استادانمان به ما مکرر گفتند و ما نیز آنرا برای آیندگانمان مکرر تکرارکردیم که قبلاز هر عملجراحی، جراح موظف است تا برای بیمار علت و نوع بیماری، نحوهی عملجراحی و نشانهها و عوارض و حوادث احتمالی بعدازعمل را تشریحکند و اگر احساسکرد که بیمار بهعلت شدت و شرایط بیماری، کهولت و فراموشی، زبان خودش و یا هرعامل دیگری مفهوم حرفهای او را درکنکرده، همین توضیحات را برای بستگان درجهاول (پدر، مادر، همسر، فرزندان) و اگر آنها نیز دردسترس نبودند، بستگان درجهدوم (خواهر، برادر، خواهرزادهها، برادرزادهها)، بهتفصیل ذکر و مکتوبنموده، به امضای بیمار (و یا اثرانگشت) و اطرافیان او برساند.
بدیهی است چنانچه بهعلت فوریت کار، دسترسی سریع به اطرافیان بیمار میسر نباشد و یا بیمار، فامیلی در محلنداشته باشد، باید از همکاران حاضر در بیمارستان (بهویژه جراحان) بخواهند تا بعد از معاینهی بیمار، نظرشان را در پرونده بنویسند و اگر موافق بودند نظر و نوشتهی جراح مسئول را تأییدکنند.
نکتهی بسیار مهم دراینجا این است که تمام مطالبی که به بیمار و اطرافیان گفتهمیشود، باید از زبان جراح مسئول بیانگردد و کلام کمکهای جراح و پرستاران و حتی بیهوشیدهندهها نیز قابلقبول نمیباشد.
ممکناست گفتهشود که جراحان وقت زیادی ندارند تا برای هربیماری که بخواهند عملکنند، این همه توضیح بدهند! دراینصورت باید منتظر عواقب آن نیز باشند و اگر اتفاقی و شکایتی شد، نگویند چرا؟!!
سخن آخر اینکه اگر بیمار ادعاکند که جراح این توضیحات را قبلازعمل بهمن نداده است و جراح نیز هزار قسم بخورد که من این توضیحات را دادهام و شاهدی نیز وجود نداشته باشد و در پروندهی بیمار نیز مکتوب نشده باشد و امضا و اثرانگشت نباشد، باکمالتأسف کفهی نظر کارشناسان رسیدگی به پرونده بهطرف بیمار تمایل پیدامیکند نه جراح!
پس بهتراست تا عنوان مقاله را آویزهی گوش قراردهیم که توضیحات کامل و جامع قبلاز عملجراحی، آرامش و آسایش بعدازعمل را بهدنبال خواهد داشت. تردیدنکنید!
ثبت نظر