آگونیست‌های دوپامین مانند pramipexol و ropinirob از نشانه‌های بیماران مبتلا به سندرم پاهای بی‌قرار (RLS) می‌کاهند. اما، بعضی بیماران نمی‌توانند این داروها را تحمل‌کنند و مصرف درازمدت این داروها ممکن‌است به عکس با بدترشدن نشانه‌ها (موسوم به افزایش) همراه باشد. گاباپنتین gabapentin و پرگابالین pergabalin نیز سبب تخفیف نشانه‌های RLS می‌شوند و گاباپنتین اناکاربیل (شکل طویل الاثرگاباپنتین برای RLS توسطFDA مورد تأیید قرار‌گرفته است.
طی یک کارآزمایی، پژوهشگران به‌صورت غیر‌انتخابی 719 بیمار مبتلا به RLS متوسط تا شدید را تحت درمان پرگابالین (روزانه 300 میلی‌گرم) پرامی پکسول (0/25 یا 0/5میلی‌گرم روزانه) یا دارونما قرار دادند. بعداز 12هفته، مصرف کنندگان دارونما به صورت غیر انتخابی برای باقی مدت یک ساله‌ی بررسی به یکی از سه گروه درمانی دیگر پیوستند. این کارآزمایی توسط کارخانه‌ی سازنده‌ی پرگابالین حمایت مالی می‌شد.
در ابتدا، امتیاز متوسط مقیاس استاندارد شده‌ی 40 امتیازی نشانه‌ی RLS برابر 22 بود. بعداز 12هفته، کاهش امتیاز متوسط نشانه به طور قابل‌توجه درگروه پرگابالین و گروه 0/5میلی‌گرم پرامیپکسول (11ـ و10ـ امتیاز) بالاتر از گروه دارونما بود (7ـ). با دوز پائین‌تر پرامیپکسول منفعتی دیده نشد. بین هفته‌ی12 و یک‌سال ( بعداز آنکه بیماران به‌صورت غیر‌انتخابی درمان فعال شدند)، پرگابالین و دوز بالاتر پرامیپکسول مؤثرتر از دوز پائین‌تر پرامیپکسول بودند. بعداز یک سال، میزان شیوع افزایش به‌طور قابل‌توجه با پره‌گابالین کمتر‌از 0/5میلی‌گرم پرامیپکسول بود (2/1 در‌برابر 7/7٪). سرگیجه و خواب‌آلودگی در گروه پرگابالین شایع‌تر از پرامیپکسول بود. حالت تهوع و سردرد با پرامیپکسول شایع‌تر بود.
N Engl J Med 2014 Feb13:370:621
ثبت نظر