به فراخور شرایط مادر باردار، گاهی تولد نوزاد به روش سزارین ارجح تشخیص‌داده می‌شود و با‌این‌حال نقطه‌ضعف این روش در محروم‌کردن نوزاد از فلور میکروبی طبیعی می‌باشد که در زایمان طبیعی در‌معرض آن قرار‌می‌گیرد. بررسی‌های اخیر نشان‌داده‌اند که با در‌معرض تماس قراردادن نوزاد با گاز حاوی مایعات واژینال مادر، می‌توان تاحدودی باکتری‌های مفیدی را که کودکان ازطریق سزارین ازدست‌می‌دهند، به آنان بازگرداند.
توصیه‌ی سازمان بهداشت‌جهانی به‌این‌گونه است که نباید بیش‌از ۱۰تا ۱۵ درصد از تولدها ازطریق جراحی سزارین انجام شود.
به‌هرحال در آمریکا میزان انجام جراحی سزارین ۳۲/۲درصد می‌باشد که تقریباً از اواسط دهه‌ی ۱۹۶۰ تابه‌حال ۷برابر‌شده و درکشور ما نیز به‌همین‌ترتیب بوده‌است.
سزارین به‌طور‌عمده به‌دلیل پیش‌بینی اختلال یا مشکلات غیرمنتظره در‌طول‌زایمان انجام می‌شود، هرچند که بعضی‌از مادران این روند را به زایمان‌طبیعی ترجیح می‌دهند. پژوهش‌های متعدد ارتباط بین سزارین و نتایج منفی سلامت برای نوزاد مانند افزایش خطر چاقی مفرط و آسم را نشان‌داده است که این افزایش خطرها، تاحدودی مربوط به قرارنگرفتن نوزاد در‌معرض میکروب‌های واژینال مادر در سزارین می‌باشد. این مسأله با یافته‌های تفاوت در میکروبیوم‌های کودکان متولدشده از مادران سزارینی با کودکان زایمان طبیعی تأیید شده‌است و کودکانی‌که ازطریق زایمان واژینال متولد می‌شوند، دارای فلور‌باکتریال طبیعی نزدیکتری به فلورمیکروبی واژن مادر هستند.
تنها معدودی پژوهش روی حیوانات، ارتباط مستقیم بین تفاوت‌های میکروبی بین زایمان‌های واژینال و سزارین و خطر بیماری را تأیید‌کرده است و محققان به ارتباط بین افزایش عوامل اختلال فلورمیکروبی در نوزادان مانند سزارین یا دریافت آنتی‌بیوتیک در دوران بارداری و افزایش آسم، چاقی مفرط و بیماری‌های خودایمنی در دهه‌های اخیر اشاره داشته‌اند.
در‌حالی‌که یک‌سوم از کودکان آمریکا ازطریق سزارین متولد می‌شوند و این میزان ۲برابر مواردی است که از‌نظر پزشکی لازم می‌باشد، پاسخ به این پرسش که آیا میکروب‌های دریافتی نوزاد روی کاهش خطر ابتلای وی به بیماری در‌آینده تأثیرگذار می‌باشد؟ ضرورت تحقیق بیشتری پیداکرده‌است.
محققان پژوهش خود را جهت روشن‌شدن این که آیا مواجه‌ساختن اندکی بعدازتولد نوزادان با مایع واژینال مادر می‌تواند روی ترکیب میکروبی آنها تأثیرگذار باشد یاخیر، ادامه‌دادند.
محققان ۷مادر باردار با قصد انجام زایمان طبیعی و ۱۱مادر باردار با برنامه‌ریزی برای سزارین را تحت‌نظر گرفتند . ۴ تَن از مادرانی‌که قصد انجام سزارین داشتند پذیرفتند که ۱ساعت پیش‌از انجام زایمان با استفاده از Swab واژینال و گاز‌استریل، نمونه‌ی مایعات واژینال آنان گرفته‌شود و ۲دقیقه پس‌ازتولد، دهان، صورت و بدن نوزاد به این گاز آغشته گردد.
در‌طول ۳۰روز اول پس‌از زایمان، محققان ۱۵۰۰نـمونه را از نـقاط مختلف بـدن مادران و نوزادان شرکت‌‌کننده در تحقیق‌گرفتند.
این گروه‌از تـوالی زنجیـره‌ی DNA و ارزیابی گستره‌ی داده‌ها برای این نمونه‌ها استفاده‌کردند تا فلورمیکروبی نوزادان متولد شده ازطریق زایمان‌طبیعی و سزارین را مشخص‌کنند.
محققان در‌مقایسه با نوزادانی‌که به مایع واژینال مادر آغشته نشده بودند، دریافتند که آن دسته از نوزادان تماس‌یافته، ترکیب میکروبی بسیار نزدیکتری با نوزادان متولدشده ازطریق زایمان طبیعی را دارا بودند.
نوزادان زایمان طبیعی و نوزادان سزارینی تماس‌داده شده با مایع واژینال مادر در‌مقایسه با نوزادان سزارینی آ‌غشته‌نشده با مایع واژینال‌مادر، کمی بعدازتولد سطح بالاتری از لاکتوباسیل‌های مشابه با واژن مادر و باکتریوئیدها را داشتند. لاکتوباسیل‌ها و باکتریوئیدها، گونه‌هایی از باکتری‌ها هستند که به تحمل ایمنی در نوزادان کمک می‌کنند و به‌شکل مؤثری سیستم ایمنی نوزاد را آموزش می‌دهند تا از حمله به باکتری‌های مفید خودداری کند.
یافته‌ها نشان‌می‌دهند که حفظ نسبـی مجمـوعـه‌ی میـکروبی (Partial restoration of microbial communities) کمی بعدازتولد در نوزادان متولدشده با جراحی سزارین، امری امکان‌پذیر است.
ثبت نظر