برای درمان تلانژکتازی باید درلایه‌ی اینتیما در دیواره‌ی عروق به‌اندازه‌ی70درجه‌ی سانتیگراد به‌مدت بیشتر‌از 1میلی ثانیه حرارت ایجاد نمود. این فرآیند سبب تخریب عروق نازک موجود درمحدوده‌ی تلانژکتازی خواهد‌شد. در این فرآیند، حرارت سبب ایجاد انعقاد خون موجود در این عروق و در نهایت از‌هم‌گسیختگی عروق ریز می‌شود. باید بدانیم که دیواره‌ی عروق ریز عموماً درمقابل نور همه‌ی طول‌موج‌ها، حالت شفاف دارند و نمی‌توانند به‌عنوان یک جاذب حرارت (Heat absorber) (کروموفور) عمل نمایند. از این‌رو، فرآیند درمان در تلانژکتازی برجذب نور توسط هموگلوبین و اکسیهموگلوبین درون عروق متمرکز می‌شود. نور جذب‌شده توسط هموگلوبین و اکسیهموگلوبین درون عروق به‌حرارت تبدیل می‌شود و این حرارت درنهایت به دیواره‌ی عروق رگ‌ها منتقل‌شده و تأثیر نهایی را بر‌جای می‌گذارد. هموگلوبین بیشتر از همه، طول موج‌های ۴۳۲و ۵۵۶ نانومتر را جذب می‌نماید و جذب نور اکسیهموگلوبین بیشتر در طول موج‌های۴۱۴، ۵۴۲ و ۵۷۶ نانومتر انجام می‌شود.
بیشترین جذب نور در طول‌موج ۴۱۴ نانومتر صورت‌می‌پذیرد ولی این طول‌موج نسبتاً کوتاه بوده و میزان نفوذ آن در پوست در‌حد پایینی است. به‌عبارت‌دیگر این طول‌موج اغلب در بخش سطحی پوست (در ملانین‌ها) جذب می‌شود و ممکن‌است تغییرات کنترل نشده‌ای در رنگدانه‌های پوست ایجاد نماید.
به‌همین‌دلیل اولین‌بار در دهه‌ی1970 از لیزر آرگون با طول‌موج‌های ۴۸۸ و ۵۱۴ نانومتر برای درمان اختلالات عروقی در پوست استفاده شد. پس‌از آن از لیزرهای دیگر مثل KTP (۵۳۲نانومتر) و PDL (۵۷۷تا600نانومتر) و همچنین امروزه از لیزرهای دیود (۸۱۰ تا ۹۸۰ نانومتر) و ان.دی یاگ (۱۰۶۴نانومتر) برای ضایعات عروقی استفاده می‌کنند. ولی با‌توجه به قیمت بالای این لیزرها، استفاده از آنها بیشتر در مراکز درمانی بزرگ و دانشگاهی مشهود است.
درسال 1995، سیستم آی‌پی‌ال (.I.P.L) مورد تأییدFDA قرار‌گرفت. در اولین نسخه‌ی این سیستم‌ها از فیلترهای ۵۱۵ نانومتر استفاده می‌شد. اگرچه آنها می‌توانستند در دامنه‌ی ۵۱۰ تا ۱۲۰۰ نانومتر کارنمایند.
از آنجایی‌که ملانین موجود در اپیدرم، بیشتر از هموگلوبین موجود در درون عروق، نور با طول‌موج ۵۱۰ نانومتر را جذب می‌نمود، احتمال سوختگی پوست و تحریک ملانین‌ها در افراد سبزه‌رو وجود داشت. لذا این دامنه‌ی نور مورد استفاده قرار‌نگرفت. در نسل‌های بعدی آی‌پی‌ال، از طول‌موج‌های ۵۳۰ و ۵۵۰ و حتی ۵۷۰ نانومتر نیز استفاده شد.
اخیراً از سیستم فیلترینگ مضاعف(با استفاده از یک لایه‌ی آب) برای بلوکه‌نمودن طول‌موج‌های بالای 900نانومتر استفاده می‌کنند که این امر سبب کاهش انرژی موردنیاز و انتخابی‌شدن میزان حرارت ایجاد‌شده در آی‌پی‌ال می‌شود که با کاهش عوارض ناخواسته همراه خواهد بود. این سیستم‌ها به وسایل خنک‌کننده در سطح پوست نیازندارند.
تحقیقات انجام شده در‌خصوص درمان تلانژکتازی با آی‌پی‌ال:
در تحقیقات انجام‌شده مشاهده‌شـد که دامنـه‌ی ۵۳۰ تا۷۵۰ نانومتر بهتـر از دامنه‌ی ۵۵۵ تا ۹۰۰ نانومتر برای درمان تلانژکتازی عمل می‌نماید (۸۱درصد در مقابل ۵۹درصد).
در هر‌دو گروه آتروفی، اسکار و تغییر رنگ مشاهده‌نشد ولی ادم و اریتم مشاهده‌شد. باید توجه داشت استفاده از دامنه‌ی طول‌موج کمتر (دامنه‌ی530تا750 نانومتر) در افراد با پوست‌های تیره با احتیاط بیشتری مورد استفاده قرار‌بگیرد.
بهترین مدت پالـس برای درمان تلانژکتــازی بین نیم تا سی‌میلی‌ثانیه است:
دکترآنجــر مایــر بــا دستگاه آی‌پی‌ال PhotoDerm VL تعداد 153بیمار دارای تلانژکتازی‌های اولیه را در1تا4جلسه تحت‌درمان قرار‌داد.
نتیـــجـه‌ی درمــان بیـن ۷۵ تا ۱۰۰درصد گزارش‌شده بود.دکتر شورتر و همکارانش نیز از همین دستگاه در 45بیمار استفاده نموده و نتیجه‌ی درمان را بین ۹۰ تا ۹۵ درصد گزارش نمود.
در تحقیق زیر به پارامترهای انتخاب شده برای درمان تلانژکتازی توجه نموده و سعی‌کنید در بیماران خود این پارمترها را به‌صورت آزمایشی تست نمایید.دکترآُستنر و همکارانش (Ostner et al) در ۵۰بیمار با نمرهی فیتز پاتریک 1تا4،کاربرد نوعی از آی‌پی‌ال با‌نام تجاری StarluxTM را مورد بررسی قرار‌دادند.
آنها در دو‌جلسه‌ی درمان بافاصله‌ی1ماه از طول‌موج‌های ۵۰۰nmتا۷۶۰ و ۸۷۰nmتا۱۴۰۰ با انرژی ۳۴J/cm2تا۴۰ و زمان پالس ۲۰msecتا۳۰ و اسپات‌سایز ۱۵x۱۰mm استفاده نمودند. میزان بهبودی کامل در جلسه‌ی اول تا ۶۰درصد و در جلسه‌ی دوم تا ۹۰درصد گزارش‌شد. در بیشتر بیماران، کبودی موضعی تا مدت ۳تا۴ روز وجود داشت. آنها به‌این‌نتیجه رسیدند که دستگاه آی‌پی‌ال استارلوکس از قابلیت مناسبی برای درمان تلانژکتازی برخوردار است.
در تحقیق دیگر که توسط دکترهگلاند Haglund و همکارانش انجام شد، چهار مرد و سه زن برای درمان تلانژکتازی بینی انتخاب‌شدند. رنگ پوست آنها در رده‌ی بین نمرهی۲و۳ بود.
از ای‌پی‌ال Powerlite 600 EP با طول موج ۵۴۰nmتا۹۵۰ و با مدت پــالس ۲ms و با انرژی ۱۵J/cm2تا۲۵ استفاده نمودند. نتایج حاکی‌از درمان کامل تلانژکتازی‌ها‌بودند.
تشخیص قطر و عمق براساس رنگ:
تلانژکتازی‌هایی که به‌صورت منتشر و به‌رنگ صورتی می‌باشند، دارای قطر کمی هستند (۱۰ تا ۲۰میکرومتر) و ظاهر بنفش‌رنگ و دارای قطر۵۰ میکرومتر بوده و در نقاط عمقی‌تر نسبت به انواع صورتی قرارمی‌گیرند.
توجه: افراد باردار، آنهایی که از داروهای فتوسنسیتیو (حساس‌کننده درمقابل نور) استفاده می‌کردند، افراد با بیماریهای کبدی، مصرف‌کننده‌های ایزوترتینوئین (آکوتان) و بیماران با نقص ایمنی، مبتلایان به ملانوما و سایر سرطان‌های پوستی،تحت‌درمان قرارنگرفتند.
چگونه می‌توان دریافت که انرژی کافی برای درمان‌داده شده‌است؟
اگر در مدت کمتر از یک ثانیه رنگ ظاهر به رنگ آبی تبدیل شود، این به‌معنی کافی‌بودن درمان است. اگر در هنگام تابش به رنگ آبی نرسیدیم، این به‌این‌معنی است که می‌توانیم انرژی را کمی بیشتر کنیم.
ثبت نظر