شماره ۱۰۸۱

درمان بی‌احساسی مرتبط با شیزوفرنی

دکتر عسگر ابوالفضلی - روانپزشک

شیزوفرنی یکی‌از معمولترین بیماری‌های ذهنی است و در حدود یک تَن از هر ۱۰۰ فرد در‌طول عمر خود این بیماری را تجربه می‌کند. نشانه‌های اصلی این بیماری به سه‌گروه تقسیم‌می‌شوند:

• نشانه‌ی مثبت (مانند هذیان و توهم)

• نشانه‌ی منفی، (مانند بی‌انگیزگی و کناره‌گیری از اجتماع)

• نشانه‌ی شناختی (مانند مشکل در توجه و حافظه)

نشانه‌های منفی، پایداری زیادی دارند و به‌راحتی با روش‌های رایج درمان نمی‌شوند. برای نشانه‌های مثبت داروهای مؤثری (داروهای ضد‌روان‌پریشی) وجود دارند ولی نشانه‌های منفی و اختلالات‌شناختی پاسخ خوبی به روش‌های درمانی موجود نمی‌دهند.

نتایج آزمایش‌های بالینی نشان‌می‌دهند که نشانه‌های منفی را می‌توان با داروی تحقیقاتی جدیدی به‌نام کاریپرازین (Cariprazine) درمان نمود که به پذیرنده‌های دوپامین‌D2 و ‌D3 متصل می‌شود (D3 ترجیح دارد). محققان برای مقایسه‌ی کاریپرازین با ریسپریدون(Risperidone) (که به‌طور‌معمول برای درمان شیزوفرنی استفاده می‌شود)‌، آزمایش بالینی روی ۴۶۱‌بیمار به‌مدت ۲۶ ‌هفته انجام‌دادند که ۷۷/۴ درصد از آنها آزمایش را تکمیل‌کردند. این مقایسه در قالب یک ارزیابیRDBCT انجام گردید.

نتایج به‌دست‌آمده با یک خرده مقیاس خاص از مقیاس‌PANSS (مقیاس سندروم مثبت و منفی) سنجیده شدند که یک روش استاندارد برای سنجش شدت نشانه در بیماران شیزوفرنی است. ۲۶هفته پس‌از شروع درمان مشخص‌شد گروهی که تحت‌درمان با کاریپرازین بودند، درمقایسه با ریسپریدون بامقیاس PANSS-NFS مرتبط با شیزوفرنی، بهبود قابل‌ملاحظه‌ای از‌نظر آماری نشان‌دادند‌(1.47‌ـ ;‌p=0.002). علاوه‌بر اثر روی نشانه‌ی منفی غالب شیزوفرنی، بیماران تحت‌درمان با کاریپرازین کارکرد فردی و اجتماعی بهتری هم نسبت به بیمارانی داشتند که ریسپیرودون دریافت‌کردند.

نشانه‌های مثبت شیزوفرنی را می‌توان با دارو کنترل‌کرد و این بررسی برای اولین‌بار است که اثر چشمگیر یک ترکیب بر نشانه‌های منفی را در‌مقایسه با داروهای آنتی‌سایکوتیک دیگر نشان‌می‌دهد. به‌نظرمی‌آید با کاریپرازین می‌توان هردو دسته نشانه‌های مثبت و منفی بیماری را با یک دارو درمان‌‌ نمود.

درمان نشانه‌های منفی شیزوفرنی برای بهبودی بیماری و بازگشت بیماران به جمع، جنبه‌‌ی فوری و حیاتی دارد. نتایج کنونی نشان‌می‌دهند عملکردهای گیرنده‌های‌D3 دوپامین می‌توانند هم در ایجاد و هم در درمان بی‌احساسی(Emotional Flatness) نقش داشته باشند که البته به آزمایش‌های بیشتری برای تأیید این امر نیاز می‌باشد.

رایج‌ترین رویدادهای شدید ناخواسته در هر‌دو‌گروه درمانی با میزان ۵درصد ‌≤ بود که عبارت بودند ‌از بی‌خوابی، سردرد، بی‌قراری حرکتی Akathisia‌، تشدیدشناسه‌های شیزوفرنی، اضطراب و خواب‌آلودگی. از آنجایی‌که این دارو هنوز فرایند تأیید را سپری نکرده‌است، نمی‌توان هزینه‌های درمان را مشخص‌نمود.

 

تعداد بازدید : 1980

ثبت نظر

ارسال