تاریخچه پیوند موی طبیعی
موی‌سر نماد زیبایی، شادابی، آراستگی و نشانگر خصوصیات رفتاری و اخلاقی افراد بوده و از جمله عواملی می‌باشد که در روابط اجتماعی بسیار مؤثر است. وضعیت موی هر‌فرد اثرات غیرقابل‌تصوری بر اعتماد به نفس، روابط بین فردی و موقعیت اجتماعی شخص دارد تا جایی که چگونگی موها ممکن‌است قضاوت دیگران را در برخورد با فرد تحت تأثیر قرار‌دهد و به‌همین دلیل پاکیزگی، خوش‌حالت بودن و حفظ سلامت مو دارای اهمیت زیادی برای انسان می‌باشد. از سوی دیگر از دست‌دادن مو غالباً موجب استرس و فشار عاطفی شدید گردیده به‌طوری که افراد طاس به‌دلیل از دست‌دادن موهای خود اکثراً در اضطراب به سر برده و اغلب نگران طعنه‌های اطرافیان می‌باشند. ریزش مو به هر‌صورتی‌که باشد و در‌هر جنس، سن و به‌هر‌علتی‌که به‌وجود‌آمده باشد ممکن‌است به ایجاد اضطراب و درجاتی از افسردگی و گاهی اختلالات روانی و عاطفی در فرد منجر شود.
همه‌ی این مسایل موجب شده است تا انسان همیشه در‌جستجوی راهی برای رفع طاسی بوده و در این میان داروها و وسایل زیادی به‌وجود آمده‌اند که بسیاری از آنها نه تنها جنبه‌ی شیادی و کلاه‌برداری داشته بلکه موجب آسیب‌های زیادی به پوست و مو می‌گردد که متأسفانه در موارد زیادی قابل‌جبران نمی‌باشند.
کاشت موی طبیعی یکی از راه‌های جبران طاسی است که گرچه از سال‌ها قبل پایه و اساس آن ریخته شده ولی در سال های اخیر به مدد کوشش‌ها و تحقیقات متخصصان پوست دچار تحولات شگرفی گردیده به‌طوری‌که در‌حال‌حاضر به‌سختی می‌توان پیوند موی طبیعی را در یک فرد تشخیص داد و نتایج این عمل‌جراحی سرپایی به‌طرز شگفت‌انگیزی طبیعی و زیبا جلوه می‌کند.
پیوند موی طبیعی با پایان نامه آقای دکتر دیفِن باخ درآلمان درسال1822 با موضوع پیوند مو در‌حیوانات شروع شد. در دهه‌ی 1950متخصصان پوست ژاپنی برای نخستین بار اقدام به برداشت مو از نواحی گوناگون بدن و کاشت آن در‌مناطق طاس نمودند.
دکتر نورمَن اورنتریخ متخصص پوست آمریکایی اولین فردی بود که درسال 1959 تکنیک برداشت مو از پشت سر و پیوند آن در نواحی طاس جلوی سر را برای رفع طاسی مردانه توضیح داد. نظر به اینکه هیچ کدام از پزشکان قبل از دکتر اورنتریخ متوجه این روش برای طاسی مردانه نشده و وی اولین کسی بودکه پیوند مو را برای رفع طاسی مردانه انجام داد لذا در حال حاضر دکتر اورنتریخ را پدر پیوند موی طبیعی می‌دانند.
کاشت موی طبیعی در ابتدا با استفاده از گرافت های درشت ۴تا۵ میلیمتری(دارای۱۵تا۲۰ تارمو) انجام می‌شد. این گرافت‌ها پس‌از رشد نمای عروسکی بسیارزشتی (مثل موهای مسواک) با نمای ناهنجار به سر شخص داده که این وضعیت با افزایش سن و ریزش موهای اطراف منطقه‌ی کاشته شده بدتر گردیده و تصویر کاملاً غیرطبیعی ایجاد می‌نمود. این مسأله باعث ایجاد حس بدبینی و ناامیدی بین متخصصان پوست و بیماران نسبت به نتایج کاشت موی طبیعی شده بود. متخصصان پوست با پیشرفت علم‌پزشکی از گرافت‌های کوچک‌تری به‌نام مینی‌گرافت (حاوی ۵تا۱۰تارمو) و سپس میکروگرافت (حاوی ۱تا۳ تارمو) برای کاشت مو استفاده کرده و بدین‌ترتیب نتایج کاشت مو بهتر و طبیعی‌تر گردید. در سال‌های اخیر متدهای برداشت مو از منطقه‌ی پشت‌سر، چگونگی طراحی خط‌موی جلوی‌سر، روش‌های بی‌حسی، محلول‌های نگهداری از گرافت‌ها در بیرون از بدن، تکنیک‌های ایجاد شکاف و گذاشتن گرافت در‌محل کاشت‌مو، روش‌های تربیت تکنیسین‌های متخصص در‌انجام کاشت‌مو و طریقه‌ی مراقبت‌های بعد‌از پیوند مو پیشرفت‌های اعجاب‌انگیزی نموده و امروزه کاشت موی طبیعی با استفاده از میکروگرافت و چیدِمان هنرمندانه‌ی آنها در دست متخصصان پوست متبحر دارای نتایج بسیار عالی و خارق‌العاده شده‌است.
ثبت نظر