دیرزمانی نبود که با آقای دکتر فرخ سیف بهزاد آشنایی نزدیک داشتم و روابط عادی ما با داشتن خصوصیات خاص اجتماعی و علمی آقای دکتر سیف بهزاد تبدیل به دوستی پایداری شده بود، لیکن به‌علت دوری اینجانب از وطن به مدت طولانی نتوانستم از نزدیک از احوال ایشان اطلاع دقیقی داشته باشم تا روزی که مطلع شدم وی به‌علت بیماری ریوی رحل اقامت در دیار باقی گزیدند.
تا جایی که می‌دانم آقای دکتر سیف بهزاد، آن مرد عالِم از همان اوان جوانی پای به‌عرصه‌ی مطبوعات، بالاخص شاخه‌ی پزشکی گذارده بودند که این علاقه و دلبستگی وافر، ۲۴سال پیش با تأسیس و انتشار نشریه‌ی پزشکی‌امروز قوت گرفت که با وجود بار سنگینی که این امر خطیر بر دوش ایشان نهاده بود، تا امروز همچنان با پشتوانه مدیریت و دانش وی، نشریه هر هفته پربارتر از گذشته به دست اینجانب و سایر همکاران محترم رسیده است.
در مورد خصوصیات اخلاقی، انسانی و ایمانی آقای دکترسیف بهزاد تا آنجا که می‌دانم هرچه بگویم کم است، لذا وارد این مسأله نمی‌شوم که ممکن‌است من مخلص کم بیاورم و این مطلب را به سایر دوستان و نزدیکانشان وامی‌گذارم.
خدایا به‌عنوان یک بنده‌ی مطیع تو می‌دانم چیزهایی را که جسماً و روحاً به ما ارزانی داشته‌ای به‌تدریج از ما می‌گیری و این شامل تمام بندگان توست و فرقی هم بین آنان نیست ؛ لیکن ما سرمایه‌های علمی زندگی خودمان را به داشتن چنین اشخاص خدمتگزار مخلص و عالِم نظیر آقای دکتر فرخ سیف بهزاد که به ظاهر مشهود نیستند اندوخته‌ایم که برای همیشه یادگار می‌مانند و دریغا که از دست‌دادن چنین گهرهایی قابل‌باور و جبران نمی‌باشد.
در پایان به بازماندگان ایشان اعم از همسر باوفا و فرزندان لایق و همکاران صدیقشان از صمیم قلب تسلیت گفته و می‌گویم اگرچه گوهری را از‌دست داده‌ایم ولی خدمات انسانی ، فرهنگی و علمی گذشته‌ی ایشان افتخاری پایدار و همیشگی است.
روحش شاد ـ خداوند او را بیامرزد.
برچسب ها
ثبت نظر