هرچه اطلاعات بیمار راجع به این بیماری بیشتر باشد تحمل کسالت برایش آسان‌تر خواهد بود. یکی از نکات مهم این است که بیماران بدانند این عارضه به جز درموارد اندکی منشاء سرطانی ندارد و نکته‌ی دیگر آن که حتی در بهترین مراکز دنیا در بسیاری از موارد علت اصلی این بیماری شناخته نمی شود و درمورد ارتباط آن با بیماری‌های روده‌یی و کبدی و ضایعات قارچی ومیکروبی دستگاه گوارش (کاندیدا آلبیکانس و هلیکوباکترپیلوری) گزارش‌هایی موجود است و درصورت لزوم بیمار باید از این جهات بررسی شود. بسیاری ازعوامل گرچه خود علت مستقیم کهیر نیستند ولی قدرت بدتر کردن آن را دارند لذا باید از آنها احتراز کرد. یکی از این عوامل گرمای زیاد است. اکثر افراد معمولی درمحیط‌های‌گرم مانند سونا بدنشان دچار خارش می‌شود لذا بیماران مبتلا به کهیر باید ازحمام‌های داغ، سونا و نشستن دراتاق‌های گرم و نزدیک شدن زیاد به منابع گرما مانند بخاری، کرسی و شوفاژ خودداری نمایند. الکل ومواد مخدر مانند مرفین،کدئین و هروئین و مواد ضد درد و ضدالتهاب مانند آسپیرین و NSAID اثر منفی برکهیر دارند و موجب تشدید آن می‌شوند. همچنین مبتلایان به کهیر مزمن باید ازمصرف داروهای قلبی موسوم ACEINH خودداری کنند. بیماران مبتلا به کهیر مزمن و آنها که به آسپیرین حساسیت دارند باید ازمصرف غذاهایی که به آنها مواد نگهدارنده و رنگی اضافه شده است (سالیسیلات) و سایر موادی که حالت ضد‌عفونی داشته و مانع فساد غذا می گردند و مواد رنگی مانند تارترازین و)AZO(مانند نوشابه‌های رنگی از قبیل کولاها و مواد کنسروی خودداری کنند. دریک آزمایش که 64 بیمار مبتلا به کهیر مزمن را مدت 2 هفته ازاین نوع غذاها محروم کردند در 73درصد آنها بهبود حاصل شد. تجویز تیروکسین به بیماران مبتلا به کهیر مزمن که اختلال اتوایمون تیروئید داشته باشند حتی اگر کارتیروئید طبیعی باشد گاهی سبب بهبود می‌گردد. PUVA تراپی یا اشعه درمانی وکلیماتراپی(آب وهوا) و آرام بخش ها گاهی بسیار مؤثرند.مصرف مواد ضدخارش موضعی مانند مانتول وکالامین مفید است ولی ازپماد کورتن موضعی باید برحذر بود.
برچسب ها
مطالب مرتبط
ثبت نظر