خطر سرطان مری با مری‌بارت

در یک بررسی خطر سالانه‌ی بروز آدنوکارسینوم مری در کهنه سربازان آمریکایی ۰/۳۲٪ بوده است.
توجیه استفاده از غربالگری آندوسکوپیک و راهبردهای مراقبتی برای مری‌بارت (BE) این است که تشخیص ضایعات پیش‌سرطانی و نظارت بر آنها پیامدهای بالینی را تغییر می‌دهد. دامنه‌ی خطر سالانه‌ی پیشرفت از دیسپلازی به آدنوکارسینوم مری (EAC) بیماران مبتلا به مری‌بارت (BE) در آمریکا در بررسی‌های اولیه‌ی حاصل از مراکز ارجاع ثالث بین ۰/۲۳% تا ۲/۴% گسترده بود. باوجوداین، بررسی‌های جدیدتر بزرگ ملی در هلند، ایرلند و دانمارک به‌ترتیب حاکی از خطر سالانه‌ی پایین‌تر ۰/۴%، ۰/۲۷% و ۰/۱۲% بوده‌اند.
در بررسی هماهنگ گذشته‌نگر مبتنی‌بر جمعیت حاضر، پژوهشگران خطر EAC را در 29536 بیمار مبتلا به BE (97% مرد؛ 83% سفیدپوست؛ میانگین سنی 62 سال) از 121 مرکز در اداره‌ی بهداشت سربازان بازنشسته آمریکا را مورد سنجش قرار‌دادند؛  در طول ۱۵سال پیگیری انجام ‌شده، بروز سالانه‌ی EAC ٪۰/۳۲ بود. با حذف بیمارانی که در‌سال اول تشخیص BE به EAC مبتلا شدند (بافرض این که سرطانهایی که به‌طور اتفاقی تشخیص داده می‌شوند مسئول نیمی از موارد EAC هستند)، بروز سالانه برابر با ۰/۱۷% بود. با در‌نظرگرفتن بیمارانی که به دلیل EAC یا دیسپلازی با گرید بالا (HGD) تحت ابلیشن اندوسکوپیک یا ازوفاژکتومی قرار گرفتند، بروز سالانه برابر با ۰/۴۸% بود.

AM. J. Gastrol. Dec. 2014