یکی‌از مخاطرات جدی که پزشک را درتمامی اقدامات زیبایی که با تزریق همراه باشد تهدید می‌نماید، موضوع عوارض ناشی‌از تزریق می‌باشد.
عوارضی همچون ایجاد خونروی موضعی و گاهی وسیع، ایجاد هماتوم، اکیموز، پررنگی و بدرنگی موقت یا دائم، بروز دردهای شدید تیرکشنده در مسیر اعصاب آسیب دیده شده و گاهی ایجاد اختلالات سیستم اعصاب، در زمره‌ی عوارضی است که در هر تزریق ممکن‌است اتفاق افتاده و تامدت‌ها، فرد آسیب‌دیده و پزشک را ناراحت و رابطه بین این دو را مشکل‌دار نماید.
بنابراین برای پیشگیری از بروز این مخاطرات و عوارض ناگوار، شناخت علمی پزشک از آناتومی بدن، به‌ویژه شناخت دقیق پزشک تزریق کننده از آناتومی (عضلات، عروق، شریانها و وریدها، تنه‌های عصب و شاخه‌های آن) منطقه‌یی که باید تزریق در آن محل انجام دهد از اصول غیرقابل تردید و تعیین کننده‌یی است که بدون وجود چنین شناختی، اصولاً پزشک اجازه‌ی اقدام به تزریق ژل یا بوتاکس را ندارد.
حال با این مقدمه و ضرورت غیرقابل انکار شناخت علمی و دقیق پزشک از آناتومی بدن و به ویژه ازمنطقه‌ی مورد نظر، دراین نوشته به بررسی منطقه‌یی که بیشترین تزریق بوتاکس، ژل و یا اعمال جراحی زیبایی درآن انجام می‌گیرد، یعنی به منـطقه‌ی صورت می‌پردازیم:
برای شناخت دقیقتر از محل عروق و اعصاب در ناحیه‌ی صورت و انتخاب نقاط مطمئن و بدون مخاطره توسط پزشک برای تزریق، ضروری است صورت را به سه منطقه تقسیم کنیم:
1ـ منطقه‌ی فوقانی صورت.
2ـ منطقه‌ی میانی.
3ـ منطقه‌ی تحتانی صورت.
1ـ منطقه‌فوقانی صورت: دراین منطقه تعداد زیادی از عروق و اعصاب با ابعاد و انــدازه‌های متنـوع وجود نداردکه هرگونه تـزریق توسط پزشک دراین منطقه بدون شناخت از مسیر عبور شریانها و وریدها ممـکن‌است مخاطرات و آسیب‌های جدی را متوجه بیمار سازد.
ناحیه گیجگاه: که در قسمت قدام و فوقانی گوش قرارگرفته است. دراین منطقه، تعدادی از عروق و اعصاب مهم به تعداد و اندازه‌های بزرگ و برجسته که چین و انحناهای آنها با نـگاه و لمس، کـاملاً مشـهود اسـت، عبـور مـی‌کنـند:
الف ـ شریان تامپورال: این شریان قطور از جلوی لاله‌ی گوش ظاهر شده و به‌شکل عمودی به‌طرف بالا و کمی متمایل به پیشانی، صعود می‌کند و منطقه‌ی قدام و لاترال سر را می‌پوشـانـد. با لمس، به‌راحتی نبض آن احساس شده و بانگاه نیز می‌توان مسیر این شریان را در داخل موها نیز مشاهده نمود.
قبل‌از اقدام به هرگونه تزریق در این ناحیه، پزشک باید مسیر شریان تامپورال را هم ازنظر آناتومی و هم ازنظر لمس‌کردن، آن را شناسایی نموده تا از رساندن آسیب به شـریان تامـپورال پـرهیز نماید.
درصورت ورود سوزن به این شریان، خونروی، ورم و هماتوم وسیعی، ناحیه‌ی گیجگاهی را می‌پوشاند و اگر پزشک به‌موقع متوجه نشود، خونروی و تورم و درد ناشی از آن ممکن‌است تا پیشانی و پلک‌ها را درگیر نماید.
ب ـ وریدهای سطحی ناحیه تامپورال: این عروق به لحاظ سطحی بودنشان، به‌راحتی قابل شناسایی و لمس بوده و پزشک تزریق‌کننده می‌تواند با لمس و مشاهـده‌ی آن، از ایجاد ضـایعـات ناشـی از تـزریق، بـه‌خـوبـی پرهیز نماید.
درهمین ارتباط تأکید می‌گردد که از انجام هرگونه تزریق در ناحیه‌ی قرارگرفته بین برجستگی فوقانی استخوان اوربیت (که ابرو روی آن روئیده است) و برجستگی زیگوماتیک که درجلوی لاله‌ی گوش قراردارد به جد خودداری شود، چرا‌که دراین ناحیه یک ورید بزرگ پیـشانی درعـمق عبور می‌نماید.
ج ـ شاخه پیشانی عصب صورتی: که منطقه‌ی گیجگاهی را با انشعابات متعدد خود پوشانده و تشخیص دقیق آن به سختی امکان‌پذیر می‌باشد. درصورتیکه در‌اثر تزریق به این عصب ضایعه‌یی وارد شود باعث بالا کشیده شدن قسمت داخلی ابرو به طرف بالا می‌گردد و درصورتیکه آسیب وارده با عصب در اثر ورود سوزن شدید باشد، بروز دردهای شدید عصبی، ایجاد اختلال درانتقال حس، که به شکل پارستزی و گزگز‌شدن در ناحیه‌ی آسیب‌دیده شده خود را نشان می‌دهد، می‌توان مشاهده نمود.
2ـ منطقه میانی صورت:
دراین منطقه که به لحاظ وجود عروق، اعصاب و غده‌ی پاروتید، از حساسیت زیادی برخوردار بوده وپزشک به هنگام تزریق در منطقه‌ی میانی صورت، دقت و وسواس بسیار زیادی را باید به کاربندد.
در قسمت خارجی صورت و در ناحیه‌ی قدام لاله‌ی گوش، غده‌ی پاروتید قرارداشته که هرگونه تزریق و یا جراحی دراین قسمت حساس توسط پزشک، محل و ابعاد آناتومیک آن را باید درنظر داشته باشد، چرا‌که آسیب به غده‌ی پاروتید، بدون شک عوارض ناگواری را برای فرد درپی خواهد داشت.
از محل این غده که کمی به داخل وارد می‌شویم، منطقه‌یی است که تا لایه‌ی خارجی عضله‌ی دور چشمی ادامه‌یافته و تزریق دراین منطقه نیز باید با احتیاط کامل همراه باشد، چرا‌که درصورت آسیب‌رساندن به عضلات این منطقه،پرش‌های عضلانی، بی‌حسی و کرختی دراین ناحیه از صورت ممکن‌است ایجاد گردد.
کمی جلوتر به ناحیه‌ی پیرامون کره‌ی چشم که شامل عضلات، عروق و اعصـاب بسیار حساس وارد می‌شویم:
در ناحیه‌ی تحتانی کره‌ی چشم و در فاصله‌ی 15میلیمتری آن، عصب «تحتانی اوربیت» قرارگرفته که برای بی‌حسی نواحی لب فوقانی، عضلات گونه بی‌حس‌نمودن دندان‌های فک فوقانی، باید عصب مذکور توسط تزریق بی‌حس شود.
بنابراین درصورتیکه پزشک شناخت کامل و دقیق از آناتومی و محل قرارگرفتن عصب اوربیت نداشته باشد، درپی تزریق دراین ناحیه، آسیب‌های ناگوار همچون بی‌حس‌شدن عضلات اوربیت، افت پلک فوقانی و ایجاد ورم و نیز فلج موقت اعصاب حرکتی دور چشم شده که منظره‌ی نازیبایی را برای فرد ایجاد می‌نماید.
جلوتر و داخل‌تر از عصب اوربیت، به ناحیه‌ی کنار پره‌های بینی می‌رسیم که به لحاظ فراوانی عروق‌خونی و پیوند‌های انبوه رگها و مویرگ‌ها، باید به هنگام تزریق حساسیت و دقت بالایی را به‌کاربرد.
درهمین ناحیه، شریان صورت نیز از کنار خارجی لب‌ها نسبتاً سطحی‌شده و به‌طرف بالا و در شیار بینی ضمن دادن مویرگ‌های فـراوان از خود جـهت پـوشاندن مـنطقه‌ی روی تـیغـه و دیـواره‌های بینـی، مـسیر خـود را به قسمت گوشه داخلی چشم‌ها ادامـه می‌دهد.
نیاز به تأکید نمی‌باشد که تزریق دراین قسمت باید به گونه‌یی توسط پزشک انجام گیرد که هیچ گونه آسیبی به شریان صورت وارد نگردد.
3ـ منطقه تحتانی صورت:
این منطقه شامل چانه و قسمت تحتانی آرواره‌ها بوده و درقسمت خارجی فرورفتگی‌مرکزی چانه، عصب‌حسی چانه و یا «عصب آلوئولار تحتانی» از فک خارج گشته و تمامی منطقه‌ی چانه و منطقه‌ی تحتانی صورت را تحت‌پوشش قرارمی‌دهد.
بدیهی است هرگونه تزریق دراین منطقه باید باعث آسیب‌دید‌گی عصب مذکور نگردد.
ثبت نظر