ساکروکولپوپکسی برای پرولاپس اندام لگنی

نتایج آغازین کارآزمایی تلاش برای کولپوپکسی وریداکشن ادراری (CARE) نشان داده است که بعد از 2سال، ساکروکولپوپکسی باز شکم برای پرولاپس اندام لگنی و یورتروپکسی همراه آن به طور قابل توجه از بی‌اختیاری استرس بعد ازعمل کاسته و به نرخ علاج 95٪ پرولاپس واژینال منتهی شده است. اکنون، طی بررسی گسترده‌ی CARE، محققان126 خانم (39٪ از همنوای اولیه) را از نظر پرولاپس راجعه، بی‌اختیاری ادرار یاهر دو، 7 سال پس ازجراحی پرولاپس اندام لگنی با یورتروپکسی یا بدون آن موردارزیابی قراردادند.
 ضمن پیگیری، نرخ شکست به تدریج افزایش یافت. بعد از 7 سال، احتمال مرکب پرولاپس راجعه‌ی اندام لگنی (براساس معیارهای آناتومیک وعلامتی) با یورتروپکسی برابر ۰/۶۲ و بدون آن برابر ۰/۷۷ بود. نرخ اروزیون مش ۱۰/۵٪ ارزیابی شد (17مورد درسال دوم و 6 مورد اضافی دیگردر سال هفتم).  از 31 خانم دچار پرولاپس آناتومیک درمعاینه، 16 نفر منکر وجود نشانه شده وتحت درمان قرار نگرفتند. نسبت مشابهی (27 نفر از 49 نفر) از آن عده که نشانه‌های پرولاپس راجعه را گزارش کرده بودند فاقد معیارهای بی‌کفایتی بوده وتحت درمان مجدد قرار نگرفتند. درمجموع، 36 نفر از 215 نفر(۱۶/۷٪) درارتباط با نابسامانی‌کف لگن تحت عمل جراحی قرار گرفتند: 11 نفر برای پرولاپس راجعه، 14 نفر برای بی‌اختیاری استرس ادراری و 11 نفر برای عوارض مش.

JAMA 2013 May 15;309:2045