براق کردن چشم از نظر جلب مشتری و به عنوان یک روش زیبایی منسوخ است.
این عامل یک سری عوارض بالقوه شدید دارد که قدر مسلم جراحان از عوارض آن به خوبی آگاهند.
برای خارج کردن پرخونی چشم و یا رنگدانه‌ها، روش شفاف‌سازی چشم نیاز به برداشتن قسمت اعظم ملتحمه‌ی کره‌ی چشم و درمان با میتومایسین C، حین عمل و بعد از عمل دارد. این امر با عمل خارج کردن ناخنک قابل مقایسه نیست. زیرا در ناخنک فقط ملتحمه‌ی غیرطبیعی خارج می‌گردد در حالی که در شفاف‌سازی بخش اعظمی از ملتحمه‌ی طبیعی خارج و اغلب از پیوند جهت جایگزینی ملتحمه‌ی خارج شده نیز استفاده نمی‌شود.
از دست دادن بخش زیادی از نسج ملتحمه‌ی طبیعی، سطح چشم را بی‌ثبات و مستعد زخم عودکننده می‌کند.
همین‌طور اینکه استفاده از متیومایسین C می‌تواند سبب اختلال در ترمیم زخم اسکلرای برهنه گردد.
این روش در کره جنوبی تعمیم یافته و در آمریکا نیز جای پایی پیدا کرده است.
روش‌های متعددی ابداع شده که با جزئیات تکنیکی گوناگون انجام می‌شوند. در یکی از مراکز برای۹بیمار (۱۷چشم) که این عمل توسط یک جراح انجام شده بود، تمامی آنها اروزیون راجعه و نازک شدن اسکلرا پیدا کردند. ۹چشم مبتلا به زخم اسکلرا شدند و یک چشم هم مبتلا به آندوفتالمی شد.
سایر عوارض شامل استحاله‌ی کلسیمی اسکلرا- نقص سلول‌های بنیادی ثانویه‌ی ناحیه‌ی لمب و اسکلریت عفونی بود. گرچه بررسی‌های جاری میزان عوارض را ارزیابی ننموده، اما سایر محققان میزان عوارض را بین ۵۶ تا ۹۲ درصد گزارش کرده‌اند. در یک مورد درمان آندوفتالمی ثانویه با تحلیل اسکلرا، منجر به تزریق داخل ویتره آنتی بیوتیک همراه با پیوند پانسمانی آمینوتیک و پیوند پانسمانی اسکلرا همراه با ۶۰ جلسه اکسیژن هیپرباریک بوده است.
ثبت نظر