شکست ستون‌فقرات و افزایش فاصله بین مهره‌ها

دختر ۱۴ساله‌ای پس‌از تصادف با ماشین، به بخش اورژانس آورده شد. او کمربند ایمنی خود را بسته‌بود و درد شدیدی را در پشت خود حس می‌کرد. اما قدرت عضلات و احساس لمس در ساق‌ها طبیعی بودند؛ او هیچ شکایتی در مورد پارستزی نداشت. لمس ستون‌فقرات کمری، حاکی‌از برآمدگی زایده‌ی خاری‌مهره‌ی‌اول کمری بود.

(شکل A که‌با فلش نشان‌داده شده‌است:Spinous Process) همچنین نشان از فاصله‌ی بیشتر‌شده‌ی بین مهره‌ی اول و دوم کمری در زائده‌های خاری داشت، یافته‌هایی که سوءظن درمورد آسیب‌های خم‌شدگی ـ جداشدگی (Flexion-Distraction) را به‌همراه داشت. توموگرافی‌رایانه‌ای‌(CT) پارگی رباط‌ها‌‌ در ستون‌خلفی(شکلB، نشان‌داده شده با نوک پیکان) و ستون میانی و همچنین جابه‌جایی درصفحه‌های بین‌مهره‌ای L1-L2 را در ستون ‌قدامی نشان‌داد.

همچنین‌شکستگی‌هایی ‌در قسمت‌ قدامیFacet Joints) L1) و L2 (شکلB، که با فلش نشان‌داده شده‌است) و دررفتگی مفاصل فاست L1-L2 نیز وجود داشت (شکلC،که با پیکان‌ها نشان‌داده شده‌است؛ مفاصل فاست‌های تحتانی‌L1 وجود ندارند). این شکستگی‌ها توسط خم‌شدگی با قدرت زیاد ایجاد می‌شوند. با تمام اِلِمان‌های خلفی در محور چرخشی‌که به نیروهای جابه‌جاکننده‌ وارد شده‌بودند، شکستگی‌ها ناپایدار بوده و نیاز به جراحی داشتند.

بیمار تحت عمل‌جراحی هم‌جوشی ‌T12-L2 (شکلD) قرار‌گرفت و ۴‌ماه بعد‌از عمل هیچ دردی نداشت. او ۴ماه بعداز عمل جراحی، مجاز به انجام ورزش شنا شد و 2‌ماه بعد‌از‌آن (۶ماه پس‌از جراحی) نیز همه‌ی فعالیت‌های ورزشی را می‌توانست انجام دهد.