موش‌های ماده‌ی درمعرض سطوح پایین آرسنیک از‌طریق آب آشامیدنی، در رحم نشانه‌هایی از بلوغ زودرس نشان‌می‌دهند و مانند بالغان دچار چاقی می‌گردند.دراین ارزیابی سطح تماس با آرسنیک ۱۰قسمت در میلیارد (بیلیون) می‌باشد (مطابق استاندارد فعلی سازمان حفاظت محیط‌زیست آمریکا).
این مقدار حداکثر مقدار مجاز برای آرسنیک در آب‌آشامیدنی است. موش‌هایی که با آرسنیک با دوز پایین در رحم مواجه می‌شوند، در بزرگسالی چاق می‌شوند. موش کنترل سمت‌چپ، درمعرض آرسنیک در‌طی تکامل جنینی نبوده است و وزن طبیعی دارد. درمقایسه، موش‌های در تماس با آرسنیک به میزان ۱۰قسمت در میلیارد، مرکز و ۴۲قسمت در میلیارد (سمت‌راست)به‌نظر می‌رسد سنگین‌تر هستند و موش‌های درمعرض آرسنیک نسبت به گروه کنترل زودتر وارد مرحله‌ی بلوغ می‌شوند.
محققان، موش‌های باردار را به ۳گروه تقسیم‌کردند. گروه کنترل هیچگونه آرسنیکی در آب‌آشامیدنی دریافت‌نکردند، در‌حالی‌که هر‌یک از موش‌ها یا استانداردEPA،10 قسمت در میلیارد یا ۴۲/۵ قسمت در‌میلیون آرسنیک را، سطح شناخته‌شده‌ی دارای اثرات زیان‌آور در موش دریافتند.
موش‌ها بین ۱۰روز پس‌از لقاح و تولد که معادل میانگین سه‌ماهه‌ی اول بارداری و تولد در انسان است، درمعرض آرسنیک قرار گرفتند. تماس با آرسنیک قبل‌از تولد، اثر افزایشی بر آغاز ناگهانی بلوغ و بروز چاقی بعدی در زندگی دارد. اگرچه این موش‌ها درمعرض آرسنیک طی زندگی جنینی قرارداشتند، اثرات آن در بزرگسالی با تأخیر مشاهده می‌شود. اثرات چاقی و آغاز ناگهانی بلوغ زودرس خصوصاً در موش‌های ماده دیده می‌شود.
محققان دراین بررسی دریافتند موش‌های نری که با آرسنیک تماس داشتند نیز افزایش‌وزن را با افزایش سن نشان‌می‌دهند. هر‌دو، دوزهای بالا و پایین آرسنیک، باعث افزایش‌وزن می‌شوند.
گروه تحقیقاتی آزمایش را در سه‌گروه جداگانه‌ی موش‌ها انجام‌دادند و هر‌گروه شامل یک گروه کنترل و دو‌گروه تجربی و نتایج حاصله مشابه بود.
ارزیابی دوزهای بالا و پایین آرسنیک بسیار مهم است، اگرچه دوزهای پایین به‌شدت دوزهای بالا بر سلامتی تأثیر ندارند.
اگرچه روند بیولوژیکی این اثرات ناشناخته باقی‌مانده است، اما این بررسی نیاز به ادامه‌ی تحقیق در مورد اثرات درازمدت آنچه مادران در دوران بارداری می‌خورند، می‌نوشند و تنفس می‌کنند را روی سلامت فرزندان برجسته می‌نماید.
ثبت نظر