استاتین وسرطان پروستات

این پژوهش به صورت همکاری درمرکز پژوهش سرطان فرد هوچینسون (FHCRC) و دانشگاه ماستریخت هلند انجام شده و نتایج آن به صورت آنلاین درشماره‌ی 4 مه‌ی2013 نشریه‌ی پروستات انتشار یافته است. پژوهشگران اظهار داشته‌اند که اگر نتایج به دست آمده مورد تأیید قرارگیرد، اقدام بعدی انجام کارآزمایی‌های بالینی با استاتین‌ها روی بیماران مبتلا به سرطان پروستات است.
درعین حال که داروهای استاتینی به خوبی تحمل می‌شوند و ازکثرت پائین عوارض جانبی برخوردارند ولی تا زمانی که تأثیر پیشگیری‌کننده‌ی آنها بر مرگ‌ومیر ناشی‌از سرطان پروستات طی کارآزمایی بالینی وسیع وغیر انتخابی با دارونما و شاهد به اثبات نرسد نمی‌توان این داروها را برای پیشگیری ازمرگ سرطان پروستات توصیه نمود.
نتایج بررسی انجام شده، کاهش قابل توجه احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات را در ارتباط با مصرف استاتین‌ها نشان می‌دهد.
در انجام این بررسی، پژوهشگران حدود1000بیمار مبتلا به سرطان پروستات را پیگیری کردند که سرطان در آنها در فاصله‌ی 2002 تا 2005 تشخیص داده شده بود.
درزمان تشخیص، حدود30٪ شرکت‌کنندگان برای کنترل کلسترل از استاتین‌ها استفاده می‌کردند یا قبلاً ازاین داروها استفاده کرده بودند.
درطول پیگیری،پژوهشگران نحوه‌ی پیشرفت سرطان را در شرکت‌کنندگان پایش کردند تا متوجه شوند آیا رجعت و مرگ وجود دارد. این کار با سنجش‌ها و نیز استفاده از ثبت ملی اسناد سرطان انجام می‌گرفت.
بعد ازمتوسط پیگیری قریب 8سال، مشخص شد که احتمال مرگ در اثر سرطان پروستات درمردانی که از استاتین‌ها استفاده کرده‌بودند درمقایسه با میزان 5٪ درگروهی که ازاین داروها مصرف نکرده بودند برابر 1٪ بود. میان مصرف استاتین‌و رجعت یا پیشرفت سرطان رابطه‌یی وجود نداشت.
درصورتی که نتایج بررسی اخیر در همنواهای بیماران دیگر با پیگیری وسیع برای مرگ با علت اختصاصی اعتبار یابد، شایستگی  انجام کارآزمایی مداخله‌یی داروهای استاتینی دربیماران دچار سرطان پروستات محقق می‌گردد.
درعین حال که درمورد اثر استاتین‌درسرطان پروستات، بررسی‌هایی انجام شده است ولی دراین بررسی‌ها روی بیومارکر شیمیایی PSA بررسی انجام شده بود و در ارتباط با مرگ کارآزمایی انجام نشده بود.
درعین حال که تأثیر استاتین‌ها در بقای حیات سرطان پروستات تحقیق نشده است ولی پژوهشگران دو مکانیسم برای پیوند میان مصرف استاتین‌و احتمال کمتر مرگ به علت سرطان پروستات پیشنهاد شده است.
یک مکانیسم ممکن‌است آن باشد که کلسترل وارد غشاهای سلولی شده وبه بقای حیات یاخته‌های سرطان کمک می‌کند. مصرف استاتین‌ ازمیزان کلسترل کم می‌کند و این اثر را کاهش می‌دهد.
مکانیسم دیگر آن است که استاتین‌ها سبب مهار ترکیبی به نام mevalonate می‌شوند که به تولید کلسترل کمک می‌‌کند و هرترکیبی که سبب توقف یا آهسته شدن سیر سرطان پروستات گردد سودمند خواهد بود.