استفاده‌ی روزافزون از داروهای ضدروان‌پریشی توسط زنان باردار در دهه‌ی گذشته و به‌طورعمده استفاده‌ی بیشتر از داروهای غیرمعمول تحمل‌‌پذیرتر در اختلال دوقطبی و افسردگی شدید را شامل می‌شود.
محققان در کانادا برای پرداختن به اطلاعات محدود موجود درباره‌ی تأثیرات این دسته داروهای جدید روی مادر و جنین، بررسی هم‌گروهی جمعیت ـ محوری را اجرا کردند که نتایج ۱۰۲۱مادری را ارزیابی می‌کند که بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ یک نوزاد به‌دنیا آوردند و حداقل نسخه‌ی یک از دو و یا بیشتر از داروهای ضدسایکوز آتی‌پیک (۹۰درصد آتی‌پیک) تجویزی در سه‌ماهه‌ی اول یا دوم بارداری برای آنها توصیه شده‌بود. این نتایج با نتایج حاصل از نمونه‌ی مادرانی با گرایش مشابه از‌بین جمعیت کل مادرانی مقایسه شدند که در همان بازده‌ی زمانی زایمان کردند اما در‌طی بارداری خود از داروهای ضدسایکوز استفاده نکردند. انطباق براساس عوامل اختلال‌آفرین مختلف و متعدد و نیز براساس شاخص‌هایی انجام‌شد که تصور می‌شد عوامل اختلال‌آفرین اندازه‌گیری نشده را نشان‌می‌دهند (مثلاً داروها، بستری‌شدن، روش‌های درمانی و تشخیص‌ها). هرچند مصرف‌کنندگان داروهای ضدسایکوز در‌مقایسه با جمعیت کلی در ارتباط با حوادث حاصله نرخ پایه‌ی بالاتری داشتند، افزایش وقوع دیابت بارداری، اختلالات مربوط به پُرفشاری خون در بارداری، یا ترومبوآمبولی در آنها دیده نشد و نرخ پیامدهای کوتاه‌مدت نامطلوب پس‌از زایمان (مثل زایمان زودرس، وزن‌کم در هنگام تولد، مشکلات در هنگام زایمان، یا ناهنجاری‌های مادرزادی) نیز افزایشی نشان‌نداد.
BMJ 2015 May
ثبت نظر