در مفید‌بودن ورزش منظم برای سلامتی انسان شکی نیست، اما محققان در‌حال‌حاضر بر‌این باور هستند که ورزش به‌طور بالقوه‌ای همانند دارو تأثیرگذار است و همینطور این که ورزش منظم می‌تواند جانشینی مناسب برای دارو باشد و یا همراه با دارو‌درمانی در‌نظر گرفته شود.
اثر درمانی فعالیت‌های بدنی همواره از مسائل مورد بحث بوده و با این‌حال در انگلستان، تقریباً یک‌سوم از افراد بزرگسال حد استاندارد فعالیت بدنی را برآورده می‌نمایند. بررسی‌های اخیر نشان‌داد که همین اعداد و ارقام در آمریکا نیز صدق می‌کند و درمقابل، میزان داروهای تجویزی همچنان در‌حال رشد هستند و در‌مقایسه با مقدار ۱۱/۲ در‌سال2000 به‌طور میانگین تا ۱۷/۷نسخه به‌ازای هر فرد در انگلستان در‌سال2010 افزایش یافته است. بااینحال، شواهد کمی در ارتباط با مقایسه‌ی ورزش با دارو در کاهش خطر مرگ‌و‌میر ناشی‌از بیماری‌های شایع وجود دارد.
درحالیکه شرکت‌های دارویی میلیون‌ها دلار صرف تحقیق و تولید داروهای نوین می‌کنند، به‌ندرت اثربخشی دارو درمقابل ورزش را آزمایش می‌کنند. گزارش‌ها نشان‌می‌دهد که شرکت‌های داروسازی باید مداخله‌ی ورزشی را به‌عنوان بازویی فعال در‌مقایسه با آزمایش‌های دارویی (Drug Trial) در‌نظر بگیرند.
پیشگیری‌از دیابت و بیماری‌های قلبی:
محققان به مقایسه‌ی اثربخشی ورزش درمقابل دارو از لحاظ مرگ‌و‌میر در چهار شرایط پرداختند:
۱ـ پیشگیری ثانویه از بیماری عروق کرونر قلب
۲ـ توانبخشی سکته‌ی مغزی
۳ـ درمان نارسایی قلبی
۴ـ پیشگیری‌از دیابت
پیشگیری ثانویه، اشاره به درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های یاد شده پیش‌از مشکل‌ساز‌شدن آنها دارد.
بااینحال محققان با ارزیابی و ایجاد کارآزمایی‌های گوناگون، تفاوت قابل‌توجهی بین مداخلات ورزشی و دارو جهت پیشگیری ثانویه از بیماری‌های قلبی و پیشگیری از دیابت مشاهده نکردند. ولی در بیماران سکته‌ی مغزی، ورزش مؤثرتر از درمان با دارو بود.درحالیکه برای نارسایی قلبی، داروهای مدر مؤثرتر از ورزش و همه‌ی انواع دیگر درمان بودند.
Ref: BMJ.
ثبت نظر