موسیقی و تدبیر درد

استفاده از موسیقی به‌عنوان یک دوای ممد (adjuvant) برای کنترل درد، به‌خصوص در شیوه‌های پزشکی بازبینی شده‌است. عمل جراحی باعث فشار روانی و اضطراب می‌شود که تجربه‌ی درد را تشدید می‌کند. سنجش‌های خودگزارشی و فیزیولوژیکی درمورد بیماران پس‌از جراحی نشان می‌دهند که موسیقی درمانی یا تحریک توسط موسیقی احساس درد را کاهش می‌دهد، هم به‌تنهایی و هم زمانی‌که بخشی از یک برنامه‌ی مدیریت‌درد چند‌نمایی باشد و همینطور ممکن‌است نیاز به مداخلات دارویی را نیز کاهش دهد. با این حال، درمان چندنمایی درد، ازجمله مداخلات غیردارویی پس‌از جراحی، همچنان در شیوه‌های پزشکی کمیاب است. به‌طور خلاصه عنوان می‌شود که چگونه موسیقی ممکن‌است درمان‌های پزشکی را بهبود بخشیده و به‌عنوان یک دوای ممد با دیگر برنامه‌های مدیریت درد مورد استفاده قرارگیرد تا اثرگذاری‌ آن درمان‌ها را افزایش دهد. به زبان خلاصه، درحال‌حاضر می‌دانیم که گونه‌های موسیقیایی منتخبی از سوی بیمار معمولاً ولی نه همیشه مـؤثرتر از گـونه‌های انتخابی توســط فـرد دیگر هسـتند.

تحقیقات بیشتری باید بر یافتن علائم خاص و نشانه‌های نقیض موسیقی درمانی و همینطور گذرگاههای زیستی و عصبی مسوول آن یافته‌ها (شواهد مربوطه بر مکانیزم‌های شبه افیون مغز واکسی‌توسین درتغییرات مؤثر فراخوانده توسط موسیقی دلالت دارند)تمرکزکنند. به‌نوبه‌ی خود، این یافته‌ها به محققان و کارآموزان پزشکی اجازه می‌دهد تا رهنمودها وکاربردهای مطمئن و استانداردی را برای این شیوه‌ی امیدبخش مدیریت درد در پزشکی پیشرفته طراحی‌کنند.