مقدمه: به مدد پیشرفتهای شگرف علوم زیستی و کشف تکنیک‌های حساس ارزیابی وضعیت ژنتیکی و جسمی جنین در سالیان اخیر، امکان بررسی وضعیت سلامتی جنین در روزهای اولیه پس‌از لقاح امکان‌پذیر شده است، لذا توجه ویژه به‌وجود ناهنجاریهای مختلف جنین در کنار دو عامل دیگری که در دنیا به‌عنوان مجوز سقط‌جنین شناخته می‌شوند، یعنی خطر حاملگی برای مادر و بارداری نامشروع امکان‌پذیر شده است. در شرایط اجتماعی و مذهبی کشور ما تا چند سال پیش تنها مورد مجوز سقط‌جنین وجود خطر جدی برای سلامت مادر در‌صورت ادامه‌ی بارداری بود ولی اخیراً باتوجه به خطر شیوع بیماریهای جدی مادرزادی مانند تالاسمی مجوز قانونی در موارد ثابت شده بیماری تا قبل از چهار ماهگی صادر می‌گردد.
روش تحقیق و نتایج: بر‌اساس پاسخ استفتائاتی که از عمده مراجع تهیه‌شده و در‌این مقاله ارائه می‌گردد، اکثریت علمای اسلام، صِرف وجود بیماری جنین را مجوز سقط آن نمی‌دانند و تعدادی از علما در‌صورت اثبات بیماری شدید جنین که پس‌از تولد باعث حرج والدین گردد، به شرط پرداخت دیه و قبل‌از حلول روح در جنین مجوز را صادر نموده‌اند.
در‌حال‌حاضر علاوه‌بر صدور مجوز سقط برای مواردی که جنین دارای تالاسمی ماژور میباشد، در موارد دیگر تالاسمی که به احتمال قوی نیاز به تزریق مکرر خون وجود خواهد داشت و موارد دیگری از بیماریها مانند سندرم‌داون، بیماریهای متابولیک، نورولوژیک و غیره، پس‌از رویت گزارش آزمایش‌های تشخیصی پیش‌از تولد، مجوز سقط تا قبل‌از 4ماهگی جنین صادر می‌گردد.
نتیجه‌گیری: نظر به رشد دیدگاه سفارش‌دهی(Marketing) بارداری در دنیای امروز و تمایل خانواده‌ها به‌سوی طراحی فرزند مورد‌نظر خود با لحاظ‌نمودن کلیه‌ی خصوصیات جسمی و روحی، آیا از‌نظر اخلاق‌پزشکی در بستر اسلامی موجود در جامعه‌ی ما، حق محروم‌کردن جنین از حیات به جرم اینکه دارای یک اختلال میباشد برای والدین وی و جامعه وجود دارد؟ آیا سلب امکان حیات از فردی که احتمالاً با یک عقب‌ماندگی خفیف یا متوسط به‌دنیا خواهد آمد و یا در‌طول زندگی نیازمند مصرف هر‌‌ازچندگاهی دارو و یا خون میباشد مطابق اصول‌اخلاقی میباشد؟ آیا در کنار حق خودمختاری مادر برای ختم این حاملگی، برای جنین حق خودمختاری وجود ندارد؟ اصول سودمندی، عدم ضرر‌رسانی و عدالت برای جنین در‌نظر گرفته می‌شود؟ و در‌صورت ادامه‌ی این روند و بر‌اساس علایق والدین حد پایان برای مجوزهای سقط کجا خواهد بود؟
ثبت نظر