آزمایش ژنتیک در تشخیص سرطان سینه

بسیاری از زنانی که دچار سرطان‌های پستانِ گیرنده‌ی هورمون مثبت (HRPBC) هستند، متحمل شیمی‌درمانی نیز می‌شوند تا سلول‌های سرطانی که ممکن است به فراتر از پستان گسترش یافته ‌باشند، از بین رفته و خطر برگشت بیماری کاهش یابد. در حالی‌که امکان دارد برخی از آنان به شیمی‌درمانی احتیاج نداشته‌باشند ولی در حال حاضر هیچ روش مؤثری وجود ندارد که با استفاده از آن بتوان مشخص کرد تا کدام گروه می‌توانند بدون آن که خطری متوجه آن ها باشد، از شیمی‌درمانی اجتناب کنند. نشریۀ NEJM) New England) طی بررسی جدیدی که بر نقش آزمایش ژنتیک در تشخیص سرطان سینه متمرکز بوده به ارزیابی این موضوع پرداخته است که چگونه از یک آزمایش ژنتیک با موفقیت استفاده شده تا  پیش‌بینی گردد که شیمی‌درمانی برای کدام بیمار مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان پستان، بدون نتیجه خواهد بود.

آزمایش ژنتیک در تشخیص سرطان سینه :

محققان پی برده‌اند آزمایش ‌آنکوتیپ Oncotype DX test)DX) ابزاری مؤثر جهت شناسایی زنان مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان سینه می‌باشد که شیمی‌درمانی برای آن ها مفید واقع نمی‌شود.

طی این ارزیابی، حضور ۲۱ ژن مرتبط با سرطان پستان در بافت پستان بررسی گشت و ارقامی به دست ‌آمد که خطر برگشت سرطان پستان را پیش‌بینی می‌کند. (Sconing System) دامنه‌ی این امتیازدهی از ۰ تا ۱۰۰ متغیر بوده و اعداد بالاتر نشانگر بیشتر بودن خطر برگشت سرطان است.

این گروه تحقیقاتی، آزمایش فوق را روی ۱۰۲۷۳زن۱۸تا ۷۵ساله‌ی مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان پستان گیرنده‌ی هورمون مثبت انجام دادند؛ نظر به این که هورمون‌های استروژن و پروژسترون، پیشبرنده‌ی این سرطان در آنان بودند.  

حدود ۲مورد از هر۳ مورد سرطان سینه در آمریکا، سرطان‌های گیرنده‌ی هورمون مثبت هستند و زنانی که مبتلا به این گونه سرطان‌ها تشخیص داده می‌شوند، به طور معمول  تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند که به دنبال آن هورمون درمانی نیز انجام می‌گردد.  

ارزیابی‌های قبلی پیشنهاد مفید بودن آزمایش آنکوتیپDX را به عنوان روشی مؤثر برای پیش‌بینی خانم‌های مبتلا به سرطان سینه‌ی گیرنده‌ی هورمون مثبت که می‌توانستند از شیمی‌درمانی (بدون‌خطر بازگشت سرطان) اجتناب کنند، مطرح ساخته بودند.

خطر برگشت سرطان در زنانی که تحت هورمون درمانی قرار می‌گیرند ۱٪ است.

محققان با استفاده از آزمایش آنکوتیپ DXدریافتند که برای ۱۶درصد از خانم‌های شرکت داده‌شده در کارآزمایی، خطر برگشت سرطان پستان کم بود  (نمره‌ی 10یا کم‌تر)، در ۶۷ درصد از آن ها این خطر متوسط (نمره‌ی ۱۱تا۲۵)، و در۱۷درصد خطر برگشت سرطان بالا بود (نمره‌ی۲۶ یا بالا‌تر).

۱ـ گروهی که در آن ها خطر برگشت سرطان پایین بود، تنها تحت هورمون درمانی قرار گرفتند.

۲ـ گروهی که با خطر متوسط برگشت سرطان مواجه بودند، تحت هورمون درمانی قرار گرفته و با توجه به شرایط آن‌ها از شیمی‌درمانی نیز استفاده گردید .

۳ـ در گروهی که خطر برگشت بیماری در آن ها بالا بود، از هورمون درمانی و شیمی‌درمانی به‌طور توأم استفاده گردید.

نتیجه:

تقریباً در ۹۹درصد از زنانی که با پایین‌بودن خطر برگشت سرطان مواجه بودند و تنها تحت هورمون درمانی قرار گرفتند، بیماری تا مدت ۵سال برگشت نکرد. علاوه بر آن، نرخ بقای عاری از بیماری تهاجمی به مدت ۵سال تقریباً ۹۴درصد بود، در حالی‌که خطر برگشت سرطان در قسمت‌هایی از بدن که دور از پستان بودند کم‌تر از ۱درصد بود.

بر اساس این یافته‌ها، بیشتر زنان مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان پستان گیرنده‌ی هورمون مثبت، به شیمی‌درمانی احتیاج داشته و علاوه بر آن آزمایش آنکوتیپ DX ابزاری مؤثر است که با آن می‌توان مشخص کرد تا کدامیک از بیماران مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان سینه نمی‌توانند از چنین درمانی سود ببرند.

نتایج بررسی‌های صورت گرفته از مفید بودن آنکوتیپ DX برای بیماران مبتلا به مراحل اولیه‌ی سرطان سینه که خطر برگشت بیماری برای آن ها طبقه‌بندی شده است،حمایت کرده و نشان می‌دهند که این یافته‌ها را می‌توان به روش‌های بالینی روزمره تعمیم داد و این یافته‌ها به زنان دچار مراحل اولیه‌ی سرطان پستان اطمینان بیشتری خواهند داد که درمان ضداستروژن خطر برگشت را برای آن ها کاهش خواهدداد و احتمال بقای آن ها را بیشتر می‌کند، در حالی‌که شیمی‌درمانی این کار را انجام نمی‌دهد.