با تشخیص زودهنگام و درمان ضایعات فعال و پیشگیری‌از بقایای نامطلوب بیماری(به‌عنوان مثال، اسکار، تجمع رنگدانه‌ها در محل و تأثیرات روانی)، سلامت بسیاری‌از افرادی‌که دچار این عارضه هستند را می‌توان بهبود بخشید.
حدود ۸۵ درصد از جوانان محدوده‌ی سنی ۱۲ تا ۲۴ سال ممکن است دچار آکنه گردندکه تا بزرگسالی باقی‌مانده و باعث اضطراب و افسردگی و اسکار دائمی شود.
گروهی‌از محققان و متخصصان پوست در کانادا، آخرین شواهد و توصیه‌های درمانی را برای سه‌نوع آکنه ارائه دادند:
•آکنه‌کومودونال(Comedonal Acne) که به‌صورت سرسیاه و سرسفید مشخص می‌شوند)؛ برای درمان این آکنه، بنزوئیل پراکسید موضعی، رتینوئیدها و یا ترکیبی‌از رتینوئیدهای موضعی با بنزوئیل پراکسید یا کلیندامایسین توصیه می‌شود.اگر درمان‌تکی(Single Therapy) جواب ندهد، از دوز ثابت کلیندامایسین ـ ترتینوئین استفاده شود و در زنان، قرص‌های ضدبارداری خوراکی به درمان اضافه گردد.
• آکنه خفیف تا متوسط پاپولو پوسچولر(Papulopustular) (با لکه‌ها و جوش‌های قرمز سطحی)؛ برای درمان این آکنه، بنزوئیل پراکسید موضعی توصیه‌می‌شود. همچنین شواهد موثقی برای استفاده از رتینوئیدهای موضعی و ترکیب با دوز ثابت کلیندامایسین ـ ترتینوئین وجود دارد. برای آکنه‌ی پاپولو پوسچولر نسبتاً وسیعتر متوسط، آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و یا ترکیب قرص‌های ضدبارداری خوراکی (در زنان) با درمان‌های موضعی بالا توصیه می‌شود.
• آکنه‌ی التهابـی شدیـد (Severe Inflammatory)(باپوسچول‌های عمیق و یا ندول‌ها)؛ برای درمان این آکنه، استفاده از ایزوترتینوئین خوراکی به‌شدت توصیه می‌شود، اگرچه تنها پزشکان با تجربه در تجویز و نظارت بر عوارض دارو باید این دارو را تجویز‌کنند. در دوره‌ی مصرف این دارو، اقدامات پیشگیرانه بارداری اکیداً باید دنبال شوند.
تهیه‌کنندگان این دستورالعمل؛ آکنه‌ی نوزادان یا اطفال، آکنه‌ی با شروع دیررس، آکنه‌ی روزاسه و سایر انواع دیگر آکنه را در این دستورالعمل مدنظر قرار نداده‌اند.
ثبت نظر