طی آزمایشهایی روی مدلهای حیوانی، مشخصشده است که مواجهکردن بافت بیضهی جنین با قرص استامینوفن موجب کاهش تولید تستوسترون میشود. آزمایشها حاکی از آن هستند خانمهای بارداری که فقط یک روز این دارو را مصرف میکنند، روی بچهی متولد نشدهی خود تأثیری نخواهند گذاشت اما مصرف چند روزهی این مسکن ممکناست روی جنین مؤثر باشد.
خطر کاهش تستوسترون در جنین مذکر که شامل اختلالات رایج ناباروری مردان است و در زمان تولد ظاهر میشود، ازقبیل کریپتورکیدیسم(Cryptorchidism) و نقصی که هیپوسپادیاس (Hypospadias) نامیده میشود (ناهنجاری پیشابراه که موجب میشود خروجی ادرار پسر در مسیر طبیعی خود در انتهای آلتتناسلینباشد).
مصرف بلندمدت استامینوفن در دوران بارداری ممکناست موجب افزایش خطر اختلالات تولیدمثل در فرزندان پسر شود. بنابراین به بانوان باردار توصیه میشود که قرصهای مسکن را با کمترین دوز مؤثر و در کمترین زمان کوتاه مصرفکنند.
برای بررسی تأثیر استامینوفن بر تولید تستوسترون، محققان از مدل زنوگرفت (Xenograft) (پیوند از بیگانه) استفاده کردند که در آن تکههایی از بیضهی جنین انسان به موش اخته شده پیوند گردید.
برای برطرفکردن محدودیتهای معمول آزمایش برحیوانات، همچنین مشکلات مشهودی که در تلاش برای اندازهگیری میزان تولید تستوسترون در پسران متولد نشده و ارتباط دادن اینها با مصرف دارو در خانم باردار، محققان از تکنیک زنوگرفت استفاده نمودند. مدلی که آنها برای تکامل بیضهی جنین انسانی ایجاد و اعتباربخشی کردهبودند.
مدل زنوگرفت «منعکسکنندهی تکامل فیزیولوژیک بوده و میتوان برای آزمایش اثرات مصرف موادشیمیایی بر تولید تستوسترون استفاده نمود».
در موشهای پیوندخورده که سهبار در روز و بهمدت 7روز با دوز همسان انسانی از استامینوفن (20میلیگرم بهازای هرکیلوگرم وزن بدن) درمان شده بودند:
• سطح تستوسترون به میزان 4۵درصد کاهش یافت.
• وزن غدد کیسههای منی(Seminal Vesicleglands) به اندازهی 18درصد کاهش یافت.
کیسههای منی(S.V) بخش عمدهای از مایع منی را ترشح میکنند و محققان از وزن آن بهعنوان نشانگر زیستی مواجهه با تستوسترون استفاده کردند.
نتایج بهصورت درصد افت درمقایسه با گروه شاهد بدون استامینوفن با دارونما است.
تماس با دارو: داروهایی که بدون نسخه در آمریکا تحت نام تجاری تایلنول(Tylenol) به زنان فروخته میشود، برای یک دوز روی این اندازهی تولید تستوسترون تأثیری نداشت.
محققان اشاره کردند که گرچه زود است یافتههای این بررسی آزمایشگاهی را درمورد استفاده مسکنهای قابل اعمال در انسان بدانیم، ولی یافتهها درمقابل استفادهی وسیع از استامینوفن درطول بارداری اخطار میدهند.
گروه تحقیقات مرکز MRC که برای سلامت تولیدمثل در دانشگاه متمرکزند، میگویند:« به تحقیقات بیشتری برای درک چگونگی تأثیر استامینوفن بر تولید تستوسترون در جنین مذکر نیاز است».
بافت بیضههای نوزاد انسانی مورد استفاده در پژوهشهای پزشکی، توسط زنانی اهداشد که بههردلیل تحت ختم بارداری قرارگرفتند.
پژوهش آزمایشگاهی، بررسی مستقیمتری از تأثیر استامینوفن بر بافت بیضهی نوزاد فراهم میسازد و ارتباطی بین بررسیهای قبلی ذکرشده توسط محققان درمورد استفادهی بلندمدت ازمسکنها درطی بارداری و افزایش وقوع مثلاً پایین نیامدن بیضه در پسران برقرارمیکند.
این بررسی حاوی پیام روشنی برای خانمهای باردار است که استامینوفن را بهطور بلندمدت مصرف نکرده و دستورالعملهای پزشکی را رعایت نمایند.
اگرچه مصرف بیشاز چند روز مسکنها موجب این عارضه خواهد شد ولی اگر در دوران بارداری، برای کاهش تب نیاز به استفاده از مسکن داشتیم چه رویهای را میتوان درپیشگرفت؟
«تب درطی بارداری ممکناست برای جنین در حامل تکامل مضر باشد و چون با افزایش چشمگیر خطر اسپاینا بیفیدا و آنومالیهای قلب همراه است، بنابراین گاهی اوقات دوزهای کوچکی از پاراستامول ضروری است».
در انتها دکتر وارد پلات از محققان این پژوهش نتیجهگیری میکند که: «پیام من به زنان درحالانتظار زایمان روشن است، از مصرف بیشازحد پاراستامول اجتنابکنند اما اگر تب یا هرگونه دردی داشتید که بهطور معمول با استفاده از پاراستامول برطرف میشود، بهدنبال مشاورهی پزشکی باشید تا مطمئن شوید که طول مدت و مقدار مصرف مجاز برای شما چه مقدار است.»
ثبت نظر