«بیمارستان‌های خصوصی که دیگر نیستند»

شادروان دکتر غلامحسین علیم مروستی، استاد گوش،حلق‌و‌بینی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران ‌بودند که سالیان دراز در بیمارستان امیراعلم و امام‌خمینی (پهلوی‌سابق) به تدریس دانشجویان و رزیدنت‌ها و درمان بیماران می‌پرداختند.

ایشان خانه‌ی مسکونی خود در خیابان فرانسه را  تبدیل به بیمارستان کرد که سال‌ها مورد استفاده‌ی پزشکان و جراحان متعددی قرارگرفت.

پس‌از فوت ایشان در‌سال‌۱۳۵۶، فرزندانشان در برپایی و ادامه‌ی کار بیمارستان کوشیدند و به‌مدت ۳۸سال آن را اداره نمودند ولی باتوجه به ایجاد بیمارستان‌های جدید در شمال‌شهر و مشکلات ترافیکی در مرکز شهر و فرسودگی نسبی ساختمان، ادامه‌ی کار میسر نبود و فرزندان آن شادروان (دکتر احمد، دکتر رضا و دکتر نادر) تصمیم گرفتند تا بیمارستان را با حفظ نام «مروستی» به دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان امیراعلم «هبه» نمایند که این اهدای خداپسندانه، درسال جاری انجام‌ شد.

این حقیر که سال‌ها در‌این بیمارستان جراحی می‌کردم، با آگاهی از این حرکت عالی انسانی از خودم پرسیدم چرا دیگران این کار را نکردند؟ زیرا بیمارستان‌های خصوصی زیادی بودند که دیگر نامی از آنها نیست و کاشکی؛ آنها نیز چنین می‌کردند تا نام بانیانشان زنده می‌ماند. و به‌دنبال این پرسش بود که تصمیم گرفتم با استفاده از حافظه‌ی درحال افول، نام تعدادی از آنها را برای ثبت در تاریخ پزشکی تهران بیاورم.

این بیمارستان‌ها بدون رعایت تقدم و تأخر عبارت بودند از:

• بیمارستان شیبانی ـ واقع در خیابان انقلاب، کوچه شیبانی مقابل بیمارستان زنان سابق ـ که بانی آن خانم دکتر شیبانی بودند.

• بیمارستان ویلا ـ واقع در خیابان نجات‌الهی (ویلای سابق) در یکی‌از کوچه‌های بن‌بست بالاتر‌از خیابان خیبر ـ که بانی آن آقای دکتر جهانگیر وثوقی بودند.

• بیمارستان حافظی ـ واقع در تقاطع خیابان‌های ولی‌عصر و جمهوری (چهارراه جمهوری) در محل فعلی فروشگاه بزرگ ایران ـ و بانی آن آقای دکتر حافظی بودند که به‌خاطر مشکلاتی که برای یکی‌از بیمارانشان اتفاق  افتاد، جلای وطن کردند.

• بیمارستان ورجاوند ـ واقع در خیابان فلسطین (کاخ) پایین‌تر از خیابان بلوار ـ که بانی آن دکتر ورجاوند بودند و در‌آن اغلب جراحی‌های زنان و زایمان انجام می‌شد و استاد دکتر امیر موحدی مدتها با ایشان همکاری می‌کردند. محل این بیمارستان، بعدها چند سالی دبیرستان بود.

• بیمارستان فروردین ـ واقع در تقاطع خیابان‌های فروردین و آذربایجان ـ که بانی آن آقای  دکتر ذوالنصر بودند.

• بیمارستان راجی ـ واقع در خیابان رشت، بین حافظ و ولی‌عصرـ که بانی آن آقای دکتر راجی بودند.

• بیمارستان اهری ـ واقع در میدان تجریش ـ که بانی آن آقای  دکتر اهری بودند.

• بیمارستان نصرت واقع در پایان نوفل لوشاتو نزدیک به تقاطع حافظ در کوچه شاهرخ.

بیمارستان جامی ـ واقع در خیابان کارگر (امیر‌آباد) بالاتر از پمپ‌بنزین ـ که یکی‌از بانیان آن دکتر محمد وفایی بودند.

• بیمارستان جاوید ـ واقع در خیابان زرتشت شرقی ـ که بانی آن آقای دکتر جواد هیئت بودند.

• بیمارستان الوندـ واقع در خیابان حافظ، چهارراه عزیزخان ـ که بانی آن آقایان دکتر هلی و دکتر کریم مصطفوی بودند.

• بیمارستان نامداران ـ واقع در تقاطع خیابان سمیه و فرصت ـ که بانی آن آقای دکتر نامداران بودند.

• بیمارستان واسعی ـ واقع در خیابان مجاهدین اسلام (ژاله) ـ که توسط آقای دکتر واسعی بزرگ بنیان‌نهاده شد و چند‌سال هم فرزند ایشان که رادیولوژیست هستند آن را اداره نمودند.

• بیمارستان ایران ـ واقع در خیابان هدایت، کوچه تنکابن ـ که ابتدا با‌نام آقای دکتر ورجاوند تأسیس‌شد و بعد‌از نقل مکان آن به خیابان فلسطین (کاخ) آقایان دکتر کوثری و دکتر کوثر آن را اداره می‌نمودند.

• بیمارستان هشترودیان ـ واقع در‌خیابان سپهبدقرنی ـ که بانی آن آقای دکتر غلامرضا هشترودیان و همسرشان خانم عبده بودند و سال‌های متمادی توسط دامادشان آقای دکتر محمد توکل اداره می‌شد.

• بیمارستان رضانور ـ واقع در خیابان جمهوری (نادری سابق)ـ که بانی آن آقای پرفسور رضانور بوده‌اند.

• بیمارستان کامروا ـ خیابان  حافظ، اول خیابان جامی.

• و ....

• در خاتمه از همکاران عزیز و خوانندگان گرامی مطلع تقاضا می‌شود که در تکمیل و تصحیح اطلاعات فوق، نویسنده را آگاه سازند. به‌ویژه آن که تغییر نام خیابان‌ها و کوچه‌ها مشکل دیگری بود.