در طول ۳۰ سال گذشته، نزدیک بینی یا مایوپیا تبدیل به یک مشکل بهداشتی جهانی شده است. چشمگیرترین افزایش در سنگاپور، تایوان، چین و نقاط دیگر آسیای شرقی بوده است. میزان نزدیکبینی در میان کودکانی که مقطع راهنمایی را در این کشورها پشت سر میگذارند،۸۰ تا۹۰ درصد است و یک پنجم آنها دچار نزدیکبینی شدید هستند و بنابراین در معرض خطر بالای مشکلات چشمی در آینده خواهند بود. در کشورهای غربی نیز نرخ نزدیکبینی در حال افزایش است؛ البته نه به سرعت آسیای شرقی.
معمای نزدیکبینی:
علت نزدیکبینی و راههای جلوگیری از آن با وجود بیش از ۱۵۰سال تحقیقات علمی نامشخص است. نظریههای بسیاری برای توضیح این که چرا بینایی کودکان در طول دوران مدرسه بدتر میشود ارائه شدهانــد. انجام کارهای زیـادی که به نزدیک خیره شدن (close work) نیاز دارند، یکی از پرطرفدارترین آنهاست. در عین حال وراثت نیز در اولویت دوم قرار دارد. هر دو نظریه در طول سالهای اخیر به شدت مورد بحث قرارگرفتهاند.
آیا نزدیکبینی مانند راشیتیسم است؟
پژوهشی جدید، تاریخ نزدیکبینی مدرسهای را با بیماری استخوانی راشیتیسم مقایسه میکند. در طول قرن هفدهم میلادی، راشیتیسم میان کودکان انگلستان رایج بود و پس از آن از طریق اروپای شمالی و آمریکای شمالی به سطوح اپیدمیک رسید. در برخی شهرها، ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به این بیماری شدند. درمان تا دههی ۲۰ قرن بیستم میلادی، زمانی که دانشمندان دریافتند فقدان نور خورشید و درنتیجه کمبود ویتامینD علت راشیتیسم است، دستنیافتنی باقی ماند. نزدیکبینی مانند راشیتیسم یک بیماری فصلی است که به نظر میرسد در زمستان بدتر میشود. تحقیقات اخیر در مورد نزدیکبینی، نظریهای قدیمی از دههی ۹۰ قرن نوزدهم را احیا کرده است که طی آن دانشآموزانی که زمان بیشتری را خارج از منزل سپری میکنند، دچار سطوح پایینتری از نزدیکبینی هستند. با این حال مانند نرمی استخوان، به نظر میرسد سطوح پایین نور محیط عامل ایجاد نزدیکبینی است.
نور روز در مدارس:
یک قرن پیش به طور گستردهای اعتقاد بر این بود که سطوح بالای نور خورشید ۶۰قرن بیستم تفکر پزشکی تغییر کرد و نزدیکبینی یک بیماری ارثی تصور شد؛ بنابراین کار کمتری برای جلوگیری از آن انجام گرفت. امروز، متوجه شدهاند که تحصیل کودکان تأثیر بسیار بیشتری از عوامل ژنتیکی در بینایی آنها دارد. شواهدی مبنی بر این که نور خورشید در کلاسهای درس از نزدیکبینی جلوگیری میکند وجود ندارد. دکتر ریچارد هابدی محقق این پژوهش میگوید: «این موضوع از زمانی که این ارتباط در دههی۹۰ قرن نوزدهم کشفشد، بهدرستی بررسی نشده است. اما با توجه به افزایش سریع نزدیکبینی در میان دانشآموزان سراسر جهان، این امر باید مورد بازبینی واقعشود.»
ثبت نظر