نتایج به دست امده نشان می‌دهد که میزان اوج گلوکز در یک شب شبیه‌سازی شده‌ی کار شیفتی، درمقایسه با یک روز برنامه‌‌ی شبیه‌سازی شده‌ی روزانه 16٪ بیشتر است. درمقایسه با پروتکل روزانه تراز انسولین در پروتکل شیفت شب، 80 و90 دقیقه بعد از صرف غذا 40 تا 50٪ بالاتر بود. جای شگفتی است که فقط دریک شیفت شب به طور چشمگیری تحمل گلوکز دچار اختلال شود و میزان انسولین افزایش یابد. این یافته‌ها ازآن جهت اهمیت دارند که ثابت می‌کنند، تحت شرایط کاملاً کنترل شده‌ی آزمایشگاهی، تماس حاد با کارشبانه سبب اختلال تحمل گلوکز می‌گردد و احتمالاً اختلال مزمن تحمل گلوکز به ایجاد دیابت نوع 2 منجر می‌شود.
خلاصه‌ی این بررسی اخیراً به صورت آنلاین در مکمل نشریه‌ی Sleep انتشار یافته و نویسنده‌ی مقاله آن را در بیست‌و هفتمین اجلاس سالانه‌ی LLC، انجمن‌های مرتبط حرفه‌یی خواب (2013) عرضه داشته است.
گروه تحت بررسی 13 بزرگسال سالم وغیر چاق و بدون سابقه‌ی قابل توجه کارشیفتی بودند و به صورت غیر انتخابی دو پروتکل هشت‌روزه را در آزمایشگاه تکمیل کردند، یک گروه شامل کارروزانه وگروه دیگر در پروتکل کارشبانه. هرحالت شامل چهار روز اساسی و به دنبال آن شیفت‌های کار روزانه یا شبانه بود. جیره‌ی غذایی درهر دو جالت ایزوکالریک و مشابه بود و شامل وعده‌های غذایی مختلط استاندارد شده در روزهای اول و سوم کار روز/شب برای سنجش گلوکز سرم وعکس‌العمل انسولین بود. این افراد درساعت 8 صبح (کار روزانه) یا 8 بعد ازظهر(کار شبانه) وعده‌ی غذایی خود را آغاز کرده و لازم بود ظرف 20دقیقه، صرف غذا را پایان دهند. پیش ازصرف وعده‌ی غذایی، یک نمونه‌خون ناشتا گرفته می‌شد و سپس هر 10 دقیقه تا 90 دقیقه و سپس هر 30 دقیقه تا 90 دقیقه خون گرفته می‌شد. فقط نتایج مربوط به غذای مختلط مصرف در روز اول کارروزانه و کارشبانه‌در آنالیز فعلی در بررسی شرکت داده شد.
طبق نظر مصنفان حدود 8/6 میلیون نفر درآمریکا به طور منظم شب‌ها کار می‌کنند که با احتــمال بــــروز دیــابت 2 در بررسی‌های اپیدمیولوژیک مرتبط است.
ثبت نظر