نتایج یک پژوهش حاکی از آن است که زندگی نزدیک جاده‌ی اصلی ممکن است سبب اختلال در کرده‌ی کلیه شود که خود عامل خطرساز بیماری قلب و استروک به شمار می‌آید و به تأثیر شناخته شده‌ی آلودگی هوا بر احتمال بروز خطر قلب و عروق کمک می‌‌کند.
محققان یافته‌های به دست آمده را از بیش از 1100 بزرگسالی به دست آورده‌اند که درفاصله‌ی 1999 تا 2004 دچار استروک شده و دربیمارستانی درناحیه‌ی بوستون بزرگ درماساچوست بستری شده بودند.
درزمان بستری، کرآتینین سرم بیماران اندازه‌گیری می‌شد. کرآتینین حاصل متابولیسم ماهیچه است و توسط کلیه تصفیه می‌شود. سرعت تصفیه‌ی گلومرولی یا GFR شاخص سلامت کلیه‌ها ونحوه‌ی کارشان است.
نیمی از این بیماران در1کیلومتری جاده‌ی اصلی وباقی در فاصله‌ی1تا10کیلومتری جاده‌ی اصلی زندگی می‌کردند.
بعداز درنظرگرفتن عوامل مؤثر مانند سن، نژاد، استعمال دخانیات، بیماری‌های زمینه‌یی، درمان بیماری‌های قلب وتأثیر نزدیکی با جاده، مشخص شد بیمارانی که درنزدیک‌ترین فاصله با جاده‌ی اصلی زندگی می‌کنند دارای کمترین میزان GFR هستند.
افرادی که در 50 متری جاده‌ی اصلی زندگی می‌کردند نسبت به افرادی که در 1000 متری جاده‌ی اصلی زندگی می‌نمودند، GFR برابر۳/۹ میلی‌لیتر دردقیقه به ازای ۱/۷۳ مترمربع کمتر داشتند. این اختلاف قابل قیاس با کاهش GFR درافرادی بود که 4 سال پیرتر بودند.
مصنفان محاسبه کرده‌اند که کاهش نزدیکی به جاده‌ی اصلی از 1000 متر به 50 متر با افزایش 4 درصدی مرگ قلب وعروق و افزایش 1 درصدی احتمال مرگ ناشی ازتمام علل همراه است.
مدارک فراوانی در دست است که نشان می‌دهد زندگی نزدیک جاده‌های اصلی در میزان شیوع بیماری عروق و پیش آگهی ناگوار بیماران فراوان مبتلا به بیماری قلب و عروق مؤثراست.
آلودگی هوای ناشی از ترافیک با افزایش احتمال استروک و حمله‌ی قلبی درنتیجه‌ی التهاب، تنگ‌شدن سرخ‌رگ به علت ساخته شدن پلاک و تغییرات سرخ‌رگ‌های محیطی ارتباط دارد.
سرخ‌رگ‌های کلیه نسبت به ساخته شدن پلاک بسیار حساس می‌باشند و به این ترتیب، این نتایج به این نکته اشاره دارد که زندگی در نزدیکی جاده‌های اصلی درکاهش کرده‌ی کلیه مؤثر است و این کاهش، خود عامل خطرساز مهمی برای رویدادهای قلب وعروق به شمارمی‌آید.
Journal of Epidemiology and Community Health 2013;00;1-6.doi:10.1136/Jech-2012-202307
ثبت نظر