این حالت منتقل‌شونده با خاک ممکن‌است سبب درد و اتساع شکم، اسهال، کم‌خونی، سوء‌تغذیه، تأخیر رشد و اختلال نمو شود. نرخ علاج با روش‌های درمانی رایج پایین است.
طی‌یک کارآزمایی غیر‌انتخابی، دارای شاهد، دوسوناآگاه که اخیراً انجام شده و شامل کودکان 6تا 14 ساله‌ی دو دبستان درتانزانیا بوده است، محققان تأثیر وایمنی درمان ترکیبی Oxantel Pamoate و آلبندازول را با تک درمانی مقایسه نمودند. همچنین این محققان تأثیر این رژیم‌ها را با عفونت ملازم با سایر هلمنت‌های منتقله‌ی دیگر ازخاک مورد ارزیابی قرار دادند.
چهار رژیم درمانی مورد ارزیابی قرارگرفت:
• اکسانتل پاموات (20میلی‌گرم به ازای کیلوگرم) به‌علاوه‌ی آلبندازول (400میلی‌گرم) در روز دوم
• اکسانتل پاموات (20میلی‌گرم به‌ازای کیلوگرم) به‌علاوه‌ی دارونما در روز دوم
• آلبندازول (400میلی‌گرم) به‌علاوه‌ی دارونما در روز دوم
• مبندازول (500میلی‌گرم) به‌علاوه‌ی دارونما در روز دوم
آنالیز شامل 458 کودک با داده‌های کامل پایه بود: 450 نفر با آلودگی کرمک، 440نفر با کرم قلابدار و293نفر آلوده به آسکاریس. نرخ علاج با درمان ترکیبی درمورد تریکوریاز به‌طور قابل‌توجه بهتر‌از مبندازول بود (نرخ علاج با اکسانتل پاموات و تک‌درمانی آلبندازول به‌ترتیب برابر 26/3 و 2/6٪ بود) نرخ علاج برای آلودگی‌های کرم قلابدار و آسکاریس با درمان ترکیبی بالاتر از تک‌درمانی با اکسانتل پاموات بود. رویدادهای ناگوار در 30/9٪ کودکان دیده شد که هیچ‌کدام جدی نبود.
N Engl J Med 2014 Feb 13;370:610
ثبت نظر