اگرچه هرگز از نتایج کارآزمایی‌های دارای شاهد و غیرانتخابی (RCT) مشخص نشده است که محدود کردن فعالیت از وضع حمل پیش ازموعد پیشگیری می‌کند ولی بازهم بسیاری از اهل فن مامایی به استفاده ازاین مداخله‌ادامه می‌دهند. این گونه محدودیت‌ها افزایش بیش ازحد خطر ترومبوآمبولی وریدی ازبین رفتن شرطی شدن جسمی و نشانه‌های افسردگی را درپی دارد و نیز ممکن است به علت غیبت از کاردارای آثار مخرب اجتماعی واقتصادی نیز باشد. دراین راستا، محققان خواستار توجه بیشتر به مضار ومنافع این سوء تطبیق درمان شایع شده‌ا‌ند.
طی یک آنالیز ثانوی یک RCT انجام شده، 646 خانم بدون علامت در اولین بارداری که گردن زهدان کوتاه داشتند (طول کمتر از30 میلی‌متر) به سوالات درمورد محدودیت توصیه شده توسط پزشکان پاسخ گفتند. قریب 40٪ گزارش داده بودند که توصیه شده ازمیزان کاربکاهند، کارنکنند یا فعالیت جنسی (معمولاً هرسه مورد) نداشته باشند. به خانم‌های سالمندتر و غیرلاتینی وآنهایی که ازبیمه‌ی خصوصی برخوردار بوده وگردن زهدان کوتاهتر داشتند بیش ازدیگران این توصیه شده بود. اما، حتی پس ازتطبیق ازنظر سایر عوامل همراه تولد پیش ازموعد، خانم‌هایی که دارای محدودیت فعالیت بودند به احتمال زیادتر پیش ازموعد نوزاد را به دنیا می‌آوردند. درمروری جداگانه بر مقالات انتشار یافته، هیچ نوع نفعی ازاستراحت در بستر برای پیشگیری ازتولد پیش ازموعد حاصل نشده و بیشتر این مقالات نشاندهنده‌ی صدماتی بوده‌اند که به مادر رسیده است.
Obstet Gynecol 2013 Jun;121:1181
ثبت نظر