مقدمه:
در انگلستان32%زنان به سن باروری35تا64 سال، دارای افزایشوزن و21% آنها چاق هستند. چاقی تغییرات اساسی روی متابولیسم مادر ایجاد میکند. مقاومت دربرابر انسولین ناشی ازاین تغییرات ظاهر میشود و ممکناست منجر به تجمع انرژی بهوسیلهی جنین شود. چاقی مادران باردار بسیاریاز خطرها مانند خطر سقطجنین را تا 3برابر افزایش میدهد و سزارین 20/7درصد در زنان با وزن نرمال درمقابل 33/8درصد در زنان چاق و 47/4درصد درگروه بسیار چاق را افزایش میدهد.
خطر دیگر، افزایش احتمال تشنج حاملگی از 3/9درصد به 13/5درصد در زنان چاق میباشد. احتمال ترومبوآمبولیسم از 0/05درصد در مقابل 0/12درصد در زنان چاق نیز یکی دیگر از مخاطرات چاقی است. همچنین خطر افزایش مرگومیر جنین از 1/4 در هر 1000 به 5/7 در 1000 درگروه افراد چاق میرسد. ماکروزومی نودمین صدک، 9 در مقابل 17/5درصد در گروه زنان چاق افزایش مییابد. زنان چاق باید وزن خود را قبلاز بارداری کاهشدهند.
افزایشوزن و چاقی:
نتایج تحقیقات پزشکی ارتباط بین چاقی و افزایشوزن زنان باردار دچار مشکلات پزشکی مانند فشارخون، دیابتحاملگی، زایمان، خونروی و مرگ دیررس جنین را ارائه کردهاست.
اندکس تودهی بدن(BMI) معمولترین روش اندازهگیری وزن میباشد. BMI ازطریق نسبت وزن به کیلوگرم به مجذور قد به متر محاسبه میشود. برای مثال فردی با وزن83/6 و قد1/7متر دارای BMI برابر28/8 است. وزنهای نرمال درحد 20تا25 درمقیاس BMI است. درحالیکه افزایشوزن در محدودهی 25تا30 دراین مقیـــاس است. چاقی با BMI30 و بالاتــر شناخته میشـــود.(Catenacci, Hill and Wyatt, 2009). افزایشوزن و چاقی در بین زنان باردار به آن دسته از زنانی که 110تا120درصد وزن ایدهآلشان را دارا هستند یا سنگینتر از 91کیلوگرم میباشند یا به آن دسته از زنانی که BMI بالاتراز 30کیلوگرم در مترمربع هستند محدود میشود.(SOGC, 2010).
BMI در مقیاس وسیعی بهکار میرود و جهت اندازهگیری قابلقبول برای وزنهای نرمال و غیرنرمال قابلاعتماد نیست.
نتایج بررسیهای انجام شده محدودیتهای کاربرد BMI را درجوامع مختلف نژادی، بانوانی که هنوز به وزن تمام و کمال خود نرسیدهاند و بزرگسالانی که بهطور طبیعی خیلی لاغر و یا عضلانی هستند و زنان باردار کهنسال نشان داده است. روش و معیارهای نرخ افزایشوزن و افزایشوزنکل پیشنهادی برای حاملگی و قبلاز دوران حاملگی در جدول1 ارائه شدهاست.
منابع در دفتر نشریه میباشد.
ثبت نظر