بافت پوششی، شایع‌ترین منشا سرطان‌های انسان است. وقتی یاخته‌های سرطانی پوششی متاستاز می‌دهند، ارتباط‌شان ازیاخته‌های مجاور جدا می‌شود، دربافت نقب می‌زنند و وارد عروق خونی یا لنفی می‌شوند، درگردش خون تجدید حیات یافته، ازگردش خون خارج شده و وارد اندامی دور دست گشته و در آنجا رشد می‌کنند. همانگونه که حدود یک دهه‌ی پیش پژوهشگران برای نخستین بار متوجه شده بودند، هریک از این مراحل مشابه آن چیزی است که در آمبریوژنز اتفاق می‌افتد وقتی که یک یاخته‌ی پوششی به یاخته‌ی مزانشیمی (یاخته‌های بافت همبند که اصولاً از مزودرم مشتق می‌شوند) تبدیل می‌گردد.این تبدیل را برزخ یا ترانزیشن اپیتلیال به مزانشیم یا EMT می‌نامند.
طی دو بررسی جدید، این داستان توسعه یافته است. وقتی یاخته‌های متاستاتیک شبه مزانشیمی وارد اندام دور دست شدند، برای آنکه بتوانند تکثیر یابند، لازم است، خود را به یاخته‌های شبیه اپیتلیال تبدیل کنند، یعنی باید از برزخ مزانشیم به اپیتلیال رد شوند. متاستاز یک جریان دینامیک است که طی آن، یک یاخته‌ی متاستاتیک باید بتواند میان بودن به شکل یاخته‌ی شبیه مزانشیم، یاخته‌ی شبیه اپیتلیال و یاخته‌ی واسطه با خاصه‌های هردو حرکت کند.
Nature 2013 Jan 24;493:487
ثبت نظر