لخته‌های خون و سرطان

بیش‌از ۲۰درصد تمام لخته‌های خون در وریدها، در بیماران مبتلا به سرطان رخ‌می‌دهد. این لخته‌ها که به‌عنوان ترومبوآمبولی وریدی (VTE) نیز شناخته‌می‌شوند، تهدیدهایی جدی برای بیماران مبتلا به سرطان پیش‌می‌آورند.خطر ترومبوآمبولیسم وریدی (VTE) در سرطان به‌ویژه با شیمی‌درمانی افزایش‌می‌یابد و حاکی‌از بقای ضعیف‌تر درمیان بیماران مبتلا به سرطان است. با‌این‌حال، پرسش‌های اساسی بسیاری درمورد VTE‌ مرتبط با سرطان (سندرم Trousseau) بی‌پاسخ می‌ماند. اگر اثر ترومبوز را در یک نگاه همه‌جانبه درنظر بگیریم، درمی‌یابیم که سکته‌ی مغزی، حمله‌ی قلبی و ترومبوز وریدی را دربر می‌گیرد و هنوز هم می‌توان آن‌را قاتل شماره‌ی‌۱ در جامعه‌ی غربی به‌شمار آورد. محققان موارد زیر را به‌عنوان نیازهای برآورده نشده‌ی عمده در زمینه‌ی پژوهشVTE مرتبط با سرطان مشخص نموده‌اند: نقش پلاکت‌ها و گلبول‌های‌سفید در VTE در بیماران مبتلا به سرطان، نقش پروتئین‌های انعقادی در ترومبوز مرتبط با سرطان، تأثیر درمان‌های سرطان بر سلول‌های خون و مسیرهای ترومبوتیک (Thrombotic Pathways)، التهاب به‌عنوان محرکی برای تغییرات پروترومبوتیک و ارزیابی سرطان‌های خاص به‌عنوان عوامل تعیین‌کننده‌ی ترومبوز. این گروه همچنین دریافتند که شناسایی بیومارکرها برای خطر VTE در بیماران مبتلا به سرطان باید بر رویکردهای بی‌طرفانه، ترکیبی از بیومارکرها (به جای نشانگرهای زیستی منفرد) و تشخیص نشانگرهای خونی با فراوانی کم استوار باشد. طبق گزارش‌ها، مسیرهای پژوهشی باید شامل ترکیب مناسبی از بیماران مبتلا به سرطان درهر۲نوع شرایط بستری و غیربستری، انتخاب رژیم‌های درمانی ضدانعقادی مطلوب در بیماران، تعیین مدت زمان ترومبوفیلاکسی و بررسی عواملی که خطر VTE را در بیماران سرطانی در‌طول زمان تغییر‌می‌دهد، باشد.

Ref: Karolinska Research Institute July,2016