همان‌طورکه بارها اشاره شد، مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک تهدیدی جدی برای سلامت عـمومـی در جهان است. در سال ۲۰۱۴ سازمان بهداشت جهانی هشدار داد که جهان در‌حال سوق به‌سمت «عصر post-antibiotic (پسا‌آنتی‌بیوتیک)» می‌باشد، عصری که عفونت‌های قابل‌درمان، چندین دهه است که به عامل کشنده‌ای تبدیل‌شده‌اند.
اگر چه تمرکز اصلی پژوهش‌ها بر ایجاد آنتی‌بیوتیک‌های جدیدبوده، اما گروه دیگری توجه خود را بر تقویت سیستم ایمنی بدن به‌عنوان سیستم دفاعی اصلی دربرابر باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک معطوف کرده‌اند.
محققان با نام‌گذاری سلول‌های مصنوعی سیستم ایمنی که به‌تازگی موفق به ساخت آن به‌نام پلیمرزوم‌ها (Polymersomes)شده‌اند، موفق به همانندسازی عملکرد سلول‌های طبیعی سیستم ایمنی گشته و امکان افزایش توانایی مبارزه دربرابر عفونت در افرادی را که سیستم ایمنی معیوبی دارند، فراهم نموده‌اند.
این سلول‌ها به نوعی‌شبیه به یک افزایش‌دهنده‌ی فوق العاده‌ی انرژی برای سیستم ایمنی فعلی هستند که بدن برای مقابله با بیماری، حداقل یکبار در طول عمر خود بدان نیازمند است. محققان برای ساخت فنوتیپ اولیه‌ی پلیمرزوم‌ها از پلیمری استفاده نمودند که غشاهای سلول طبیعی را همتاسازی می‌کند و زمانی که به محلول‌هایی که بخش عمده‌ی آنها آب است اضافه شدند، پلیمر درون سلول خودآرایی می‌کند. سپس محققان نانو ذرات نقره را درون پلیمرزوم‌ها، کنار آمپی‌سیلین (آنتی‌بیوتیکی که برای درمان عفونت‌های ناشی‌از باکتری‌ها نظیر ذات‌الریه، برونشیت و عفونت دستگاه ادراری UTIs استفاده می‌شود) قراردادند.
پلیمرزوم‌ها از رشد باکتری (E.Coli) مقاوم دربرابر آنتی‌بیوتیک جلوگیری‌می‌کند:
گروه تحقیقاتی، قدرت مقابله‌ی پلیمرزوم‌ها را در گونه‌ای از باکتری(E.Coli) مقاوم به آمپی‌سیلین، مورد‌آزمایش قراردادند. پلیمرزوم‌ها قبل‌از آزادسازی نانوذرات نقره به درون باکتری‌ها، باکتری‌ها را جذب نموده و به آنها می‌چسبند و دارو را همان زمان انتقال‌‌می‌دهند.
پلیمرزوم‌ها به‌طور‌مؤثری رشد E.Coli را متوقف‌می‌کنند و با «فعالیت هم‌افزایی»(Synergistic Activity) نانوذرات و آمپی‌سیلین این اثر را می‌بخشند و بدون وجود نانوذرات نقره‌ای هیچ تأثیری بر رشد باکتری E.Coli ندارند.
محققان در‌حال‌حاضر روی ایجاد سلول‌های مصنوعی سیستم ایمنی (Systemic Immune Cell) کار می‌کنند که حاوی لیزوزوم هستند و این لیزوزوم‌ها کپسول‌های اسیدی درون سلول‌های سیستم ایمنی می‌باشند که باکتری‌ها را ازبین‌می‌برند. محققان در تلاش هستند تا پلیمرزوم‌ها را تا اندازه‌ای ارتقا‌دهند که سلول‌های طبیعی سیستم ایمنی را دقیق‌تر همانندسازی نمایند و بدیهی است که پیش از آزمایش سلول‌های مصنوعی دستگاه ایمنی روی انسان، به بررسی‌های بیشتری نیاز است و امید است که این سلول‌ها، توانایی مبارزه با انواع عفونت‌های باکتریایی (از‌جمله عفونت‌هایی که دربرابر آنتی‌بیوتیک‌های فعلی مقاوم هستند) را داشته باشند.
Ref: Northeastern University of Boston, Ma. Aug.2016
ثبت نظر