آرتریت روماتوئید rheumatoid arthritis (باکوته نوشتRA ) با افزایش احتمال بروز انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر قلب وعروق همراه است.
Circulation 2003;107:1303
برای ارزیابی این مسأله که آیا افراد مبتلا به RA درمعرض خطر مفرط فیبریلاسیون دهلیزی atrial fibrillation (باکوته نوشت FA) واستروک هستند یا نه، پژوهشگران داده‌های حاصل از ۲/۴ میلیون نفر (سن بیش‌از15 سال) را در دانمارک آنالیز کردند که پیش از 1997 دچار RA،AF واستروک نبودند.
درطول متوسط پیگیری ۸/۴ ساله، درقریب ۰۰۰/۸۱ نفر RA (متوسط سن شروع 59سال)، در ۰۰۰۶۵۱ نفر AF به وجود آمد و ۰۰۰۵۶۱ نفر استروک را تجربه کردند.
احتمال بروز AF، با تطبیق برحسب سن وجنس درافراد مبتلا به RA قریب 40٪ بالاتر از باقی جمعیت بود (۸/۲ درمقابل 6 رویداد در 1000 شخص ـ سال)
احتمال تطبیق داده شده‌ی استروک درافراد مبتلا بهAR، به میزان0۳٪ بالاتراز باقی جمعیت بود(۶/۷ درمقابل۷/۵ رویداد به ازای هر 1000 شخص ـ سال).
BMJ 2012 Mar 8;344:e1257
دراین بررسی جمعیت بنیاد، افرادی که دچار آرتریت روماتوئید شده بودند به طور قابل توجه، احتمال فیبریلاسیون دهلیزی واستروک بیشتربود.
این یافته ازنظر زیست شناسیک محتمل است،به عنوان مثال التهاب سیستمی هم با AF و هم با استروک همراه است.
طبق برآورد مصنفان ، از هر12 بیماری که به مدت 12 سال پس ازتشخیصRA پیگیری شوند، یک نفر دچار AF خواهد شد.
این مصنفان به این جهت توصیه کرده اند که بیماران دچار RA ازنزدیک ازنظر ایجاد AF واستروک زیر نظر قرارگیرند ولازم است RA به عنوان عاملی در طرح طبقه بندی احتمال استروک جا داده شود.
دربیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، سایش erosion مفصلی باناتوانی کارکردی و درد همراه است.
نتایج بررسی‌های پیشین درمورد RA آثار بالقوه‌ی تغییر دهنده‌ی بیماری پردنیزون به اثبات رسیده است.
Arthritis Rheum 2005;52:3381
اکنون،پژوهشگران به صورت غیر انتخابی تعداد 236 بیمار مبتلا به RA زودرس درمان نشده را با راهکار درمانی متوترکسات بنیاد وپردنیزون(10میلی گرم روزانه) یا دارونما تحت درمان قرارداده اند.
بـعـد از 2 سال، ارزیـابـی رادیوگرافیک اولیه نشان داد که درصد بیماران بدون مدرک آزردگی مفصلی درگروه متوترکسات پردنیزون به صورتی چشمگیر بیشتر ازگروهی بوده است که فقط ازمتوترکسات استفاده می‌کردند (78 دربرابر ۷۶٪).
به هرحال، باید گفت که در دو امتیاز استاندارد شده‌ی دیگر رادیوگرافیک انعکاسی ازمنافع این درمان دوگانه دیده نمی شد.
ازنـظر انـدازه‌ی ثانوی (مثل درد، فعـالیـت بـیمـاری، سرعـت سدیمانتاسیون گویچه‌های سرخ)، نتایج درمان توام بهتر ازتک درمانی بود ولی این اختلاف بین گروهی ظرف 2 سال کم می‌شد.
احتمال نیاز به درمان اضافی با سیکلوسپورین یا داروهای بیولوژیک نیز در گروه درمان تلفیقی کمتر بود (15دربرابر41٪).
نرخ رویداد کلی ناگوار دردرمان تلفیقی پائین تر از تک درمانی بود ولی این کارآزمایی به قدرت ارزیابی رویدادهای ناگوار مجهز نبود.
Ann Intern Med 2012 Mar 6:156:329
یافته‌ی اولیه حاصل از این کارآزمایی ازافزودن پردنیزون به متوترکسات زودرس درسیر درمان RA حمایت می کند.
اما، همانگونه که مصنفان اظهار داشته اند، هنوز معلوم نیست که آیا استفاده از درمان گلوکوکورتیکوئید، بعد از2سال ممکن است از اروزیون مفصلی جلوگیری کند.
با توجه به این مسأله که احتمال دراز مدت بروز رویدادهای ناگوار (ازجمله استئوپوروز) با استروئیدها وجود دارد، باید درصورت امکان بعد از2 سال، به تدریج ازمیزان تجویز این داروها کاسته شده و مصرف متوقف گردد.
ثبت نظر