با افزایش مقاومت هلیکوباکترپیلوری نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان آغازین بیش‌ازپیش باشکست روبرو شده‌است و درمان مناسب رهایی برای این بیماران نامعلوم است. محققان درچین تأثیر 4روش درمان با بیسموت را در424بیمار دچــار هلیکوباکترپیلوری آزموده‌اند که استفاده از درمان سه‌گانـه درآنها (مترونیدازول بــا کلاریترومایسین یا آموکسی‌سیــلین یا هــر‌دو) به شکست منتهی شده بود. قریب نیمی از بیماران ازدرمان حـاوی لووفلوکساسین نیز استفاده کردنــد. بیماران به‌صورت غیر‌انتخابی از رژیم دو‌هفته‌یــی لانسوپــرازول (30میلی‌گرم) و بیسموت پتاسیم سیتــرات (220میــلی‌گرم) دوبــار در روز و یکی‌از گروه‌های داروهای زیر استفاده کردند:
• تتراسیکلین (500میلی‌گرم) و مترونیـــدازول (400میلی‌گرم) 4بار در روز (LBTF)
• تتراسیکلیـــن (500 میـــلی‌گرم) 4بار در روز و فورازولیــــدون (100میلی‌گرم) 3بار در روز (LBTF)
• آموکسی‌سیلین(1گرم) 3بار در روز و تتراسیکلین (500میلی‌گرم 4بار در روز(LBAT)
• آموکسی‌سیلین(1گرم)و فورازولیدون (100میلی‌گرم) 3بار در روز (LBAF)
شــش‌هفتــه پس‌از تکمیل درمان با آزمون اوره‌ی تنفس، ریشه‌کنی تعیین می‌شد.
نرخ پاسخ نیت درمان در LBTM برابر9/87، درLBTF برابر۹۹/۷، درLBAT برابر۸۳/۸٪ و درLBAF برابر ۹۵/۲٪ بود. نرخ همه‌ی موارد ریشه‌کنی به‌ازای پروتکل بیش‌از90٪ بود. نرخ ریشه‌کنی با رژیم‌های حاوی فورازولیدون بیشتـراز رژیم‌های بدون فورازولیدون بود. گروه LBTM دارای بالاترین نرخ آثار ناگوار بودند(۳۳/۶٪). درآنالیز حساسیت ضد‌میکربی 188بیمار، ۹۶/۸٪ نسبت به مترونیدازول مقاوم بودند.
Clin Gastroenterol Hepatol 2013 Jul
ثبت نظر