شماره ۱۰۶۱

در درمان پیــودرما گانگرنوزوم؛ پردنیزولون بهتـر است یا سیکلوسپورین؟

پزشکی امروز

پاسخ این پرسش به ماهیت شرایط بیماری‌های همراه بستگی دارد، اما هیچ یک زیاد مؤثر نیست.
پیودرما گانگرنوزوم، بیماری اولسراتیوی است با‌علت نامعلوم، که با بیماری زمینه‌ای و به طور عمده بیماری التهابی‌روده و آرتویت التهابی،در اغلب مواقع ارتباط دارد. (در ۳۵درصد موارد) درمان‌های متعددی به‌کار گرفته شده‌است که تعداد کمی از آنها بررسی کنترل‌شده‌ی تصادفی (RCT) بوده‌اند.
محققان آزمایش‌هایی را بین پردنیزولون و سیکلوسپورین در ۱۱۲بیمار مبتلا به پیودرما گانگرنوزوم انجام دادند. برای بسیاری از بیماران، بیوپسی به‌دلیل پاترژی انجام نشد. بیماران پردنیزولون۱mg‌/کیلوگرم وزن بدن تا حداکثر۷۵5‌میلی‌گرم در روز‌، یا سیکلوسپورین ‌۴mg/کیلوگرم وزن بدن تا حداکثر۴۰۰ میلی‌گرم در روز دریافت کردند. نقاط پایانی اولیه و ثانویه‌ی بهبودی عارضه در ۶ هفته سرعت گرفت و تعداد زخم‌های التیام یافته تا ۶ ماه افزایش یافت.
شکست در درمان عبارت بود از؛ تشدید بیماری، عدم‌تحمل دارو در بیماران و جراحات التیام نیافته‌ی هدف تا ۶‌ماه. سرعت التیام زخم تا‌۶ هفته میان گروه‌ها تفاوتی نداشت. در ۶ ماه، ۲۸ تَن از ۵۹ دریافت‌کننده‌ی سیکلوسپورین و ۲۵ تَن از ۵۳ دریافت‌کننده‌ی پردنیزولون بهبود پیدا‌کردند (۴۷درصد از هر‌گروه).
دو سوم از بیماران هر‌گروه واکنش‌های جانبی داشتند، اما واکنش‌های جدی با پردنیزولون بیشتر رخ داد (۵ عفونت که به بستری‌شدن در بیمارستان و درمان با آنتی‌بیوتیک انجامید، از‌جمله ۱‌مورد مرگ و ۱مورد سوراخ‌شدن ‌روده).

Ref:NEJM Jan 2015


تعداد بازدید : 1782

ثبت نظر

ارسال