ما هنگام نسخه‌نویسی و یا نامه‌نویسی برای مشاوره و سفارش بیماری به همکار و... اغلب اشتبا‌هاتی مرتکب می‌شویم که چندان خوش‌آیند نیست.
به مثال‌های زیر توجه کنید:
ـ خانمی هنگام ارائه‌ی دفترچه بیمه‌ی خود یک پاکت که دفترچه‌های تمام افراد خانواده را در آن قراردارد باز‌کرده و یک دفترچه به‌دست ما می‌دهد که برایش ماموگرافی بنویسیم و ما‌هم بدون توجه به‌نام صاحب دفترچه درخواست را نوشته و به‌دست بیمار می‌دهیم، غافل از اینکه آن دفترچه مربوط به شوهرش بوده است؟!
ـ وقتی نسخه‌ای می‌نویسیم و در ادامه نام دارو و دستور مصرف آنرا زیرش یادداشت می‌کنیم... مثلاً شیاف مسکن برای بیمار می‌نویسیم و در زیر آن یادداشت می‌کنیم: هنگام درد یک عدد میل نمایید؟!
ـ و یا برعکس با فکر نوشتن شیاف مسکن، قرص مسکن می‌نویسیم و در زیرش: هر‌شب یکی استعمال نمایید!
ـ غلط‌نویسی املائی داروها مکرر اتفاق می‌افتد، به‌ویژه اینکه حرف اول دارو را درشت می‌نویسیم و بقیه‌ی آنرا می‌کشیم که اصلاً خوانا نیست. این نسخه که به داروخانه می‌رسد، غالباً شاگرد داروخانه و حتی خود دکتر داروساز آن را یک چیز دیگر می‌خواند و داروی دیگری به بیمار می‌دهند.
البته بسیاری از همکاران عزیز داروساز، از پزشک مربوطه تلفنی سئوال می‌کنند که نام صحیح دارو چیست؟
ـ در‌مورد نامه‌هایی که جهت معرفی و سفارش‌کردن بیمار به همکار دیگر می‌نویسیم و حتی مشاورات بیمارستانی، اشتباهات انشایی و املائی خیلی زیادی ممکن‌است بنماییم. حتی در نام‌بردن افراد و داروها هم اشتباهاتمان کم نیست.
ـ درباره‌ی نوشتن شرح عمل‌ها و شرح‌حال‌ها و دستورات دارویی بیماران بستری هم اشتباه نوشتاری زیادی مرتکب می‌شویم که جایی برای بازگو‌کردن همه‌ی آنها نیست.
ـ برای اجتناب از این اشتباهات لپی، تنها یک راه وجود دارد و آن‌هم «نگاه دوم» است به آنچه نوشته‌ایم که شاید چند‌لحظه بیشتر طول نکشد. یک نگاه به صاحب دفترچه، یک‌نظر به دستورات دارویی و یک‌بار خواندن آنچه نوشته‌ایم.
ثبت نظر