پژوهشگران سلاحی جدید برای پیکار با سرطان گردن زهدانCervical Cancer کشف کرده‌اند.
دانشمندان دانشگاه لیدز Leeds راهی برای هدفگیری وتخریب یک پروتئین کلیدی مرتبط با ایجاد سرطان گردن زهدان وسرطان‌های دیگر یافته‌اند.
پروتئینE7 دراوایل چرخه‌ی زندگی پاپیلوما ویروس انسانی human papilloma virus(باکوته‌نوشتHPV) تولید می‌شود و سبب بلوک و وقفه‌ی قدرت طبیعی دفاع بدن در برابر تقسیم‌کنترل ناشده‌ی یاخته‌هایی می‌گردد که به سرطان منتهی می‌شوند.
پژوهشگران دانشکده‌ی زیست‌شناسی ملکولی ویاخته‌یی دانشگاه لیدز یک ملکول موسوم به RNA آپتامر RNA aptamer سنتز کرده‌اند که به پروتئین کارسینوژنیک چفت می‌شود و باهدف تخریب، آن را ازبین می‌برد و به طور قابل‌توجه از تعداد یاخته‌هایی می‌کاهد که در آزمایشگاه از سرطان‌های سرویکال به دست آمده‌اند.
پاپیلوما ویروس انسان،انواع بسیارزیادی دارد. بعضی از این ویروس‌ها ازطریق تماس جنسی منتقل می‌شوند و نه تنها با سرطان سرویکال همراهند بلکه به پیدایش سرطان سروگردن نیز منتهی می‌شوند. با وجودی که در اروپا و آمریکا نسبت فزاینده‌یی ازخانم‌های جوان علیه این ویروس، واکسینه می‌شوند، ولی بازهم بسیاری از خانم‌ها دراواسط دهه‌ی 20 یا بالاتر هنوز واکسن نزده و بسیاری نیز ممکن است HPV مثبت باشند.
بنابراین لازم است امر غربالگری ادامه یافته و راهکارهای درمانی جدیدی طرح ریزی شود. درحال حاضر درصورتی که سرطان پیشرفته‌ی سرویکال وسرطان سرو گردن موجود باشد که هر دو با پاپیلوما ویروس انسان مرتبط است، درواقع به جز عمل‌جراحی، گزینه‌ی دیگری موجود نخواهد بود. اما در صورتی که بتوان ازاین آپتامر، برای هدف گرفتن پروتئین‌کارسینوژنیک استفاده کرد، می‌توان درآینده درمورد جراحـی رادیـکال، کمتـر سخن گفـت.
آپتامرها، برای زیست شناسان ملکولی، یک ابزار نسبتاً جدید به شمار می‌روند و یکی ازموضوعات مهم ومورد علاقه‌ی پژوهشگران می‌باشند. مانند آنتی‌بادی‌ها که بسیار خوب مــورد توجــه قرارگـــرفته و درک شده اند، با آپتامرها نیز می‌توان سایر ملکول‌ها و نیز ویروس‌ها و باکتری‌ها را شناسایی کرده و هدف گرفت. اما به خلاف آنتی‌بادی‌های سنتی، از امکان چسبیدن آپتامرها و وارد شدن به یاخته‌های زنده می‌توان بهره برد و به صورت مصنوعی در لوله‌ی آزمایش طرح‌ریزی کرد.
گروه پژوهشی دانشگاه لیدز که از ابتدا به دنبال یک آپتامر، برای استفاده به عنوان ابزار پژوهشی بوده ازحمایت مالی سازمان پژوهش سرطان یورکشـایر و BBSRC بـرخوردار است.
دراین تحقیق که درنشریه‌ی PLOS ONE سال2013 به آدرسDOI:10.1371/Journal. Pone. 006481 به چاپ رسیده پژوهشگران اظهار داشته‌اند که تلاش بر این نبوده است تا یک روش درمانی ایجاد شود و می‌خواسته‌اند راه‌هایی بهتر برای مشاهده‌ی این آلودگی ویروسی به دست آورند زیرا ابزارهای موجود برای این کار بسیار محدود بوده است ولی آنچه ازاین پژوهش به دست آمد آن بود که درواقع آپتامرها سبب ناپدید شدن پروتئینE7 شدند و به نظر می‌رسد آن را تا سرحد تجزیه هدف گرفته باشند. دریاخته‌یی که مقدار زیادیE7 ایجاد می‌کند و در نتیجه خطرناک است، درصورت مجاورت با RNA آپتامرها از میزانE7 به کلی کاسته می‌شود.
دراین بررسی تازه به جای موارد واقعی سرطان، از شجره‌ی یاخته‌یی آزمایشگاهی استفاده شده است ولی کشف ملکولی که یکی از پروتئین‌های کلیدی درگیر در سرطان‌های مرتبط با HPV راهدف می‌گیرد امکان درمان کمتر تهاجمی این سرطان‌ها را پیش کشیده است.
می‌توان درآینده از این آپتامر جدید برای کمک به توقف استقرار مجدد بقایای مواد سرطانی بعد ازجراحی استفاده کرد و به این ترتیب به جای عمل جراحی از رویکردهایی استفاده نمود که کمتر تهاجمی باشند. چالش آینده، هدف گرفتن آپتامر جدید علیه سرطان‌های واقعی است.
ثبت نظر