بهعلت آنکه توازن میان منافع بالقوه و مضار بیسفسفونیت پساز مصرف گستردهی آن کمتر آشکار است، بعضی منابع موثق توصیه کردهاند پساز حدود 5سال، درمان با بیسفسفونیت قطع شود. اما، بهترین راه پیگیری بیمارانی که مصرف این داروها را قطع میکنند نامعلوم است. دراین آنالیز، محققان دادههای شکستگی را ازیک کارآزمایی گسترش درازمدت مداخلهیی شکستگی موردبررسی قراردادهاند که طی آن خانمهای یائسهیی که بهمدت 5 سال از آلندرونیت استفادهکرده بودند بهصورت غیرانتخابی بهمدت 5سال دیگر از آلندرونیت یا دارونما استفاده کردند. تمامی شرکتکنندگان ازنظر تراکم موادمعدنی(BMD) استخوان و دومارکر متابولیسم استخوان (کلاژن تیپ1 ادرار متقاطع با N ـ تلوپپتید NTX) وآلکالین فسفاتاز اختصاصی سرمBAP درابتدا (یعنی بعداز 5سال درمان) و1تا3سال بعداز غیرانتخابی شدن ارزیابی شدند.
از 437خانمی(سن متوسط 74سال) که بعداز 5 سال آلندرونیت را قطعکرده بودند، در 19٪ بعداز سال اول پیگیری بیشاز یک مورد شکستگی دیده شد. احتمال بروز شکستگی بهطور قابلتوجه بهازای هر 5سال افزایش سن افزوده میشد. در آنالیز تطبیق داده شده با سن، احتمال شکستگی در سال اول بعداز آلندرونیت تقریباً در پایینترین ثلاثهی پایهی BMD توتال هیپ درمقایسه با بالاترین ثلاثهی دو برابر شده بود. میان احتمال بروز شکستگی و تغییرات NTX, BMD یا BAP بعداز یک سال یا درمارکرهای استخوان بعداز 3سال، ارتباطی وجود نداشت.
JAMA Intern Med 2014 May 5
ثبت نظر