا را به شخص دیگری منتقل نمایید. برخی از افراد می‌توانند به ویروس آنفلوآنزا آلوده شوند اما هیچ نشانه‌ای نداشته باشند. در این مدت ، این افراد ممکن است ویروس را به دیگران منتقل کنند.

• دوره سرایت آنفلوآنزا:

ممکن است شخص بیمار پیش از آگاهی از بیماری خود و همچنین هنگامی‌که در دوران بیماری قرار دارد ، آنفلوآنزا را به شخص دیگری منتقل نماید.

◦ افراد مبتلا به آنفلوآنزا در 3-4 روز اول پس از آغاز بیماری، احتمال بالاتر انتقال را دارند.
◦ برخی از بزرگسالان سالم در غیر این صورت ممکن است، یک روز پیش از بروز نشانه‌ها و 5 تا 7 روز پس از بیمار شدن ، دیگران را آلوده کنند.
◦ برخی از افراد ، به ویژه کودکانِ خردسال و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ، ممکن است به مدت طولانی تری با آنفلوآنزا درگیر باشند. (cdc.gov)

◄ چگونه کووید-19 سرایت می‌کند؟

این موضوع که چه مدت شخصِ ناقل یا آلوده می‌تواند ویروس عامل COVID-19 را گسترش دهد همچنان در دست بررسی است.
افراد ممکن است ویروس را حدود 2 روز پیش از آنکه نشانه یا نشانه‌هایی را تجربه نمایند، انتقال دهند و حداقل 10 روز پس از ظهور نشانه‌ها، قابلیت سرایت داشته باشند. اگر فردی بدون علامت باشد یا نشانه‌ها بهبود یابند ، پس از مثبت شدن آزمایش COVID-19 ، ممکن است حداقل 10 روز به صورت مسری باقی‌بماند.

تصور می شود که COVID-19 عمدتا از طریق تماس نزدیک از یک شخص به فرد دیگر گسترش می‌یابد. برخی از افراد بدون نشانه ممکن است ویروس را پخش نمایند. شیوۀ انتشار ویروس و شدت بیماری عبارت‌اند از:

• از شخصی به شخص دیگر :

تصور بر این است که این ویروس عمدتا از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.
◦ میان افرادی که از نزدیک با یکدیگر در تماس هستند (در حدود 1.8 متر).
◦ توسط قطرات‌تنفسی که هنگام سرفه ، عطسه یا صحبت توسط شخص آلوده تولید می‌شود.
◦ این قطرات می‌توانند در دهان یا بینی افرادی که در نزدیکی آن‌ها هستند، قرار گیرند.
◦ COVID-19 ممکن است توسط افرادی که نشانه‌هایی از خودنشان نمی‌دهند نیز منتشر شود.

• ویروس کرونا به‌راحتی در میان افراد پخش می‌شود.

میزان انتقال این ویروس از فردی به فرد دیگر،می‌تواند متفاوت باشد. برخی ویروس‌ها مانند سرخک بسیار مسری هستند ، در حالی که ویروس‌های دیگر بدین آسانی گسترش نمی‌یابند. عامل دیگر این است که آیا گسترش پایدار است؟ ، بدین معنا که بدون توقف از فردی به فرد دیگر منتقل می‌گردد.

• ویروس عامل COVID-19 به آسانی و بسیار پایدار در میان افراد گسترش می‌یابد.

اطلاعات حاصل از بیماری همه‌گیر COVID-19 حاکی از آن است که این ویروس با سرعت بیشتری نسبت به آنفلوآنزا در حال شیوع است ، اما نه به اندازه سرخک که بسیار مسری است. به طور کلی ، هرچه فرد با دیگران ارتباط نزدیکتر داشته‌باشد و این تعامل بیشتر باشد ، خطر گسترش COVID-19 بیشتر است.

• شیوع ویروس کرونا به سایر روش‌ها:

ممکن است فردی با لمس یک سطح یا جسمی که ویروس روی آن قرار دارد و سپس با لمس دهان ، بینی یا چشم خود به COVID-19 مبتلا شود، اما تصور نمی‌شود که این اصلی‌ترین راه انتشار ویروس باشد.

• شیوع کرونا میان حیوانات و انسان :

◦ درحال حاضر خطر گسترش COVID-19 از حیوانات به افراد بالا در نظر گرفته نمی‌شود.
◦ به نظر می‌رسد ویروسی که منجر به COVID-19 می‌شود در برخی شرایط می‌تواند از افراد به حیوانات منتقل شود. برخی از گزارشهای ارائه شده به CDC حاکی از آن است که تعداد اندکی از حیوانات‌خانگی ازجمله گربه‌ها و سگ‌ها پس از تماس نزدیک با افراد آلوده به ویروس عامل COVID-19 مبتلا به این ویروس گشته‌اند.(cdc.gov)

◄ شباهت شیوۀ انتشار کووید-19 و ویروس آنفلوآنزا :

COVID-19 و آنفلوآنزا می‌توانند از فردی به فرد دیگر ، در میان افرادی که در تماس نزدیک با یکدیگر هستند (در حدود 1.8 متر) شیوع پیدا کنند. هر دو به طور عمده توسط قطره‌هایی از مبتلایان به COVID-19 یا سرفه ، عطسه یا صحبت کردن فرد بیمار به فرد سالم منتقل می‌شوند.
ممکن است فرد در اثر تماس فیزیکی انسان (برای نمونه دست دادن) یا با لمس یک سطح یا جسمی که آلوده به ویروس است و سپس دست زدن به دهان ، بینی یا احتمالا چشم ، به این بیماری مبتلا شود.
ویروس آنفلوآنزا و ویروس عامل COVID-19 ممکن است توسط افرادی به دیگران منتقل شود که هیچ گونه نشانه و یا حتی علائم بسیار خفیف نشان دهند یا هرگز علائمی نداشته باشند (بدون علامت).

◄ تفاوت شیوۀ انتشار کووید-19 و ویروس آنفلوآنزا :

در حالی که تصور می‌شود ویروس‌های COVID-19 و آنفلوآنزا به روش‌های مشابهی گسترش می‌یابند ،COVID-19 در میان جمعیت‌های خاص و گروه‌های سنی مسری‌تر از آنفلوآنزا است. همچنین ، مشاهده شده است که COVID-19 دارای وقایع فوق‌العاده شیوع بیش از آنفلوآنزا است. این بدان معناست که ویروسِ عامل ایجاد COVID-19 می‌تواند به سرعت و به آسانی در بسیاری از افراد شیوع یابد و با پیشرفت زمان موجب انتشار مداوم در میان افراد شود. (cdc.gov)

◄ کدام گروه از افراد در معرض خطر شدید بیماری کووید-19 و آنفلوآنزا هستند ؟

COVID-19 و بیماری آنفلوآنزا می‌توانند منجر به بیماری شدید و عوارض حاد گردند. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارتند از:
◦ افراد سالخورده
◦ افرادی که شرایط پزشکی ویژه و یا سابقه بیماری خاصی دارند
◦ زنان باردار

خطر ابتلا به عوارض در کودکان سالم در مقایسه با COVID-19 در بیماری آنفلوآنزا بیشتر است. با این حال ، نوزادان و کودکان مبتلا به بیماری پزشکی زمینه‌ای در معرض خطر ابتلا به آنفلوآنزا و COVID-19 قرار دارند:

کودکان خردسال بیشتر در معرض خطر بیماری شدید ناشی از آنفلوآنزا هستند. کودکانی که در سنین مدرسه، آلوده به COVID-19 بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم التهابی چند سیستمی در کودکان (MIS-C) هستند که یک عارضه نادر اما شدید ناشی از COVID-19 است. (cdc.gov)

▪ شباهت عوارض‌ کووید-19 و آنفلوآنزا :

COVID-19 و آنفلوآنزا می توانند منجر به عوارضی شوند ، از جمله:

◦ ذات الریه
◦ نارسایی تنفسی
◦ سندرم دیسترس حاد تنفسی (به عنوان نمونه مایع در ریه ها)
◦ عفونت و التهاب خون
◦ آسیب قلبی (به عنوان نمونه حملات قلبی و سکته)
◦ نارسایی چند ارگان بدن (نارسایی تنفسی ، نارسایی کلیه ، شوک)
◦ وخیم شدن وضعیت پزشکی فرد به صورت مزمن (شامل ریه‌ها ، قلب ، سیستم عصبی یا دیابت)
◦التهاب بافت‌های قلب ، مغز یا عضلات
◦عفونت‌های باکتریایی ثانویه از عفونت‌هایی هستند که در افرادی بروز پیدا می‌کنندکه پیش از این به آنفلوآنزا یا COVID-19 مبتلا شده‌اند ، نمود پیدا کرده است.

▪ تفاوت عوارض‌ کووید-19 و آنفلوآنزا :

بیشتر افرادی که به آنفلوآنزا مبتلا می‌شوند طی چند روز تا کمتر از دو هفته بهبود می‌یابند ، اما برخی از افراد دچار عوارض می‌شوند.

عوارض اضافی مرتبط با COVID-19 می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• لخته شدن خون در رگ‌ها و عروق ریه‌ها ، قلب ، پاها یا مغز
• سندرم التهابی چند سیستم در کودکان (MIS-C) (منبع : cdc.gov)

▪ مراحل پیشگیری از آنفلوآنزا و کووید-19 :

واکسن آنفلوآنزا را جدی بگیرید:

• CDC ، واکسن سالانه آنفلوآنزا را به عنوان نخستین و مهمترین مرحله در جهت محافظت در برابر ویروس‌های آنفلوآنزا توصیه می‌کند. دریافت واکسن آنفلوآنزا طی سالهای 2020تا 2021 بیش از هر زمان دیگری از اهمیت برخوردار خواهد بود.
• اشاره به این نکته ضروری است که واکسن آنفلوآنزا از COVID-19 جلوگیری نمی‌کند ، اما سبب کاهش بارِ بیماری‌های آنفلوآنزا ، بستری‌شدن در بیمارستان و مرگ و میر در سیستم مراقبت‌های بهداشتی و منابع پزشکی کمیاب برای مراقبت از افراد مبتلا به COVID-19 می‌شود.
• CDC تخمین می‌زند که در فصل گذشته ، کمتر از نیمی از مردم آمریکا تحت تجویز واکسن آنفلوآنزا قرار گرفته‌اند و حداقل 410،000 نفر از آنفلوآنزا در بیمارستان بستری شده‌اند. افزایش پوشش واکسیناسیون این بار را کاهش می‌دهد.
• بیشتر واکسن‌های آنفلوآنزا از چهار ویروس آنفلوآنزا محافظت می‌کنند، که تحقیقات نشانگر آن می‌باشد، این ویروس‌ها رایج ترین آنها خواهند بود.
• افراد از 6 ماهه و بالاتر تا میانۀ آبانماه باید واکسن سالانه آنفلوآنزا را دریافت نماید.
• واکسیناسیون افراد در معرض خطر به‌ویژه جهت کاهش خطر ابتلا به بیماری آنفلوآنزا بسیار حائز اهمیت است.
• افرادی که در معرض خطر عوارض جدی بیماری آنفلوآنزا هستند عبارتند از: کودکان خردسال،زنان باردار،افرادی که دارای برخی بیماری‌های مزمن مانند آسم ، دیابت یا بیماری‌های‌قلبی و ریوی هستند و افراد بالاتر از 65 سال از جملۀ این افراد هستند.تمامی افرادی که در معرض خطر آنفلوآنزا هستند، در معرض خطر بیشتری از COVID-19 نیز قرار دارند.
• واکسیناسیون برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و کادر درمان نیز بسیار حائز اهمیت است و روی‌هم رفته تمام گروه‌هایی که با افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند زندگی می‌کنند یا از آن ها مراقبت می‌نمایند تا از سرایت آنفلوآنزا به آنها جلوگیری کنند. این امر به‌ویژه در مورد افرادی که در مراکز درمانی و مراقبتهای پزشکی که طولانی مدت مشغول به کار هستند صدق می‌کند و این روزها به کانون اصلی انتشار ویروس کرونا یا آنفلوآنزا تبدیل شده است.
• کودکان کمتر از 6 ماه در معرض خطر ابتلا به بیماری آنفلوآنزا هستند ، اما سن آن‌ها کمتر از حداقل سن برای دریافت واکسن می‌باشد. افرادی که از نوزادان مراقبت می‌کنند باید در عوض واکسن را دریافت نمایند.

▪ در دستور کار قرار دادن اقدامات روزانۀ پیشگیرانه از شیوع ویروس‌ها :

اقدامات پیشگیرانه روزمره‌ای که همواره جهت کاهش شیوع آنفلوآنزا توصیه می‌گردد:
• از تماس نزدیک با افراد بیمار خودداری کنید.
• اگر بیمار هستید ، تا آنجا که ممکن است تماس با دیگران را محدود کنید تا از آلوده نمودن آن‌ها پیشگیری به‌عمل آید.
• استفاده از دستمال هنگام عطسه و سرفه
• هنگام سرفه یا عطسۀ ممتد ، بینی و دهان خود را با دستمال ببندید. پس از استفاده ، آن را دور بیاندازید.
• دستان خود را به‌طور مرتب با آب و صابون بشویید. اگر آب و صابون در دسترس نیست ، از مواد ضدعفونی‌کنندۀ برپایه الکل استفاده نمایید.
• از تماس دستها با چشم ، بینی و دهان خودداری کنید.زیرا این روش، اصلی‌ترین راه انتقال ویروس‌ها می‌باشد.
• سطوح و اشیا آلوده به ویروس‌های آنفلوآنزا را تمیز و ضدعفونی نمایید.
• توصیۀ CDC در موارد مرتبط با آنفلوآنزا این است که افراد حداقل 24 ساعت پس از رفع تب در خانه بمانند ، مگر اینکه از خدمات پزشکی یا سایر موارد ضروری استفاده کنند. تب باید بدون نیاز به استفاده از داروی کاهش دهنده تب از بین برود. راهنمای اقامت در خانه برای COVID-19 ممکن است متفاوت باشد.

▪ استفاده از داروهای مورد تایید و تجویز پزشک :

• استفاده از داروهای ضدویروسی (antiviral) جهت درمان آنفلوآنزا ، اشاره به این نکته از اهمیت برخوردار است که داروهای ضدویروسی آنفلوآنزا جهت درمان COVID-19 ساخته نشده‌اند.
• داروهای ضد ویروسی ، نشانه‌های بیماری آنفلوآنزا را تعدیل نموده و مدت زمان بیماری را کوتاه می‌کنند. همچنین ممکن است از عوارض جدی و آتی این بیماری جلوگیری نمایند.
• مطالعات نشانگر آن است که داروهای ضدویروسی آنفلوآنزا بهترین اثر را 2 روز پس از آغاز بیماری خواهند داشت ، اما آغاز مصرف این داروها پس از 2 روز نیز موثر است ، به‌ویژه اگر بیمار، فاکتور پرخطری داشته یا از آنفلوآنزا با دوز بالا رنج ببرد. (منبع : cdc.gov)

▪ محافظت از خود و دیگران در برابر ویروس کرونا :

•بهداشت مناسب :

شامل شستن دست‌ها ، جلوگیری از پخش قطرات کوچک (Droplets) ناشی از سرفه و عطسه ، تمیز و ضد عفونی کردن محل سکونت یا محل کار است.

• رعایت فاصلۀ فیزیکی :

از اصلی‌ترین اقدامات پیشگیرانۀ کووید-19 رعایت فاصله‌گذاری‌های اجتماعی است.

• استفاده از ماسک:

اقدام پیشگیرانه‌ و البته بسیار ساده‌ای که سبب محافظت از افراد و اطرافیان در برابر ویروس کرونا خواهد شد. ماسک می‌تواند در فضایی که فاصله‌گذاری امکان‌پذیر نیست، از افراد محافظت نماید.

▪ درمان‌های تاییدشده :

افرادی که در معرض خطر بالای بیماری هستند یا به سبب COVID-19 یا آنفلوآنزا در بیمارستان بستری شده‌اند ، باید جهت تسکین نشانه‌ها و عوارض، تحت مراقبت‌های پزشکی حمایتی قرار گیرند. داروهای ضد ویروسی آنفلوآنزا و تحت تجویز توسط پزشکان ، جهت درمان آنفلوآنزا مورد تأیید FDA هستند.

انستیتوی‌ملی‌بهداشت‌(NIH) دستورالعمل‌هایی(Guidelines) در مورد درمان COVID-19 تهیه نموده است که با ظهور شواهد جدید در مورد گزینه‌های درمانی، به طور منظم به‌روز می شود.
در حالی که remdesivir یک عامل ضدویروسی است که به عنوان گزینۀ درمانی در COVID-19 مورد بررسی قرار می‌گیرد و تحت مجوز استفاده اضطراری (EUA) در دسترس است ، درحال حاضر هیچگونه داروی خاصی و یا سایر داروهای درمانی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای COVID-19 وجود ندارد. (منبع : cdc.gov)

▪ درمان:

آنتی‌بیوتیک‌ها آنفلوآنزا یا ویروس‌کرونا را درمان نمی‌کنند.آنتی‌بیوتیک‌ها فقط روی عفونت‌های باکتریایی تأثیر دارند.
پرداختن به نشانه‌هایی مانند مصرف دارو برای کاهش تب ممکن است به درمان آنفلوآنزا و COVID-19 کمک نماید. در موارد شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان باشد. پیش از این نیز اشاره گردید که در حال حاضر هیچ داروی ضدویروسی جهت درمان ویروس کرونا وجود ندارد ، اما داروهای ضدویروسی در حال حاضر در حال آزمایش هستند تا مشاهده شود آیا می توانند نشانه‌های را بهبود بخشند. داروهای ضدویروس می توانند علائم آنفلوآنزا را برطرف کنند و گاهی طول دورۀ بیماری را کوتاه کنند.(منبع : slhn.org)

▪ ویروس‌های COVID-19 و آنفلوآنزا چه مقدار شبیه هستند؟

در وهلۀ نخست ، ویروس‌های COVID-19 و آنفلوآنزا هر دو در یک مورد مشابه هستند. این دو ویروس سبب بیماری تنفسی می‌گردند که به صورت طیف وسیعی از بی‌علامت یا خفیف تا شرایط شدید و حتی مرگ پدیدار می‌شوند.
دومین موردی که می‌توان اشاره نمود ، هر دو ویروس از طریق تماس و قطرات‌تنفسی منتقل می‌شوند. در نتیجه ، همان اقدامات بهداشت عمومی ، مانند بهداشت دست و آداب درست عطسه و سرفه ، اقدامات مهمی است که تمامی افراد می‌توانند برای جلوگیری از عفونت انجام دهند.

▪ ویروس‌های COVID-19 و آنفلوآنزا چه تفاوت هایی دارند؟

سرعت انتقال یک نقطه تفاوت مهم میان این دو ویروس است. آنفلوآنزا دارای یک دوره انکوباسیون میانه کوتاه‌تر (مدت زمان عفونت تا بروز نشانه) و یک فاصله سریالی کوتاه‌تر (زمان بین موارد متوالی) نسبت به ویروس COVID-19 است. فاصله سریالی و پیاپی برای ویروس COVID-19 پنج الی شش روز برآورد شده است ، در حالی که برای ویروس آنفلوآنزا ، 3 روز است. این بدان معنی است که آنفلوآنزا می‌تواند سریعتر ازCOVID-19 گسترش یابد.

بعلاوه ، انتقال در 3الی5 روز نخست بیماری یا انتقال بالقوه پیش از علامت (انتقال ویروس قبل از ظهور نشانه‌ها) عامل‌اصلی انتقال آنفلوآنزا است. در مقابل ، افرادی هستند که می‌توانند ویروس COVID-19 را 24تا48 ساعت پیش از آغاز نشانه‌ها از بدن خود دفع کنند. تعداد عفونت‌های ثانویه تولید شده از یک فرد آلوده برای ویروس COVID-19 میان 2 تا 2.5 است ، بیشتر از آنفلوآنزا. با این حال ، تخمین ویروس‌های آنفلوآنزا و COVID-19 بسیار متناسب با زمان است و مقایسه مستقیم را دشوارتر می‌کند.

کودکان مهم ترین انتقال‌دهنده ویروس آنفلوانزا در جامعه هستند. برای ویروس COVID-19 ، داده‌های اولیه نشان می‌دهد که کودکان کمتر از بزرگسالان تحت تأثیر قرار گرفته و میزان حملات بالینی در گروه سنی 0 تا 19 اندک است. اما داده‌های اولیه از مطالعات صورت گرفته روی انتقال‌ این ویروس در چین نشان می‌دهد که کودکان احتمال مبتلا شدن از بزرگسالان را دارند ، نه برعکس. دامنه نشانه‌ها برای این دو ویروس تا حدودی مشابه است. برای COVID-19 ، داده‌های تا به امروز حاکی از آن است که 80 درصد از عفونت‌ها خفیف یا بدون علامت هستند ، 15 درصد عفونت شدید ، نیاز به اکسیژن و 5 درصد عفونت‌های حیاتی هستند که به تهویه نیاز دارند. این بخش‌های عفونت شدید و بحرانی بیش از آنچه برای عفونت آنفلوآنزا مشاهده می شود، رخ می‌دهد.

افرادی که بیشتر در معرض خطر عفونت شدید آنفلوآنزا هستند را کودکان ، زنان باردار ، سالخوردگان ، مبتلایان به بیماریهای مزمن پزشکی و گروهی که سیستم ایمنی مناسبی ندارند، تشکیل می‌دهند. برای COVID-19 ، درک فعلی ما این است که سن بالاتر و شرایط خاص بالینی ، احتمال مبتلا شدن به عفونت شدید را افزایش می‌دهد.

آنچه که تا به امروز مشخص است، میزان مرگ و میر ناشی از COVID-19 بیشتر از آنفلوآنزا ، به ویژه آنفلوآنزای فصلی باشد. اگرچه درک واقعی مرگ و میر ناشی از COVID-19 مدتی طول خواهد کشید ، اما داده‌هایی که تاکنون در اختیار داریم نشان می‌دهد که نسبت مرگ و میر خام (تعداد مرگ گزارش شده تقسیم بر موارد گزارش شده) بین 3الی4 درصد است ، نسبت مرگ و میر عفونت (تعداد مرگ گزارش شده تقسیم بر تعداد عفونت ها) کمتر خواهد بود. در مورد آنفلوآنزای فصلی ، مرگ و میر ، اغلب زیر 0.1٪ است. با این حال ، مرگ و میر تا حد زیادی توسط دسترسی و کیفیت مراقبت‌های بهداشتی تعیین می‌شود.

▪ چه مداخلات پزشکی برای ویروس‌های COVID-19 و آنفلوآنزا در دسترس است؟

بیماری‌های تنفسی-ویروسی بیشترین پتانسیل را در ایجاد بیماری‌های همه‌گیر دارند و تهدید اصلی ظهور سویه همه‌گیر ویروس در رابط انسان و حیوان است. در اغلب موارد ، گونه‌های جدید آنفلوآنزا در حیواناتی مانند پرندگان و خوک‌ها ، مانند H5N1 ، H1N1 و H7N9 وجود داشته‌است و این ویروس‌ها سبب مرگ و میر قابل توجهی در انسان شده‌اند. تاکنون هیچ یک از این ویروس‌ها از انسان به انسان منتقل نشده‌اند.
کشور استرالیا با انجام فعالیت‌های زیر با شیوع ویروس کرونا مقابله نمود:

• کنترل و بررسی شیوع بیماری برحسب وقوع
• شناسایی و توصیف ماهیت ویروس و شدت بالینی بیماری
• پژوهش درباره راهکارهای مدیریت بیماری خاص تنفسی ؛
• پاسخگو بودن پرسش‌های مردم به سرعت و به طور موثر که منجر به حداقل رسیدن تأثیر شیوع ویروس کرونا می‌شود.
• اعمال راهکارهایی که منجر به حداقل رسیدن خطر انتقال بیشتر بیماری می شود.
• کمک به بهبود سریع و مطمئن افراد ، جوامع و خدمات. (منبع : Health.gov)

▪ آیا بیماری COVID-19 بر روند عفونت فصلی آنفلوآنزا تأثیر گذار است؟

عفونت ناشی از بیماری ویروس‌کرونا 2019 به طور چشمگیری در سراسر جهان گسترش یافته است. بیماری همه‌گیر COVID-19 نگرانی عمومی را برای جلوگیری از بیماری‌های عفونی افزایش داده‌است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی رابطه میان اپیدمی COVID-19 و کاهش بالقوه در موارد آنفلوآنزای فصلی انجام شده‌است.
این مطالعه برای نشان‌دادن روند موارد آنفلوآنزای فصلی از فصل 2014-2015 تا فصل 2019-2020 در 11 کشور و منطقه انجام شده و به ارزیابی تاثیر آنفلوآنزا بر بیماری کرونا پرداخته است.
افراد در 11 کشور و منطقه زیر زندگی می‌کردند: شمال چین ، جنوب چین ، هنگ‌کنگ ، جمهوری‌کره ، ژاپن ، تایوان ، کانادا ، آمریکا ، انگلیس، فرانسه و آلمان. ما گزارش‌های هفتگی داده‌های آنفلوآنزای فصلی را از فصل 15-2014 تا فصل 20-2019 از هفته اپیدمیولوژیک (EPI) هفته 40 تا هفته 10 EPI ، با استفاده از پایگاه داده‌های دسترسی آزاد هر مقام بهداشت عمومی استخراج کردیم. داده‌های آنفلوآنزای فصلی به تفکیک کشورها و مناطق ارائه شدند. ما یک طرح شبه آزمایشی (Difference-in-Difference (DID را برای بررسی اینکه آیا روند تعداد یا نسبت بیماران مبتلا به آنفلوآنزا قبل و بعد از 20 ژانویه این فصل (20-2019) با سال (15-2014 تا 19-2018) متفاوت است یا خیر.

•نتایج:

از هفته 4ام EPI در فصول 20-2019 ، آمریکا ، کانادا و کشورهای اروپایی روند مشابهی را در نوسانات موارد آنفلوآنزای فصلی با موارد فصول قبل (بدون کرونا) ، تجربه کرده اند. در مقابل ، برخی از مناطق آسیایی روند متفاوتی را در شیوع آنفلوآنزا در این فصل از موارد فصول گذشته (بدون کرونا) ، تجربه کرده‌اند. در شمال و جنوب چین ، تعداد بیماران آنفلوآنزا بدون داشتن الگویی ثابت در فصل 20-2019 نوسان داشت. تعداد بیماران آلوده به آنفلوآنزا در هنگ‌کنگ ، ژاپن و تایوان پس از هفته 4ام EPI از فصل 20-2019 نسبت به فصول آنفلوآنزا (بدون کرونا) به طور قابل توجهی کمتر بود.
تعداد موارد آنفلوآنزا در این فصل مانند فصول گذشته (بدون کرونا) در این کشورها به اوج نرسید. برعکس ، تعداد موارد آنفلوآنزا در جمهوری‌کره در فصل 20-2019 مشابه تعداد موارد مشاهده شده در سال‌های گذشته بود. اگرچه پژوهشگران همچنین تعداد نمونه‌های آنفلوآنزا را تحت آزمایش قراردادند ، اما داده‌ها برای بیشتر کشورها و مناطق در دسترس نبودند. بر اساس داده‌های موجود ، تعداد آزمایش‌های آنفلوآنزا در جمهوری‌کره بعد از هفته 4ام EPI در این فصل به تدریج در مقایسه با فصول قبلی (بدون کرونا) کاهش یافته‌است. با این حال ، به نظر می‌رسد اپیدمی COVID-19 تأثیر اندکی در آزمایش‌های آنفلوآنزا در سایر مناطق آسیا و کشور آمریکا داشته است.
از آنجا که هنگ کنگ ، ژاپن و تایوان از نظر جغرافیایی نزدیک به چین هستند ، ممکن است تأثیر شیوع COVID-19 در چین به طور مستقیم بیشتر از سایر کشورها بر مردم این کشورها تأثیر بگذارد. هنگ‌کنگ ، ژاپن و تایوان موارد ورودی از چین را در مرحله تکامل شیوع COVID-19 گزارش نمودند. شهروندان این مناطق ممکن است اقدامات پیشگیرانه قوی ، از جمله استفاده از ماسک،بهداشت دست و حتی فاصله فیزیکی را به طور جدی دنبال کنند. در نتیجه ، این اقدامات احتیاطی ممکن است به جلوگیری از انتقال آنفلوآنزا کمک کرده باشد.
یافته‌های مطالعه حاضر محدودیت‌هایی دارد. اول ، مطالعه فوق اکولوژیکی می‌باشد. بنابراین ، نمی‌توان به طور مستقیم ارتباط میان شیوع COVID-19 و تغییرات رفتار را برای جلوگیری از عفونت ویروس تنفسی تجزیه و تحلیل نمود. دوم ، یافته‌ها ممکن است تحت تأثیر تعداد آزمایش‌های آنفلوآنزا در طی اپیدمی  COVID-19 باشد. هنوز منابع علمی معتبر ، نتایج مطالعه‌های حال‌حاضر خود را در قالب اطلاعاتی در مورد ارتباط میان همه‌گیری COVID-19 و کاهش سایر بیماری های عفونی ارائه می دهند.(منبع : Science Direct)

▪ فصل آنفلوآنزا 2015-2016 چگونه بود؟

فصول آنفلوآنزا می‌تواند از نظر زمان ، شدت و مدت زمان متفاوت از یک فصل به فصل دیگر باشد. فصل آنفلوآنزای 2015-2016 اندکی دیرتر از سه فصل قبل آنفلوآنزا آغاز شد. این فصل نیز سپس اوج گرفت. در حالی که ویروس‌های H3N2 در اوایل فصل غالب بودند ، ویروس‌های H1N1 در اواخر فصل شایع ترین بودند و ویروس غالب برای تمام فصل بودند. این ویروسی است که در سال 2009 برای ایجاد همه‌گیری پدیدار شد و سبب بیماری شدید در برخی از کودکان و بزرگسالان جوان و میانسال گردید. در حالی که گزارش‌هایی از بیماری‌های شدید آنفلوآنزا و مرگ و میر وجود داشت ، به طور کلی فصل 2015-2016 نسبت به سه فصل قبلی معتدل تر بود.

▪ چه مقدار واکسن آنفلوآنزا در فصل 2015-2016 تولید و توزیع شده است؟

واکسن آنفلوآنزا توسط تولیدکنندگان خصوصی تولید می‌شود ، بنابراین تامین آن به تولید کنندگان بستگی دارد. برای سال‌های 2015-2016 ، تولیدکنندگان در ابتدا پیش‌بینی می‌کردند که بین 171 تا 179 میلیون دوز واکسن برای بازار ایالات متحده تهیه نمایند. از تاریخ 26 فوریه 2016 ، تولیدکنندگان گزارش کردند که حدود 146.4 میلیون دوز واکسن آنفلوآنزا حمل کرده‌اند.

▪ واکسن آنفلوآنزا 2015-2016 چقدر موثر بود؟

برآورد اثر بخشی واکسن آنفلوآنزا vaccine effectiveness (VE) در پایان فصلِ CDC برای فصل 2015-2016 به کمیته مشورتی در زمینه روش‌های ایمن سازی (ACIP) در 22 ژوئن 2016 ارائه شد. برآورد کلی VE تنظیم شده CDC در برابر ویروس آنفلوآنزای A و B برای تمامی سنین 47 درصد بود. VE کلی در برابر( A (H1N1 ، pdm09 41 درصد بود و کل VE در برابر آنفلوآنزای B ، 55درصد بود. این برآورد اثربخشی واکسن از داده‌های جمع آوری شده از شبکه Flu VE ایالات متحده از 2 نوامبر 2015 تا 15 آوریل 2016 گرفته شده است.

▪ فصل آنفلوآنزا 2017-2018 چگونه بود؟

فصل آنفلوآنزا 2017-2018 با شدت زیاد و با مراجعه به کلینیک و بخش‌های اورژانس برای بیماری شبه آنفلوآنزا (influenza-like illness:ILI) همراه بود و تعداد افراد بستری شده در بیمارستان مربوط به آنفلوآنزا و فعالیت آنفلوآنزا افزایش یافته و از نظر جغرافیایی برای مدت طولانی مناطق وسیعی را در بر گرفت. در سال 2017 ، CDC تصمیم به استفاده از روش جدید برای طبقه‌بندی شدت فصلی گرفت و از این روش برای فصول 2003-2004 تا 2016-2017 بهره گرفت. فصل 18-2017 نخستین فصلی بود که در تمام گروه‌های سنی ، شدت بالا طبقه بندی شد.

▪ چه مقدار واکسن آنفلوآنزا در فصل 2017-2018 تولید و توزیع شده است؟

واکسن آنفلوآنزا توسط تولیدکنندگان خصوصی تولیدمی‌شود ، بنابراین تامین آن به تولیدکنندگان بستگی دارد. برای فصل 2017-2018 ، تولیدکنندگان در ابتدا پیش بینی می‌کردند که بین 151 تا 166 میلیون دوز واکسن تزریقی برای بازار ایالات متحده تهیه کنند. از تاریخ 23 فوریه 2018 ، تولیدکنندگان گزارش کردند که حدود 155.3 میلیون دوز واکسن آنفلوآنزا تولید نموده‌اند.

▪ واکسن آنفلوآنزا 2017-2018 چقدر موثر بود؟

اثر کلی واکسن (VE) واکسن آنفلوآنزای 2017-2018 علیه هر دو ویروس آنفلوآنزای A و B 40 درصد تخمین زده‌شده‌است. این بدان معنی است که واکسن آنفلوآنزا 40 درصد خطر کلی فرد را برای مراجعه به مطب پزشک برای بیماری آنفلوآنزا کاهش می‌دهد. حفاظت با نوع ویروس و زیرگروه: 25 درصد در برابر (A (H3N2 ، 65 درصد در برابر (A (H1n1 و 49 درصد در برابر ویروس‌های آنفلوآنزای B. تخمین‌های VE در تاریخ 20 ژوئن 2018 به کمیته مشورتی در زمینه روش‌های ایمن‌سازی ارائه شد.
در حالی که واکسن آنفلوآنزا می‌تواند در میزان عملکرد آن متفاوت باشد،واکسیناسیون آنفلوآنزا بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری و عوارض بالقوه جدی این بیماری است و این واکسن از میلیون‌ها بیماری آنفلوآنزا و بستری شدن ده‌ها هزار نفر در بیمارستان جلوگیری کرد. به عنوان نمونه ، در طول فصل آنفلوآنزا 2016-2017 ، مطابق تخمین CDC واکسن آنفلوآنزا از پیش‌بینی تخمینی 5.3 میلیون بیماری ، 2.6 میلیون ویزیت پزشکی و 85000 بستری در بیمارستان مربوط به آنفلوآنزا جلوگیری می‌کند. همچنین نشان داده شده است که واکسیناسیون آنفلوآنزا خطر مرگ مرتبط با این بیماری را در کودکان کاهش می‌دهد. (منبع : cdc.gov)