مفهوم استفاده از توان بوکشیدن سگ درتشخیص یاخته‌های سرطانی نخستین بار یک دهه‌ی پیش‌در مقاله‌یی دریکی از نشریات طبی ظاهر شد. درآن مقاله داستان خانمی شرح داده شده بود که وقتی سگش بارها به تومور موجود پوزه می‌مالید وبو می‌کشید متوجه شد دچار ملانوم است. سایر افراد نیز در این زمینه، تجارب مشابهی را گزارش کردند.
در این برنامه‌ی پژوهشی آغازین به سگ‌ها آموزش داده شد کشت‌های یاخته‌ی سرطان پستان را بو کنند ولی قدرت سگ‌ها در شناسایی سرطان ریه و ملانوم هم آزموده‌شد. امتیاز این حیوانات در تمام موارد 100٪ بود.
درتجربه دو شرکت‌کننده‌ی سگ وجود داشت. به این حیوانات آموخته شده بود کشت‌های سلولی حاصل از سرطان بدخیم پستان را بو کرده و تشخیص دهند و آنها را ازکشت‌های غیرسرطانی افتراق کنند. وقتی سگ‌ها آماده بودند، می‌توانستند ازمیان 4 ظرف کشت‌یاخته‌ی غیرسرطانی، یک ظرف کشت یاخته‌های بدخیم را تشیخص دهند.
با این پژوهش، تأیید شد که سگ‌ها می‌توانند در آزمایشگاه یاخته‌های سرطانی را بو کنند و انواع مختلف سرطان دارای نقش بوی مشابه است.
درمورد سرطان ریه یا ملانوم، این امر جای شگفتی ندارد زیرا مشخص است سرطان را می‌توان ازنفس یا پوست بیمار بوئید. درمورد سرطان اشکال بیماری مثل سرطان پستان، این امر کمتر واضح است. تمام بوها یک اثر انگشت ملکولی دارند ولی درمورد چیزی مثل سرطان پستان با دشواری می‌توان این قضیه را درک کرد.
درمرحله‌ی بعد بررسی واکنش سگ‌ها نسبت به افراد دچار سرطان است. دراین مرحله به سگ‌ها آموزش داده می‌شود تا سرطان ریه را شناسایی کنند. برای انجام این کار، سگ ها را درکنار صدها سیگاری قرارخواهند داد تا بیماری را درمراحل اولیه جستجو کنند.
American Associates, BUG of the Negev
ثبت نظر