شماره ۹۷۶

متوترکسات درآرتریت روماتوئید

پزشکی امروز

دربیماران دچار آرتریت روماتوئید تحت درمان با متوترکسات، افزودن یک عامل بیولوژیک درمقایسه با دو داروی متعارف غیربیولوژیک ‌چگونه است؟

این پرسش، طی یک کارآزمایی دوسوناآگاه، با دارونما و شاهد و غیرانتخابی شامل 353 بیمار دچار RA پاسخ داده شد. این بیماران حداقل به‌مدت 12هفته از 15 تا 25میلی‌گرم متوترکسات استفاده می‌کردند و به درمان اضافی نیاز داشتند.
ضمن ادامه‌ی متوترکسات، بیماران یا از سولفاسالازین و هیدروکسی کلروکین (درمان سه‌گانه) استفاده نمودند و یا از مهارکننده‌ی فاکتور نکروز تومور یعنی اتانرسپت (Enbrel) سود بردند. نقطه‌ی پایانی اولیه، عبارت‌ از بهبودی در
 28 DAS بود که شاخص مرکبی است  شامل اندازه‌های عینی و ذهنی فعالیت بیماری با حفظ ناآگاهی، به بیمارانی که دارای پاسخ ناکافی بودند امکان داده شد بعد از 24هفته از داروهای گروه دیگر استفاده کنند. از هرگروه، 27٪ به گروه دیگر انتقال یافتند.
بعداز 48هفته، متوسط بهبودی DAS28 درگروهی که درآغاز به‌صورت غیرانتخابی از درمان سه‌گانه استفاده کرده بودند ازنظرآماری پائین‌تر از بهبودی DAS28 درگروه آغازین متوترکسات ـ اتانرسپت نبود. پیشرفت رادیوگرافی و کثرت بروز رویدادهای ناگوار وخیم در دوگروه مشابه بود.

N Engl J Med 2013 Jun 11

 

 

تعداد بازدید : 1038

ثبت نظر

ارسال