هنوز معلوم نیست که آیا شاخص جرم بدن body mass index (باکوته نوشت BMI) بادژنرسانس دیسک بین مهره‌یی کمر lumbar intervertebral disk degeneration ارتباط دارد یا نه.
این ارتباط احتمالی طی یک بررسی درهنگ‌کنگ به صورت جامعه‌بنیاد روی2600 داوطلب مورد بررسی قرارگرفته است.
گستره‌ی سنی این افراد21 تا63 سال بوده و درتمامی این افراد تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) فقرات کمری انجام شد.
طبق معیارهای MRI استاندارد، در73٪ شرکت کنندگان حداقل مدارک مربوط به دژنرسانس دیسک وجود داشت.
فراوانی ووخامت دژنرسانس دیسک به تدریج برحسب چهار دسته‌ی BMI افزایش می‌یافت:
ـ کم وزن
ـ طبیعی
ـ دارای افزایش وزن
ـ چاق
درمقایسه با افراد کم وزن یا طبیعی، درشرکت کنندگان چاق، احتمال وجود حداقل یک مورد دژنرسانس با بالاترین درجه‌ی ناهنجاری به طور قابل توجه بیشتر بود (نوکلئوس پولپوزوسnucleus pulposus هیپواینتنس همراه باریک شدن فضای دیسک) و درچند مهره گرفتاری وجود داشت.
این یافته‌ها مستقل ازسن وسابقه‌ی صدمه به کمربود.
Arthritis Rheum 2012 May;64:1488
دراین بررسی متقاطع، BMI با دژنرسانس دیسک بین مهره‌یی ارتباط داشت.
ازآنجاکه نتایج بررسی‌های پیشین حاکی از ارتباط دژنرسانس دیسک و BMI با افزایش احتمال کمردرد مزمن بوده است، نتایج بررسی فعلی امکان می‌دهد تا نتیجه‌گیری شود که بیماری دژنراتیودیسک، حداقل به صورت جزئی، واسطه‌ی ارتباط میان BMI و درد پشت است.
با به دست آمدن این یافته‌ها نباید تصور شود که با انجام MRI روتین در بیماران دارای اضافه وزن دچار کمردرد مزمن بدون عارضه به درک مکانیسم احتمالی کمردرد در این افراد کمک می‌کند.
ثبت نظر