نقایص تأخیری ایسکمیک(Delay chemic Defects) از علل مهمبیماریزایی و مرگومیر در بیمارانی بهشمار میرود که از خونروی زیرعنکبوتیه (SAH)جان بهدر بردهاند.گزینههای رایج محدودکردن میزان شیوع DID شامل: تجویز بلوکرهای کانال کلسیم و درمان هیپرولمی است.
پیامدهای بررسی فاز II حاکی از آن است که درکاهش میزان شیوع نقایص تأخیری ایسکمیک (DID) استفاده از استاتینها سودمند است. مکانیسمهای بالقوه دراین زمینه شامل بر خواص ضدالتهابی استاتینها و فراتنظیمی اکسیدنیتریک سنتازآندوتلیال است.
در کارآزمایی فاز III، پژوهشگران 803 بیماری را شرکتدادند که ظرف 96ساعت بعداز شروع SAH تحت درمان قرار گرفته بودند. بیماران به صورت غیرانتخابی بهمدت 21 روز درگروه تحت درمان با 40 میلیگرم سیمواستاتین یا دارونما در روز قرارگرفتند. نقطهی پایانی اولیه، پیامد نورولوژیک بعداز 6 ماه با امتیاز مقیاس تعدیلشدهی رنکین (Modifild Rankin Score)تعیین شد. نسبت خام نقطهی پایانی اولیه با سیمواستاتین دربرابر دارونما بهطور قابلتوجه متفاوت نبود. نرخ کمبود تأخیری ایسکمیک بالینی (DID) درهر دو گروه 16٪ بود. نرخ مرگ 6 ماهه درگروه سیمواستاتین برابر 10٪ و درگروه دارونما برابر9٪ بود.
Lancet Neurol 2014 May 16
ثبت نظر