اخذ تصمیم بیمار مدار (PCDM) به بهتر شدن پیامدهای سلامت منتهی می‌شود. وقتی پزشک نیازها و شرایط فردی بیمار را در تجویز برنامه ی مراقبتی درنظر می گیرد PCDM به میان می آید. به عنوان مثال، در صورتی که بیمار به علت مسوولیت‌های کاری نتواند از جیره ی دارویی 3 بار در روز استفاده کند، تغییر برنامه برای تطبیق این شرایط PCDM تلقی خواهد شد.پژوهشگران به دنبال این موضوع رفــته اند که در مقــایــسه با بی توجه بودن به وضع بیمار آیا PCDM بر پیامدهای مراقبت از سلامت تاثیر خواهد گذاشت.پژوهشگران ملاقات های ضبط شده ی آشکار 774 بیمار با پزشکان شان را در دست داشتند. آن دسته موارد ضبط شده از نظر «پرچم قرمز زمینه ای» که ممکن بود بر پیامدهای سلامت تاثیر گذارد (مثل حاضر نشدن برای ملاقات یا عدم کنترل بیماری‌های مزمن قابل تدبیر) غربالگری شدند.این پژوهشگران نوارها را آنالیز کردند تا ببینند آیا در طول ویزیت سخنی از این پرچم قرمز به میان آمده است و آیا برنامه ی مراقبتی برای تطبیق با نیازهای بیمار«بازنویسی» شده است.این موارد ثبت شده با توجه به پرونده‌های طبی آنالیز شد تا رابطه ی میانPCDM و پیامدهای بیمار تعیین شود.پژوهشگران دریافته اند که پیامدهای سلامت در71٪بیمارانی بهبودیافته است که پزشکان شان به نیازها و شرایط فردی آنها توجه کرده اند و میزان بهبودی در عده ای که به وضع و نیازهای شان توجه نشده برابر 46٪ بوده است. مصنفان ویراستار این مقاله می نویسند انجام مداخله برای افزایش توجه پزشک به وضع بیمار باید بر کمک به ارتباط پزشک با خدمات و سیستمهای حمایتی تمرکز داشته باشد تا به حل مشکلات بیماران کمک شود.
http://www.annals.org/article. aspx? doi=10,7326/0003-4819-158-8-201304160-00001
ثبت نظر