ما پزشکان غالباً برای بیماران، با یا بدون معاینه اقدامات پاراکلینیکی (فرابالینی) متعددی انجام‌می‌دهیم. ولی در مراجعات بعدی بیمار، گاهی یادمان می‌رود که آنها را نگاه کنیم و اگر فاصله زمانی طولانی نیز اتفاق افتاده باشد، اصلاً به‌یاد نمی‌آوریم که آیا برایش آزمایش یا عکسی نوشته‌ایم یا خیر!
بعضی از اوقات خود بیمار به یادمان می‌آورد که آقای دکتر آزمایشاتی که بار گذشته نوشته بودید و عکس‌هایی که دستور دادید، انجام دادم؛ نمی‌خواهید ملاحظه کنید؟!
نظیر این اتفاقات در‌طول دوران طبابت برای همگی ما مکرر اتفاق افتاده که اگر آن را انکار‌کنیم، بی‌انصافی کرده‌ایم...!
اجازه دهید یک نمونه ذکر‌کنم:
بیماری به‌علت دردهای بعد‌از عمل‌جراحی کیسه‌صفرا در‌طول چندماه، چنددفعه به جراحش مراجعه‌می‌کند و هربار با احتمال دردهای بعد‌از عمل، دستوراتی دریافت می‌دارد ولی چون حالش بهتر نمی‌شود، به‌توصیه بستگانش نزد پزشک دیگری می‌رود.
پزشک جدید در مراجعه به اوراق پرونده بیمار، متوجه پاکت سربسته‌ای می‌شود که مربوط به آزمایشگاه پاتولوژی بوده است!
از بیمار می‌پرسد که این پاکت مربوط به چه زمانی است؟ بیمار جواب می‌دهد مربوط به بعد از جراحی چند ماه قبل است ولی مثل اینکه آقای دکتر... آن را ملاحظه نکرده باشند. بعد از گشودن پاکت و مشاهده آزمایش پاتولوژی، مشخص می‌شود که کیسه صفرا دچار سرطان بوده است و...؟!
دردهای حاصل نیز نتیجه متاستازهای سرطانی...؟!
بسیاری از ما جراحان برای بیمارانی‌که نیاز به جراحی دارند آزمایشات‌خون،رادیوگرافی‌ریتین، نوارقلب، مشاوره قلبی و... درخواست می‌کنیم ولی بدون مشاهده آنها به اطاق عمل می‌رویم و اگر پزشک بیهوشی نیز آنها را نگاه نکند، چه بسا که اتفاقات ناگواری ایجاد‌گردد!!
یکی‌از پزشکان متخصص بیهوشی در یکی‌از بیمارستان‌های شلوغ و سرشار از بیمار، آماری تهیه کرده بود و طی یک‌ماه از جراحان پس‌از انجام عمل می‌پرسید: «شما صادقانه بگویید که رادیوگرافی ریتین بیمار را ملاحظه‌کرده‌اید؟» و پاسخ بیش‌از نیمی‌از جراحان منفی بوده است!
ثبت نظر