آثار ناگوارتیازیدها بر سالمندان

بیماران سالمند به‌ویژه نسبت‌به آثار ناگوار دیورتیک‌های تیازیدی ازجمله آشفتگی‌های الکترولیتی کلیه، نقرس، هیپرگلیسمی و هیپرتانسیون تأثیرپذیرهستند. پژوهشگران از داده‌های پایه‌ی سازمان کهنه سربازان (VA) برای تعیین فراوانی هیپوناترمی، هیپوکالمی و سوء‌کار کلیه همراه درمان با تیازید درجمعیت سالمند استفاده کرده‌اند. ایشان 1060‌بیمار هیپرتانسیو (سن بالای 65) را که به‌تازگی از تک‌درمانی با تیازید استفاده می‌کردند با 1060 شاهد هیپرتانسیو تطبیق داده شده که ازتیازیدیا سایر داروهای آنتی‌هیپرتانسیو استفاده نمی‌کردند مورد مقایسه قراردادند. درابتدا میزان سدیم وپتاسیم سرم تمامی بیماران طبیعی بود. ازآنجا که هیچ یک ازبیماران درطول پیگیری بیمه نبودند، تمامی اطلاعات پیگیری ازطریق سیستم VA به‌دست آمد.
در‌مدت 9‌ماه پیگیری، میزان بروز نقطه‌ی پایانی ناگوار ترکیبی الکترولیت کلیه(هیپرناترمی، هیپوکالمی یاکاهش 25٪ سرعت تصفیه‌ی گلومرولی) درگروه تیازید ۱۴/۳ و درگروه شاهد 6٪ بود. با استفاده از تعاریف محدود‌تر برای پیامدهای ناگوار، نقطه‌ی پایانی مرکب در ۱/۸٪ گروه تیازید و ۰/۶٪ شاهدان دیده می‌شد. ویزیت‌های بخش اورژانس یا بستری‌شدن در ارتباط با این ناهنجاری‌ها به‌ترتیب در 4 و2٪ افراد دیده شد. تمامی این اختلافات ازنظر آماری قابل‌توجه بود.

J Am Geriatr Sos 2014 Jun