اهداف همودینامیک پس‌از ایست قلبی

بازنگری دکتر Daniel M. Lindberg بر مقاله مربوط به عملیات احیای Ameloot و همکارانش در 28‌مارس‌2015.

میانگین فشار سرخرگی در حدود ۷۶تا ۸۶ میلی‌متر‌جیوه با بالاترین میزان بقا ارتباط داشت.

با‌وجود نگرانیهایی مبنی‌بر اینکه خودتنظیمی مغزی بین وضعیت عفونت خونی و ایست قلبی متفاوت است، بر‌اساس اهداف همودینامیک مربوط به عفونت‌خونی، دستورالعمل‌های فعلی ایست قلبی، فشار سرخرگی متوسطی‌(MAP) بالاتر‌ از ۶۵‌میلی‌متر‌جیوه و اشباع اکسیژنی خون مخلوط سیاهرگی (SvO2) بالاتر‌ از ۷۰٪ را پیشنهاد می‌کنند. برای تعیین ارتباط موجود بین مقادیر MAP و SvO2 با کاهش مرگ‌و‌میر و نیز بهبود پرفیوژن مغزی، (با طیف‌نمایی فروسرخ نزدیک اندازه‌گیری شد) محققان داده‌های همودینامیکی را آنالیز کردند که در بلژیک و به‌صورت مستمر در ۸۲بیمار پس‌از ایست‌قلبی، در‌طی ۲۴ساعت اول پس‌از احیا، اندازه‌گیری شده بودند. مدیریت بالینی با پروتکلی تعریف شد که کاهش دمای بدن برای اهداف درمانی را شامل می‌شد.

مقادیر MAP دامنه‌ای از ۴۵‌تا ‌۱۱۰‌میلی‌متر‌جیوه را در‌بر می‌گرفتند و مقادیر SvO2 طیفی از ۴۰ تا‌ ۹۰٪ را شامل می‌شدند. میزان بقا ۵۲٪ بود؛ عملکرد مغزی همه افرادی‌که زنده ماندند به دسته ۱-۲ تعلق دارد (نتیجه‌ی عصب شناختی به‌نسبت خوب). در MAP‌ی با طیف ۷۶ تا۸۶ میلی‌متر‌جیوه و SvO2‌یی با طیف ۶۷٪ تا ۷۲٪ احتمال بقا در بالاترین حد بود. هر‌چه درصد زمان سپری شده در محدوده‌ی این پارامترها افزایش یابد، مرگ‌و‌میر کاهش می‌یابد. در‌MAP‌ی برابر با ۸۷ تا۱۰۱ ‌میلی‌متر‌جیوه و SvO2‌یی برابر با ۷۰تا ۷۵٪ پرفیوژن مغزی بهترین حالت را دارد.

28.Ameloat A et al Resuscitation 2015 Mar