اهمیـت ناخن‌ها

 رشد مجدد وهماهنگ ناخن و بند دیستال شامل یاخته‌های اپیتلیال ناخن و یاخته‌های مزانشیمی افتراق نشده است که بلاستما blastema را شکل می‌دهند و به‌دنبال آن برای شکل‌دادن مجدد بند دیستال متمایز می‌شوند.
Takeo وهمکاران نقش یاخته‌های اپیتلیال ناخن را در رژنرسانس نوک آن مورد بررسی قرار داده‌ و ابتدا محل بن‌یاخته‌های پوششی ناخن nail epithelial stem cell (باکوته نوشت (NSCs) را مشخص کرده‌اند. ایشان ازیک ترفند عاقلانه درموش‌ها استفاده کرده‌اند که به هریاخته‌ی پروژنیتور یاخته‌ی بازال متحلی کننده‌ی کراتین 14ـ (K14+) امکان نشانه‌دار شدن و پیگیری درمکان وزمان می‌دهد. ایشان کشف کردند که یاخته‌های K14+ ماتریکس ناخن پروگزیمال تا مدت بیش از 5 ماه دوام آورده وبه ایجاد صفحات و یاخته‌های بستر پروگزیمال و دیستال منتهی می‌شوند. به عکس، پروژنی ماتریکس دیستال K14+ یاخته‌های بازال به مدت کمتر از 3 ماه باقی می‌ماند. محققان نتیجه‌‌گیری کرده‌اند که NSC‌های با زندگی طولانی درلایه‌ی پروگزیمال باقی می‌مانند.
درمرحله‌ی بعد، ایشان ثابت کردند که راهگذر پیام‌‌دهنده‌یWnt که بیش‌از‌حد محافظت می‌شود درگیر افتراق یاخته، تکثیر و الگوسازی محوری درحیوانات از بی‌مهرگان تا انسان است و برای افتراق ناخن ضرورت دارد. بعداز قطع‌بندهای دیستال، درموش‌های فاقد پیام‌رسانی Wnt، عصبی شدن مجدد و رژنرسانس استخوان به وجود نیامد. به عکس، ناتوانی رژنرسانس انگشت به دنبال آمپوتاسیون پروگزیمال تاحدی با اجبار افزایش یافته‌ی تجلی Wnt در اپیتلیوم ناخن از بین می‌رود.