تاثیر استاتین ها بر ویروسها

نتایج یک پژوهش جدید حاکی ازآن است که استفاده از استاتین‌ها که سبب کاهش کلسترل می‌شوند در مبارزه با هانتاویروس (hantavirus) اسرارآمیز مؤثر است که سبب بروز سندرم بالقوه مهلک تنفسی می‌شود. میکروبیولوژیست‌های دانشگاه پنسیلوانیا دریافته‌اند که به‌منظور راه‌یافتن به یاخته‌های میزبان، این ویروس پروتئین‌هایی را گروگان می‌گیرد که به تنظیم کلسترل کمک می‌کنند و استفاده از استاتین‌‌ها، راهی است برای کمک به جلوگیری و قطع این گروگان‌گیری عجیب. این یافته‌ها در نشریه‌یPathogens وابسته به گروه نشریات PLoS در دسترس است که به بررسی تاثیر استاتین ها بر ویروسها می پردازد.

تاثیر استاتین ها بر ویروسها:

ظرف40سال گذشته ‌هانتاویروس به ناگهان وارد جامعه‌ی آمریکا شده‌است و سالانه حدود 30مورد عفونت انسانی گزارش می‌شود. تازه‌ترین خوشه‌ی شناخته شدۀ عفونت ‌هانتاویروس به سال 2012 در‌(Yosemite National Park) اتفاق افتاد.
انسان ازطریق تماس با جوندگان آلوده و یا ادرار ومواد دفعی‌شان به هانتاویروس آلوده می‌شود. وقتی عفونت مستقر می‌شود، نشانه‌های شبیه فلو ایجاد می‌گردد که به صورت رو به وخامت گذاشته و به شکل سندرم خطرناک دیسترس تنفسی بزرگسالان جلوه می‌کند حدود 30تا40 درصد ازافرادی که دچار هانتاویروس می‌شوند به‌علت تب ریوی فوت می‌کنند.
درست مانند سایر ویروس‌ها، ذره‌های هانتاویروس برای رشد باید وارد یاخته‌های میزبان شوند و درآن ماشین پروتئین سازی خود را سرقت‌‌کنند تاخود ازآن رونوشت تهیه‌کنند که سپـس بتوانند آزادشده و یاخته‌های بیشتــری را آلوده ‌سازند.

در‌این بررسی، پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا شرح داده‌اند که تحقیق خود در‌مورد هانتاویروس ‌را چگونه با جستجو درجنبه‌های یاخته‌های انسانی شرح داده‌اند که ممکن‌است برای عفونت ویروسی با اهمیت باشد. برای انجام این کار، بخش اعظم تجارب خود را با استفاده از ویروس‌های کم‌خطری انجام داده‌اند که مهندسی ژنتیک شده و دارای ویژگی‌های گروه هانتاویروس بوده وبه ویروس آندو (ANDV) معروف بوده‌اند و از ANDV برای تأییـــد نتایج استفاده کرده‌اند.
با‌وجودی‌که این پژوهشگران هنوز به تحقیق درمورد بعضی از جزئیات ملکولی ادامه می‌دهند ولی خاطر‌نشان ساخته‌اند که هانتاویروس‌ برای وارد‌شدن در یاخته‌ به کلسترل نیاز دارد. این اولین بار نیست که پژوهشگران ثابت کرده‌اند که ویروس‌ها در‌این راه ازکلسترل‌ استفاده می‌کنند ولی در‌مورد هانتاویروس‌ها، به‌نظر می‌رسد که این ویروس‌ها به‌صورتی فوق‌العاده نسبت‌به میزان کلسترل دریافته حساس باشند.

با استفاده از دو روش ژنتیک جدا از هم، این گروه چهار پروتئین را شناسایی کرده است که بخشی از یک مجموعه بوده و تولید کلسترل در یاخته‌های پستانداران را تنظیم می‌کنند. ایشان یک داروی تجربی موسوم به ‌PF-429242 یافته‌اند که وقتی برای درمان یاخته‌های حاصل از مجاری هوایی انسان به‌کارگرفته می‌شود یکی از این پروتئین‌ها را هدف می‌گیرد و از تأثیرپذیری این یاخته‌ها در برابر عفونت‌ هانتاویروس می‌کاهد. این دارو سبب کاهش میزان کلسترل دریاخته نیز می‌گردد. این امر موجب شد تا پژوهشگران به این مسأله بیندیشند که آیا می‌توان از داروهای موجود خورد کننده‌ی کلسترل مانند استاتین‌ها استفاده کرد و آیا استاتین‌ها در این مورد دارای تأثیر مشابه نیستند و آیا می‌توان از استاتین در مبارزه علیه عفونت‌ هانتاویروس‌ سود جست. به این ترتیب بود که با استفاده از داروی ژنریک مو‌استاتین (mevastatin‌) آزمون‌های دیگری انجام دادند.

این دارو با مکانیسمی کلسترل را پایین‌ می‌آورد که 4پروتئین شنــاسایی شده را درگیر نمی‌کند.این نتایج ثابت شد که پیش درمان با مواستاتین‌سبب شده است تأثیرپذیری یاخته‌های مجاری هوایی نسبت به هانتاویروس کمتر شود. سپس در انجام تجربه‌ی نهایی مشخص‌شد که پیش درمانی با داروی تجربی و استاتین علیه هانتاویروس مؤثر بوده است. این تأثیر با مقایسه‌ی تعداد یاخته‌های آلوده با پیش درمانی و بدون آن مشخص گردید.
پژوهشگران در‌ نتیجه‌گیری خود اظهار‌داشته‌اند که به‌نظر می‌رسد هانتاویروس نسبت‌به تغییرات میزان کلسترل حساس باشد و شاید داروی تأیید شده‌ایی که تولید کلسترل را هدف می‌گیرد راهی برای مبارزه با این عفونت مرگبار باشد.