مردانی‌که اواخر دوره‌ی نوجوانی اضافه‌وزن دارند یا چاق هستند، احتمال ابتلا به سرطان کولورکتال در آنها در میانسالی بیش‌از دو برابر است و همچنین پژوهش‌های دیگری نشان داده است مردانی که در اواخر دوره‌ی نوجوانی التهاب سیستمیک (systemic inflammation) داشته‌اند، در مراحل بعدی زندگی در‌معرض خطر بیشتری از ابتلا به سرطان کولورکتال قرار می‌گیرند که به‌عنوان سرطان‌روده نیز مشهورشده و سومین سرطان شایع در مردان و زنان است. سالیانه بیش از ۹۳۰۰۰ سرطان کولون و تقریباً ۴۰۰۰۰ سرطان کولورکتال در آمریکا تشخیص داده می‌شوند.
با بررسی‌های صورت‌گرفته روی وزن و قد مردان و همچنین میزان رسوب گلبول‌های‌قرمز(ESR)که به‌عنوان معیاری برای التهاب در بدن تعیین می شود، محققان بروز سرطان کولورکتال در میان مردان را مورد ارزیابی قرار‌دادند.
مردانی که با اضافه‌وزن دوران نوجوانی روبه‌رو بودند و شاخص توده‌ی بدن (BMI) آنها بین ۲۷/۵ تا ۳۰کیلوگرم/ مترمربع بود، احتمال ابتلا به سرطان‌کولورکتال در آنها در سنین میانسالی دو‌برابر کسانی بود که وزن نرمال (BMI از ۱۸/۵ تا ۲۵کیلوگرم/مترمربع) داشتند.
باتوجه به نتایج به‌دست آمده، مردانی که چاق بودندـ BMI بیشتر از ۳۰کیلوگرم / متر مربع داشتند، احتمال ابتلا به سرطان‌کولورکتال در آنها در ادامه‌ی زندگی ۲/۳۸بار بیشتر از کسانی بود که از وزن‌طبیعی برخوردار بودند.
چاقی در اواخر دوره‌ی نوجوانی خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را در ادامه‌ی زندگی 2.38 مرتبه افزایش می‌دهد.
مردانی که هیچگونه بیماری التهابی روده‌ای در نوجوانی نداشتند اما ESR آنها بالا بود (بیش‌از ۱۵میلی‌متر / ساعت)، خطر ابتلا به سرطان‌کولورکتال در سنین میانسالی در آنها نسبت به کسانی که ESR پایین داشتند (کمتر از 10میلی‌متر/ ساعت) ۶۳درصد بالاتر بود. اثر BMI و اثرالتهاب در سرطان‌کولورکتال در ادامه‌ی زندگی، دو فاکتور مستقل از یکدیگرند و نشان‌دادند که هر‌دو این‌عوامل از‌طریق عملکرد‌های مختلف در بروز این خطر شرکت می‌کنند. بررسی‌ها نشان‌می‌دهند ارتباط درجه‌بندی شده‌ای بین التهاب دوره‌ی نوجوانی، که با ESR مشخص می‌شود و CRC (سرطان‌کولورکتال) وجود دارد ولی ارتباط قوی‌تری بین BMI نوجوانی و CRC وجود دارد. این نتایج نشان‌می‌دهد که BMI و التهاب (مشخص‌شده با ESR)، در اوایل زندگی ممکن‌است در بروز CRC در میانسالی مهم باشد.
باتوجه به محدودیت‌هایی که در بررسی‌های انجام‌شده وجود‌داشت، تا به حال روشن‌نیست که چه‌عاملی محرک ارتباط بین BMI نوجوانی و التهاب و سرطان‌کولورکتال آینده است.
برای نمونه، محققان قادر به تعیین BMI مردان و حالت التهاب آنها در ادامه‌ی زندگی نبودند، به‌همین‌خاطر یافته‌ها می‌توانست ارتباط بین چاقی بزرگسالان و التهاب و خطر روبه رشد سرطان‌روده را آشکار کند.
بنابراین، اظهار‌نظر در‌مورد اینکه آیا می‌توان ارتباط قوی بین BMI نوجوانی و CRC را با کاهش‌وزن در بزرگسالی کم‌کرد، میسر نبود و علاوه‌بر بحث‌های انجام‌شده باید توجه‌داشت که این مسأله را نباید به خانم‌ها تعمیم‌داد، بخصوص اینکه ارتباطی ضعیف‌تر بین BMI بزرگسالان و التهاب و خطر سرطان‌کولورکتال در‌میان این جمعیت (زنان)، پیشتر نشان داده شده بود. زنانی که چاق هستند نسبت به کسانی که از وزن نرمال برخوردارند، احتمال ابتلا به انواع خاصی از سرطان در‌طول زندگیشان ۴۰درصد بیشتر است؛ از‌جمله سرطان‌پانکراس، سرطان‌کولورکتال، سرطان‌کلیه، سرطان‌سینه و سرطان‌مری.
Ref: Gut (BMJ) Feb 2015
ثبت نظر